Gjuhët neolatine
From Wikipedia, the free encyclopedia
Gjuhët neolatine ose gjuhët romane janë gjuhë moderne që kanë evoluar nga gjuha latine vulgare midis shekujve III dhe VIII [1] dhe që formojnë një nëngrup të gjuhëve romake italike (neolatine) brenda familjes së gjuhëve indo-evropiane.