Musejleme

Musejlime (arabisht: مُسَيْلِمَةُ), i njohur si Mesleme ibn Ḥabīb (arabisht: مَسْلَمَةُ بْنُ حَبِيبٍ Maslama ibn Habib) v.632, ishte një predikues i monoteizmit^[1][2][3] nga fisi Benu Hanife.^[4][5] Ai pretendoi se ishte një profet në Arabinë e shekullit të 7-të. Ai ishte një udhëheqës gjatë luftërave Ridda. Ai konsiderohet nga myslimanët si një profet i rremë (arabisht: اَلْكَذَّابُ al-Kadhāb).^[6] Ai zakonisht quhet Musejleme Kedhabi (Musejleme Gënjeshtari).

Musejleme
مُسَيْلِمَةُ
Skena e vrasjes së Musejlemes në dorën e Wahshi ibn Harb në Tarikhnama
Lindi	el-Jamama
Vdiq	632 el-Jamama
Vendi i prehjes	Nuk dihet
Emrat e tjerë	Maslama ibn Habib Musejleme el-Kedheb
Bashkëshorti/ja	Sajah bint al-Harith
Fëmijë	S'ka
Prindër	Habib (i ati) Nuk dihet (e ëma)

Etimologjia

Emri i vërtetë i Musejlemes ishte Mesleme ibn Habib, por muslimanët e ndryshuan emrin e tij në Musejleme, që është zvogëlimi i Meslemes (d.m.th., 'Mesleme i Vogël').^[7]

Jeta e hershme

Musejleme ishte djali i Habibit, nga fisi Benu Hanife, një nga fiset më të mëdha të Arabisë që banonte në rajonin e Nexhdit. Benu Hanifet ishin një degë e krishterë hanefite e Benu Bekër dhe udhëhoqën një ekzistencë të pavarur para Islamit.^[8]

Ndër të dhënat e para për të është fundi i 9-të hixhri, Viti i Delegacioneve, kur ai shoqëroi një delegacion të fisit të tij në Medine. Delegacioni përfshinte edhe dy myslimanë të tjerë të shquar. Ata më vonë do ta ndihmonin Musejlemen të ngrihej në pushtet dhe të shpëtonte fisin e tyre nga shkatërrimi. Këta burra ishin Nahar er-Raxhal bin Unfuwa (ose Rahhal)^[9] dhe Muja'a bin Marara. Në Medine, delegacioni qëndroi me vajzën e el-Harithit, një grua e ensarëve nga Benu Naxhar. Kur delegacioni mbërriti në Medine, devetë u lidhën në kampin e udhëtarëve dhe Musejleme mbeti atje për t'u kujdesur për to, ndërsa delegatët e tjerë hynë brenda.

Ata patën bisedime me Muhamedin. Delegacioni para largimit të tyre përqafoi Islamin dhe hoqi dorë nga Krishterimi pa dëshpërim. Siç e kishte zakon, Muhamedi u paraqiti dhurata delegatëve dhe kur ata morën dhuratat njëri tha: "Lëmë një nga shokët tanë në kamp që të kujdesej për montimet tona."

Muhamedi u dha atyre dhurata edhe për të, dhe shtoi: "Ai nuk është më i vogli prej jush që duhet të qëndrojë prapa për të ruajtur pronën e shokëve të tij." Pas kthimit ata e konvertuan fisin Benu Hanife në Islam. Ata ndërtuan një xhami në el-Jamame dhe filluan lutjet e rregullta.

Shpallja e profetësisë dhe mësimeve

Ndjekësit e Musejlemes mbijetuan të paktën deri në shekullin e 17-të. Në këshillin e feve të sundimtarit mogul Akbar, një diskutim i fesë së Musejlemes u zhvillua gjithashtu me ndihmën e priftërinjve të saj. Mësimet e tij pothuajse humbën, por një rishikim neutral i tyre ekziston në Dabestan-e Mazaheb.^[10] Shkrimtarët myslimanë shpesh e portretizojnë Musejlemen negativisht. Por ai jep një pamje magjepsëse në Arabinë e shekullit të 7-të, ku reformat fetare po ndodhnin dhe njerëzit ishin të etur për të pranuar ide të reja, duke përfshirë atë të Muhamedit dhe Musejlemesë së tij bashkëkohore. Musejleme pohoi se ai mori shpallje të shumta nga Zoti ashtu si Muhamedi. Musejleme mblodhi një ushtri prej 40,000 ndjekësish.

