Maharadža

Maharadža (sintagma od sanskrtskog: mahat=veliki + rājan=kralj) bila je titula hinduističkih vladara brojnih kraljevstva na Indijskom podkontinentu.^[1] Maharadže su po hijerarhiji bili iznad radža koji su vladali kneževinama.^[2]

Mahadža maharājan
Maharadža od Varanasija sa svojom svitom Maharadža od Varanasija sa svojom svitom

Historija

Izgleda da se ta titula prvi put pojavila u Kušanskoj Monarhiji negdje u 1. vijeku pne. pod utjecajem Skita i perzijsko-mongolskih vladara sjeverozapadne Indije koji su preferirali zvučniju titulu - veliki kralj (maharadža) umjesto kralj.(radža).^[2]

Prvi koji je počeo koristiti tu titulu na Indijskom podkontinentu bio je vladar Gupta Carstva - Chandragupta I (oko 320. – 340.) koji je koristio titulu Maharadžaradža (veliki kralj kraljeva) sanskrtski prijevod od perzijskog šahanšah. Nakon tog uslijedile su druge, još prenapuhanije titule, a određenim periodima čak su i vazalni vladari relativno malih domena bili poznati kao maharadže.^[2]