![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Allegory_of_Pride_Met_DP888806.jpg/640px-Allegory_of_Pride_Met_DP888806.jpg&w=640&q=50)
Krenaria
ndikim pozitiv nga vlera e perceptuar e një personi / From Wikipedia, the free encyclopedia
Krenaria përkufizohet nga Merriam-Webster si "vetëvlerësim i arsyeshëm" ose "besim dhe kënaqësi në vetvete".[1] Oksfordi e përkufizon atë si "cilësia e të pasurit një opinion tepër të lartë për veten ose për rëndësinë e vet".[2] Kjo mund të lidhet me aftësitë ose arritjet e dikujt, karakteristikat pozitive të miqve ose familjes, ose me vendin e dikujt. Richard Taylor e përkufizoi krenarinë si "dashuria e justifikuar për veten", në krahasim me krenarinë e rreme ose narcisizmin. Në mënyrë të ngjashme, Shën Agustini e përkufizoi atë si "dashuria për përsosmërinë e vet",[3] dhe Meher Baba e quajti atë "ndjenja specifike përmes së cilës manifestohet egoizmi".[4]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Allegory_of_Pride_Met_DP888806.jpg/640px-Allegory_of_Pride_Met_DP888806.jpg)
Filozofët dhe psikologët socialë kanë vërejtur se krenaria është një emocion kompleks dytësor që kërkon zhvillimin e ndjenjës së vetvetes dhe zotërimin e dallimeve konceptuale përkatëse (p.sh. që krenaria dallon nga lumturia dhe gëzimi) përmes ndërveprimit të bazuar në gjuhën me të tjerët.[5] Disa psikologë socialë identifikojnë shprehjen joverbale të krenarisë si një mjet për të dërguar një sinjal funksional, të perceptuar automatikisht të statusit të lartë shoqëror.[6]
Krenaria nganjëherë shihet si e korruptuar ose si ves, ndonjëherë si e duhur ose si virtyt. Me një konotacion pozitiv, krenaria i referohet ndjenjës së përmbajtjes së lidhjes me zgjedhjet dhe veprimet e dikujt ose të tjetrit, ose ndaj një grupi të tërë njerëzish dhe është produkt i lavdërimit, vetë-reflektimit të pavarur dhe një ndjenjë e plotësuar përkatësie. Me një konotacion negativ, krenaria i referohet një ndjesie të pamend[7] dhe të paarsyeshme të korruptuar të vlerës, statusit ose arritjeve personale të dikujt,[8] e përdorur në sinonim me arrogancën. Ndërsa disa filozofë si Aristoteli (dhe George Bernard Shaw) e konsiderojnë krenarinë (por jo mendjemadhësinë) një virtyt të thellë, disa fe botërore e konsiderojnë formën mashtruese të krenarisë një mëkat, siç shprehet në Fjalët e Urta 11:2 të Biblës Hebraike. Në judaizëm, krenaria quhet rrënja e çdo të keqeje. Kur shihet si një virtyt, krenaria për aftësitë e dikujt njihet si krenari e virtytshme, madhështi ose madhështi e shpirtit, por kur shihet si ves shpesh njihet si idhujtari ndaj vetvetes, përbuzje sadiste ose kotësi. Objekte të tjera të mundshme krenarie janë përkatësia etnike dhe identiteti seksual i dikujt (veçanërisht krenaria e LGBT).