Kolari

Kolari su naseljeno mesto grada Smedereva u Podunavskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 1089 stanovnika (prema popisu iz 1991. bilo je 1155 stanovnika). Kroz Kolare prolazi pruga, a u naselju se nalazi železnička stanica. U selu se nalazi crkva Svetih apostola Petra i Pavla, osnovna škola "Ilija Milosavljević Kolarac", dom kulture, mesna zajednica i policijsko odeljenje.

Za ostale upotrebe, v. Kolari (razvrstavanje).

Kolari
Crkva Svetih apostola Petra i Pavla u Kolarima
Osnovni podaci
Država	Srbija
Upravni okrug	Podunavski
Grad	Smederevo
Stanovništvo
Stanovništvo (2022)	1089
Geografija
Koordinate
Nadmorska visina	94 m
Kolari Kolari na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski kod	11431
Pozivni broj	026
Registarska oznaka	SD

Historija

Ova varošica je u dolini reke Ralje.

Posle pada Despotovine i pošto su njome zavladili, Turci su se ne samo počeli popravljati dosta dosta oronuo Carigradski drum, već su mu pomenili i pravac. Od toga doba Carigradski drum je skretao od Grocke na jugoistok, i na njemu su Turci osnovali nekoloko stanica i odmarališta (palanki), među kojima i Kolare.

Ali Kolari su svakako starije naselje. Verovatno je i za rimske vlade na ovom mestu postojalo naselje; česmu koja je postojala u Kolarima zvali su je "Rimska Česma", a u okolini se nalazi na tragove koji upućuju na vrlo stara naselja. Pouzdanih podataka o Kolarima nemamo sve do turskog doba. Kako u to vreme Carigradski drum prolazi kroz Grocku, Kolare, Azanju i Palanku, putnici koji su odlazili u Carigrad, prolazili su kroz Kolare i o njemu ostavilai dosta podataka. Počev od 16. veka Kolari se stalno pominju. Gerlah pominje Kolare kao "malo, kukavno selo, u kojem stanuju sve sami Turci, u kojem nije bilo za dobiti kruha, ni mesa, ni vina, već smo morali slati jaščara u Smederevo po Hranu". Švajger (1577) pominje varošicu " Color, koja je naseljena od Srba i Turaka". Godine 1621. prošao kroz Kolare francuski poslanik De He i o njima kaže: "… ɡuatre heures de chemin d'Ihcargis" (Grocka), nous truvasmes le burg de Cola (Kolari) où il a plus de Turcs gue de'Chrestiens, Iz ovih podataka vidi se da su Kolari u 16. i 17. veku bili malo naselje, prolazna stanica na Carigradskom drumu, sa dosta turskih vojnika.

Za docnije vreme, sve do prvih desetina 18. veka, nema podataka o Kolarima. Za vreme austrijske vladavine (1718-1739) spominje se Kolari kao naseljeno mesto sa 28 kuća. Godine 1735. u Smederevskom distriktu spominje se "šanac Kolari sa crkvom, sveštenikom i sa 25 domova" U toku austrijske vladavine i kasnije u Kolare je pridošlo novo stanovništvo, varošica je bila već i prostirala se zapadnije, duž Carigradskog druma, sve do Divača, gde je u to vreme postojala mala Divač, u kojoj su, po narodnom predanju, kuće i dućani bili "tako čisti", da je "mačka mogla ići s ćepenka na ćepenak". U drugoj polovini 18. veka u Kolarima je već bila porodica Gruića, od koje su poznati Vule Ilić Kolarac koji se u ratovima za oslobađanje pročuo kao junak, i Sava Grujić general.

Posle 1813. najveći broj kolarskih porodica prebegao je "preko", i varišica je ostala gotovo ispražnjena. Pošto su prilike kasnije sređene, i Turci pozvali izbeglo stanovništvo da se vrati, neke se porodice vrate u Kolare, ali se mnogo ne zadrže tu, već odu i nasele se u sredini Suvodol. Zbog toga, a i zbog kasnijeg odlaska Turaka, u Kolarima je ostalo malo stanovništva. Godine 1818. u Kolarima nije bilo više od 38 kuća.

