Zona Shengen

Zona Shengen është një zonë që përfshin 29 vende evropiane që kanë hequr zyrtarisht kontrollet kufitare në kufijtë e tyre. Duke qenë pjesë e politikës më të gjerë të lirisë, sigurisë dhe drejtësisë të Bashkimit Evropian (BE), ky kryesisht funksionon si një juridiksion i vetëm nën një politikë të përbashkët të vizave për arsye udhëtimi. Zona është emëruar sipas Marrëveshjes së Shengenit të vitit 1985 dhe Konventës së Shengenit të vitit 1990, të dyja të nënshkruara në Shengen, Luksemburg.^[1]

Zona Shengen

Zona Shengen
Përshkrimi	Zona e udhëtimit të lirë
Vendosur	në vitin 1995
Anëtarë	29 anëtarë Austria Belgjika Bullgaria Kroacia Republika Çeke Danimarka Finlanda Estonia Franca Gjermania Greqia Hungaria Islanda Italy Latvia Lihtenshtajni Lituania Luksemburgu Malta Holanda Norvegjia Polonia Portugalia Rumania Sllovakia Sllovenia Spanja Suedia Zvicra
Politikë e	Bashkimit Europian
Sipërfaqe	4,312,099 km2

Nga 27 shtetet anëtare të BE-së, 25 marrin pjesë në Zonën Shengen. Nga anëtarët e BE-së që nuk janë pjesë e zonës Shengen, janë të detyruar ligjërisht t'i bashkohen zonës në të ardhmen: Republika e Qipros. Shteti i BE-së, Republika e Irlandës nuk është në zonën Shengen dhe në vend të kësaj operon politikën e saj të veçantë të vizave. Katër shtetet anëtare të EFTA-së, Islanda, Lihtenshtajni, Norvegjia dhe Zvicra, nuk janë anëtarë të BE-së, por janë në zonën Shchengen. Gjithashtu, tre mikroshtete evropiane - Monako, San Marino dhe Vatikani mbajnë kufij të hapur për trafikun e pasagjerëve me fqinjët e tyre, dhe për këtë arsye konsiderohen anëtarë de facto të Zonës Shengen.^[2]

Zona Shengen ka një popullsi prej më shumë se 423 milion njerëz dhe një sipërfaqe prej 4,368,693 kilometra katrorë.

Zbatimi i rregullave Shengen përfshin eliminimin e kontrolleve kufitare me anëtarët e tjerë të zonës Shengen dhe forcimin e kontrolleve kufitare me shtetet jo-anëtare. Rregullat përfshijnë dispozita për një politikë të përbashkët në hyrje të përkohshme të personave (duke përfshirë edhe viza për zonën Shengen) dhe harmonizimin e kontrollit të kufijve të jashtëm.^[3]

Historia

Zona e Shengenit erdhi në ekzistencë më 26 mars 1995 kur të Marrëveshjes së Shengenit, së bashku me konventën e zbatimit të saj ishte zbatuar në pesë nënshkruesit origjinal: Belgjika, Franca, Gjermania, Luksemburgu, Holanda, së bashku me Portugalinë dhe Spanjën. Italia dhe Austria u bashkuan gjatë vitit 1997. Me Traktatin e Amsterdamit, marrëveshja u bë pjesë e acquis të BE-së në 1999.^[4]

Në vitin 2007, nëntë shtete të BE-së: Republika Çeke, Estonia, Hungaria, Letonia, Lituania, Malta, Polonia, Sllovakia dhe Sllovenia u bashkuan në zonë.

Shiko edhe

Politika e vizave të zonës Shengen