Keramid

Keramidi su familija lipidnih molekula. Keramid se sastoji od sfingozina i masne kiseline. Keramidi su nađeni u visokim koncentracijama unutar ćelijskih membrana. Oni su jedna od komponenata lipida koje sačinjavaju sfingomijelin, jednog od glavnih sastojaka lipidnog dvosloja.^[1] Godinama se smatralo da su keramidi i drugi sfingolipidi nađeni u dvosloju ćelijske membrane čisto strukturni elementi, ali se u međuvremenu došlo do saznanja da to nije tačno. Keramidi mogu da deluju kao signalni molekuli. Najbolje poznate funkcije keramida kao ćelijskih signala su regulacija diferencijacije, proliferacije, programirane ćelijske smrti, i apoptoze (Tip I PCD) ćelije.

Generalna hemijska struktura sfingolipida. Kad je substituent (R) ove strukture H, rezultirajući molekul je keramid.

Keramid. R u ovoj strukturi označava masnu kiselinu.

Put sinteze keramida

Postoje tri glavna puta generacije keramida. Put sfingomijelinaze koristi enzim kiji razlaže sfingomijelin u ćelijskoj membrani i oslobađa keramid.^[2] De novo put kreira keramid iz manje kompleksnih molekula.^[3] Do formiranja keramida takođe može doći putem razlaganja kompleksnih sfingolipida koji se ultimatno razlažu do sfingozina, koji se zatim reacirkuliše čime se formira keramid. Taj zadnji put se naziva selvidž putem (engleski: ).^[4]

Fiziološke uloge keramida

Kao bioaktivni lipid, keramid je bio impliciran u niz fizioloških funkcija među kojima su apoptoza, zaustavljanje ćelijskog rasta, diferencijacija, ćelijsko starenje, ćelijska migracija i adhezija.^[3] Smatra se da keramidi i njihovi metaboliti učestvuju u brojnim patološkim stanjima, među kojima su rak, neurodegeneracija, dijabetes, mikrobna patogeneza, gojaznost, i inflamacija.^[5][6]