Rudolf I Habsburški

Rudolf I Habsburgški (Zamak Limburgh, 1. maj 1218.- Speyer, 15. jul 1291.), bio je austrijski i štajerski vojvoda pod vladarskim imenom Rudolf IV od 1278. - 1282., i njemački kralj od 1273. - 1291.^[1] kao prvi član Habsburgške dinastije izabran na to mjesto.

Rudolf I Habsburgški
Rudolfova skulptura u Katedrali u Speyeru
Njemački kralj (formalno Njemačko-rimski kralj)
Vladavina	1273. - 1291.
Prethodnik	Interregnum
Nasljednik	Adolf Nassauski
Austrijski i štajerski vojvoda
Vladavina	1278. - 1282.
Prethodnik	Otakar II
Nasljednik	Albrecht I Habsburgški
Koruški vojvoda
Vladavina	1278. - 1286.
Prethodnik	Otakar II
Nasljednik	Meinhard
Supruge	Gertrude Hohenburgška, Isabella Burgundska
Djeca	Mathilde, Albrecht I, Katharina, Agnes, Hedwiga, Clementia, Guta, Hartmann, Rudolf II i Karl
Dinastija	Habsburg
Otac	Albrecht IV
Majka	Hedwiga Kiburgška
Rođenje	1. maj 1218. Zamak Limburgh (Breisgau)
Smrt	15. jul 1291. Speyer (Njemačka)
Pokop	Katedrala u Speyeru

Biografija

Rudolf je rođen kao najstariji sin habsburgškog grofa Albrechta IV i njegove žene Hedwige Kiburgške. Nakon očeve smrti 1239. nastavio je upravljati očevim domenama po Gornjem Alzasu, Aargau i Breisgau iz porodičnog Zamka Habsburg.

Čvrsto se držao savezništva sa Hohenstaufenovcima Fridrikom II i njegovim sinom Konradom IV pa se uz njihovu pomoć uspio teritorijalno proširiti.

Nakon njihova izumiranja 1268. nastupio je devetnaestogodišnji period interregnuma u kom su se brojni vladari uzaludno nadmetali nebi li ih elektori izabrali za Njemačko-rimskog kralja. Na kraju je to uspjelo tadašnjem ausajderu Rudolfu koji je 1273. uspio uvjeriti elektore da njega izaberu za Njemačkog kralja.^[1]

Nakon tog se okrenuo protiv rivala češkog kralja Otakara II Přemysla, kog je istjerao iz austrijskih i štajerskih zemalja. Kad se on pokušao vojskom vratiti na tron, pobjedio ga je i ubio u Bitci na Moravskom polju 26. augusta 1278.^[1]

Nakon tog je 27. decembra 1282. proglasio svoje sinove Albrechta i Rudolfa vojvodama i prepustio im upravljanje nad austrijskim - štajerskim i koruškim vojvodstvom, i na taj način utemeljio daljnju vlast Habsburgovaca po austrijskim zemljama.^[1]

Iako je to silno želio i puno truda uložio u to, nije mu uspjelo da bude okrunjen za cara Svetog Rimskog Carstva.^[1]