Rat iscrpljivanja

Ovo je članak o arapsko-izraelskom sukobu. Za strategiju, vidite Ratovanje iscrpljivanjem.

Rat iscrpljivanja (arapski: حرب الاستنزاف‎ Ḥarb al-Istinzāf, hebrejski: Milhemet haHatashah) je bio naziv za seriju oružanih sukoba između Izraela na jednoj, i koalicije arapskih država na čelu sa Egiptom koji se vodio od 1967. do 1970. Predstavljao je nastavak Šestodnevnog rata, odnosno nastojanje egipatskog predsjednika Nasera da kroz ograničenu vojnu aktivnost - artiljerijske i zračne napade, odnosno prepade komandosa - natjera Izraelce da se povuku, odnosno počnu pregovore o povlačenja sa Sinaja. Egipćanima, kojima je najvrijedniji dio vojnih efektiva bio uništen u Šestodnevnom ratu, vojnu pomoć su pružali Sovjeti šaljući ne samo najsuvremenije oružje, nego i pilote koji su sudjelovali u akcijama. Dodatni pritisak na Izrael su, koristeći sličnu strategiju, provodili Sirijci te borci PLO-a iz baza u Jordanu. Rat je završio Naserovom smrću, a koga je naslijedio Anwar el Sadat, daleko skloniji Rogersovom planu, odnosno mirovnom prijedlogu iza koga je stajala američka administracija. Rat iscrpljivanja, u kome su Izraelci pretprili manje gubitke u odnosu na Arape, nije doveo do promjena teritorija, ali se smatra da je imao određene posljedice - Egipćani su njime djelomično povratili razbijeno samopouzdanje, dok su Izraelci postali previše uvjereni u neprobojnost svojih položaja na Sinaju; to će igrati značajnu ulogu u događajima koji će dovesti do Jomkipurskog rata.

Rat iscrpljivanja
Segment Arapsko-izraelskog sukoba i Hladnog rata
Glvano bojište Rata iscrpljivanja je bilo područje Sueskog kanala
Datum 1. jul 1967 – 7. august 1970 (prekid vatre) Lokacija Sinajski poluotok (područja pod izraelskom kontrolom) Casus belli Arapski poraz u ratu 1967. godine i egipatsko odbijanje da prizna Izrael temeljem Kartumske rezolucije Ishod Egipatski front: obnova Egipatske vojske prekid vatre i prihvaćanje Rogersove inicijative stvaranje Bar Levove linije uspostava projektilske obrane stanje "ni rata ni mira" obje strane proglasile pobjedu nastavak izraelske kontrole nad Sinajem Jordanski front: izraelska pobjeda Crni septembar u Jordanu
Sukobljene strane
Izrael	Egipat  Sovjetski Savez  Kuba[1] PLO  Jordan
Komandanti i vođe
Levi Eshkol Yigal Allon Zalman Shazar Haim Bar-Lev Mordechai Hod Uzi Narkiss	Gamal Abdel Nasser Ahmad Ismail Ali Anwar El Sadat Saad El Shazly Abdul Munim Riad † Nikolaj Jurčenko  †
Snage
275.000 (uključujući rezerve)	Egipćana: 200.000 Sovjeta: 10.700–15.000[2] Jordanaca: 15,000[3] PLO: 900-1.000[4][5]
Žrtve i gubici
594[6]–1,424[7] poginulih vojnika 127 ubijenih civila[6] 2.659 ranjenih, od toga 999 na Egipatskom frontu[6] 14[8]–30[9] aviona	Egipat: 2882[10]–10.000[8] poginulih vojnika i civila 6.285 ranjenih[11] 60[9]–114[12] izgubljenih aviona PLO: 1828 poginulih 2500 ranjenih[13] Jordan: 84 poginula 250 ranjenihj 4 zarobljena 30 tenkova 2 aviona Sovjetski savez: 58 poginulih[14] 4–5 aviona Kuba: 180 mrtvih 250 ranjenih[15] Sirija: stotine mrtvih i ranjenih[16]