Zapaljenje srednjeg uva

Zapaljenje srednjeg uva, upala srednjeg uva (latinski: ) je zapaljenski proces u srednjem uvu koji nastaje u toku infekcije gornjih disajnih puteva, rinitis, sinuzitisa, tonzilofaringitisa ili barotraume. Značaj zapaljenja srednjeg uva je u njegovoj visokoj učestalosti u opštoj populaciji i potencijalno opasnim komplikacijama, naročito onim u unutarlobanjskoj duplji. Zapaljenje srednjeg uva može biti lokalizovano u pojedinim njegovim delovima, ali najčešće zapaljenjski proces zahvata sve delove srednjeg uva a ne tako retko i ostale strukture uva. Vrsta zapaljenja (negnojno-serozno i gnojno-purulentno) i intenzitet zapaljenja srednjeg uva zavisi od patogenosti i virulencije mikroorganizama, otpornosti organizma i uzrasta pacijenta, a dalji tok zapaljenja od načina i rezultata lečenja. Zato se zapaljenje srednjeg uva prema dužini trajanja bolesti javlja u akutnoj, subakutnoj i hroničnoj formi a prema trežini kliničke slike u blagoj srednje teškoj i teškoj kliničkoj formi.

Zapaljenje srednjeg uha
lat.	Otitis media
Specijalnost	otorinolaringologija, audiologija
Klasifikacija i eksterni resursi
ICD-10	H65-H67
ICD-9	017.40, 055.2, 381.0, 381.1, 381.2, 381.3, 381.4, 382
DiseasesDB	29620 9406
MedlinePlus	000638 akutna, 007010 sa izlivima, 000619 hronična
eMedicine	emerg/351 ent/426 komplikacije, ent/209 sa izlivima, ent/212 Medicinski tret., ent/211 Hirurški tret. ped/1689
MeSH	D010033

Etiologija

Najčešći put infekcije srednjeg uva je preko eustahijeve tube iz nosno ždrelnog prostora, retko hematogeno (preko krvi) kod infektivnih bolesti, i egzogeno, kod rupture bubne opne.

Uzročnici su streptokokus, pneumokokus i hemofilus. Virusi mogu da im prethode.

Bolest može nastati usled nepravilnog i prečestog izduvavanja sekreta iz nosa, kod zapaljenja gornjih disajnih puteva (nosa sinusa i ždrela) ili nakon barotraume u toku letenja, ronjenja ili nakon jake akustičke traume.^[1][2]

Klinička slika

Faza eksudativne inflamacije je prva i traje jedan do dva dana. Nastupaju porast temperature, pulsirajući bol, posebno noću, nagluvost, zujanje i osetljivost mastoidnog nastavka. Otoskopski se vidi hiperemija bubne opne sa gubitkom vidljivosti elemenata, zatim baloniranost bubne opne i nekad pulsacije.

Odbrambena faza je sledeća i traje od tri do osam dana. Purulentni eksudat može spontano procureti kroz bubnu opnu, što vodi smanjenju bola. Otoskopski se vidi purulentan sekret u kanalu. Posle dve do šetiri nedelje dolazi do komplentne rezolucije procesa, sa gubitkom sekreta i zarastanjem eventualne perforacije. Retko se perforacija zatvara debelim vezivnim tkivom sa priraslicama i rezidualnom nagluvošću ili perforacija postaje stalna.

Lečenje

Lečenje obuhvata sistemske antibiotike 10 dana (polusintetski penicilin, amoksicilin), kapi u nos i analgetike. Kod lakših, negnojnih oblika dovoljna je peroralna primena antibiotika. Lokalno antibiotske kapi ne treba primenjivati, već lokalnu toaletu kanala bez njegovog zatvaranja.

Neadekvatna terapija kao npr. nedovoljna doza, vremenskii period lečenja i izbor antibiotika može dovesti do komplikacija, bilo u ranoj ili kasnoj fazi ko što je ponovno javljanje temperature, bola i sekrecije, glavobolje, poremećaj opšteg stanja i porast sedimentacije. Operacija je indikovana kod postojanja komplikacija - mastoiditis, labirintitis, meningitis, epiduralni empijem, tromboza sigmoidnog sinusa, apsces mozga, ponovne supuracije, febrilnosti i bola, pogoršanja opšteg stanja.