Sipas rrëfimit të Musejlemes në Dabestan-e Mazaheb (i shkruar nga mesi i shekullit të 17-të),^[11] ai mësoi 3 lutje ditore, në çdo drejtim. Ai kritikoi myslimanët për përzgjedhjen e Qabes si drejtim të lutjeve, duke argumentuar se Zoti nuk është i kufizuar në një drejtim. Musejleme deklaroi se Qabeja nuk ishte Shtëpia e Zotit, sepse një Zot i gjithëfuqishëm nuk ka shtëpi. Musejleme tha se agjërimi duhet të jetë natën në vend të ditës gjatë Ramazanit. Ai e ndaloi synetinë. Musejleme i konsideronte burrat dhe gratë të barabartë dhe lejonte seksin paramartesor. Musejleme e ndaloi poligaminë dhe martesën e kushëririt. Musejleme deklaroi se çdo skllav që do të konvertohej në fenë e tij do të bëhej i lirë. Musejleme deklaroi se Iblisi nuk ekzistonte, sepse një Zot i ndershëm dhe i mëshirshëm nuk do të lejonte që një qenie si Iblisi t'i hedhë njerëzit në gabim. Musejleme gjithashtu tha se ishte gabim të përfshihej emri i tij ose emri i ndonjë profeti në adhurimin ndaj Zotit.^[12]

Musejleme, i cili pretendohet se ka qenë një magjistar i aftë nga historianët myslimanë,^[13] e mahniti turmën me mrekulli. Ai mund të fuste një vezë në një shishe; ai mund t'i priste pendët e një zogu dhe pastaj t'i ngjitte ato në mënyrë që zogu të fluturonte përsëri; dhe ai e përdori këtë aftësi për të bindur njerëzit se ai ishte i talentuar hyjnisht.

Musejleme ndau vargje duke pretenduar se ato ishin shpallje nga Zoti.^[9] Më pas, disa nga njerëzit e pranuan atë si profet përkrah Muhamedit. Gradualisht ndikimi dhe autoriteti i Musejlemes u rrit me njerëzit e fisit të tij. Ai mblodhi një ushtri prej 40.000 ndjekësish. Ai gjithashtu merrej me fjalimin e tubimeve si i dërguar i Allahut ashtu si Muhamedi, dhe kompozonte vargje dhe i ofronte ato, si shpallje Kur'anore.

Taberiu në Historia e Profetëve dhe Mbretërve shkroi se Musejleme gjithashtu propozoi të ndajë pushtetin mbi Arabinë me Muhamedin. Pastaj një ditë, në fund të vitit 10 hixhri, ai i shkroi Muhamedit:

"Nga Musejleme, i Dërguari i Zotit, deri te Muhamedi, i Dërguari i Zotit. Përshëndetjet për ju. Mua më është dhënë pjesë me ju në këtë çështje. Gjysma e tokës na përket neve dhe gjysma e kurejshëve. Por kurejshët janë njerëz që e kalojnë."

Megjithatë, Muhamedi u përgjigj:

"Nga Muhammedi, i Dërguari i Zotit, deri te Musejleme, Gënjeshtari. Paqja qoftë mbi atë që ndjek udhëzimin (e Zotit). Tani, me siguri, toka është e Zotit, i cili ia lë trashëgim kujt të dojë nga robërit e tij. Çështja përfundimtare është për ata që i frikësohen Zotit.”^[14]

Jeta personale

Gjatë luftërave Ridda që u shfaqën pas vdekjes së Muhamedit, Sajah bint al-Harith deklaroi se ajo ishte një profeteshë pasi mësoi se Musejleme dhe Tulejha kishin shpallur profetësinë.^[15] Rreth saj u mblodhën 4000 njerëz për të marshuar në Medine. Të tjerë iu bashkuan asaj kundër Medinës. Megjithatë, sulmi i saj i planifikuar në Medinë u anulua pasi mësoi se ushtria e Khalid ibn al-Walid kishte mundur Tulejha el-Asad (një tjetër profet i vetëshpallur).^[16] Më pas, ajo kërkoi bashkëpunim me Musejeimen për të kundërshtuar kërcënimin e Khalidit. Fillimisht u arrit një mirëkuptim i ndërsjellë me Musejlemen. Më vonë, të dy u martuan dhe ajo pranoi profetësinë e tij të vetëshpallur. Khalid më pas mundi elementët e mbetur rebelë rreth Sajah, dhe më pas vazhdoi për të mposhtur Musejlemen.

Vdekja

Musejleme vdiq në Betejën e Jamames.