Ligandom kontrolisani jonski kanali

Ligandom kontrolisani jonski kanali (LGIC) su grupa transmembranskih jonskih kanala čije otvaranje omogućava jonima kao što su Na⁺, K⁺, Ca²⁺, ili Cl^- da prođu kroz membranu u odgovoru na vezivanje hemijskog glasnika (i.e. liganda),^[1] kao što je neurotransmiter.^[2]

Transmembranski region neurotransmiterom kontrolisanog jonskog kanala

Ligandom kontrolisani jonski kanali
Identifikatori
Simbol
Pfam	PF02932
InterPro	IPR006029
PROSITE	PDOC00209
SCOP	1cek
Superfamilija	1cek
TCDB	1.A.9
OPM protein	14
OPM protein	2bg9
Dostupne PDB strukture: Pfam structures PDB RCSB PDB; PDBe PDBsum strukturni pregled

Ilustracija prikazuje acetilholinski (ACh) ligandom kontrolisani jonski kanal.

Ovi proteini se tipično sastoje od bar dva različita domena: transmembranski domen koji obuhvata jonsku poru, i ekstracelularni domen koji sadrži mesto vezivanja liganda (alosterno mesto vezivanja). Ova modularnost omogućava pristup 'podele i podčinjavanja' pri oređivanju strukture proteina (potem zasebne kristalizacije domena). Funkcija takvih receptora lociranih u sinapsama je pretvaranje hemijskog signala presinaptički oslobođenih neurotransmitera direktno i veoma brzo u postsinaptički električni signal. Mnogi LGIC su dodatno modulisani putem alosternih liganda, blokatora kanala, jona ili membranskog potencijala. LGIC se klasifikuju u tri superfamilije koje nisu evoluciono povezane: receptori s Cys-petljom, jonotropni glutamatni receptori i ATP kontrolisani kanali.

LGIC mogu da budu kontroliani putem metabotropnih receptora (koji koriste sekundarne glasnike), naponom kontrolisane jonske kanale (koji se otvaraju i zatvaraju u zavisnosti od membranskog potencijala), i istezanjem aktivirane jonske kanale (koji se otvaraju i zatvaraju u zavisnosti od mehaničke deformacije ćelijske memebrane).^[2][3]