Posle drugog Ustanka u Kolare se doseljavaju porodice: Popovići, Đorđevići, Savići, Mladenovići, Markovići i dr. U međuvremenu od 1815.-1860. Kolari napreduju i živo mesto, i kao takvo ostaju za sve vreme dok je Carigradski drum kroz njega prolazio. U Kolarima je u to vreme bila mehana i tu je deljena pošta za Smederevo, Požarevac, i Palanku. U ovom međuvremenu pridolaze u Kolare nove porodice iz raznih krajeva Srbije i iz Crne Gore
Ali kada Carigradski drum, za vlade knjaz Mihalo, počeo nova ići pored Dunava, Kolari su počeli opadati. U toku poslednjih pedeset-šesdeset godina u njega dolaze poglavito zanatlije i trgovci i to uglavnom iz okolnih sela. Kako nema uslova za intzivniji rad i za napredak, u varošici se ne oseća veći priraštaj stanovništva. Po popisu iz 1921. Kolari su imali 117 kuća sa 508 stanovnika. (podaci datiraju od 1718-1925. g).^[1][2]

Zbivanja

Kolari je dobilo ime po majstorima za kola, kojih je u selu bilo mnogo, jer se selo nalazilo na Rimskom putu. Kolari je poznato po 3 vašara: Petrovdanski (12.6.), na Probraženje Gospodnje (19.8.) i Miholjdanski (12.10). Najveći je vašar povodom Probraženja Gospodnjeg, na koji dođe ceo smederevski kraj.

U centru sela se nalazi crkva. U selu se nalazi takođe i osnovna škola "Ilija Milosavljević Kolarac" koja nosi ime najvećeg srpskog dobrotvora i trgovca, rođenog u Kolarima sa velikim školskim dvorištem sa sportskim terenima za fudbal, košarku i odbojku, "Školsko". Pored škole se nalazi i železnička stanica. Fudbalski klub "Kolarac" ima svoj teren, kao i svoju kafanu "Pampur bar", gde se igraju karte i domine i gledaju utakmice uz piće. U centru sela se nalazi "Rimska česma", koja datira još iz doba Rimljana.

Demografija

U naselju Kolari živi 896 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 41,9 godina (40,6 kod muškaraca i 43,1 kod žena). U naselju ima 338 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,22.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.

Crkva

Crkva Svetog Petra i Pavla u Kolarima je podignuta 1847. godine, na istom mestu na kojem je postojala crkva Blagoveštenja još 1724. godine, a podaci govore da je na tom mestu postojala još starija crkva brvnara. 1986. godine crkva je proglašena spomenikom kulture.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka

Demografija Godina Stanovnika 1948. 799 [3] 1953. 825 1961. 926 1971. 988 1981. 1118 1991. 1155 1131 2002. 1266 1196

Etnički sastav prema popisu iz 2002.
Srbi			1150	96.15%
Makedonci			13	1.08%
Romi			6	0.50%
Hrvati			3	0.25%
Jugosloveni			3	0.25%
Bugari			2	0.16%
Bošnjaci			1	0.08%
nepoznato			14	1.17%

Stanovništvo prema polu i starosti ^[4]

	m			ž
?	0			2
80+	5			8
75-79	15			23
70-74	33			42
65-69	30			38
60-64	33			37
55-59	25			26
50-54	51			50
45-49	59			45
40-44	49			48
35-39	28			27
30-34	41			33
25-29	40			39
20-24	42			33
15-19	32			47
10-14	45			31
5-9	42			44
0-4	34			19
prosek	38.0			40.9

Domaćinstva

Broj domaćinstava po popisima od 1948-2002. Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002. Broj domaćinstava 191 193 247 274 314 332 360

Domaćinstva po broju članova po popisu od 2002. Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosečan broj članova Broj domaćinstava 56 83 63 82 35 20 12 4 4 1 3.32

Domaćinstva

Broj domaćinstava po popisima od 1948-2002. Godina popisa 1948. 1953. 1961. 1971. 1981. 1991. 2002. Broj domaćinstava 483 126 315 26 15 1 498

Domaćinstva po broju članova po popisu od 2002. Broj članova 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 i više Prosečan broj članova Broj domaćinstava 77 313 90 14 4

Stanovništvo prema delatnosti koju obavlja

Pol	Ukupno	Poljoprivreda, lov i šumarstvo	Ribarstvo	Vađenje rude i kamena	Prerađivačka industrija	Proizvodnja i snabdevanje...	Građevinarstvo	Trgovina	Hoteli i restorani	Saobraćaj, skladištenje i veze
Muški	257	52	-	-	74	1	44	18	4	17
Ženski	121	46	-	-	11	1	2	21	4	2
Oba	378	98	-	-	85	2	46	39	8	19
Pol	Finansijsko posredovanje	Nekretnine	Državna uprava i odbrana	Obrazovanje	Zdravstveni i socijalni rad	Ostale uslužne aktivnosti	Privatna domaćinstva	Eksteritorijalne organizacije i tela	Nepoznato
Muški	1	11	5	3	9	3	-	-	15
Ženski	2	6	3	7	7	6	-	-	3
Oba	3	17	8	10	16	9	-	-	18