காணிக்காரர்

காணிக்காரர் (Kanikaran) (சுருக்கமாக காணி என்ற பெயரால் அழைக்கப்படுகின்றனர்) எனப்படுவோர் தமிழக, கேரள மாநிலங்களின் தென்கோடியில் உள்ள மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை பகுதியில் வாழுகின்ற பழங்குடியினர் ஆவர்.^[1] இவர்கள் தமிழகத்தில் கன்னியாகுமரி மற்றும் திருநெல்வேலி மாவட்டங்களில் காணப்படுகின்றனர். இம்மக்கள் காணி, கணியன், காணிக்கர், வேலன்மார், மலையரசன் முதலிய பல்வேறு பெயர்களால் அழைக்கப்படுகின்றனர். காணிக்காரன் என்பதன் பொருள் நிலத்துக்குச் சொந்தக்காரன் என்பதாகும். இவர்கள் பேசும் மொழி காணிக்காரர் மொழி எனப்படுகிறது.

காணிக்கார ஆண் ஒருவர்

இவ்வின மக்கள் குட்டையான உருவமும், சுருட்ட முடியும், கருந்த நிறமும் கொண்டவர்கள். பச்சை குத்திக் கொள்ளுதலும் கடுக்கன் அணிந்து கொள்ளுதலும், இவர்களின் பழக்கங்களில் குறிப்பிடத்தகுந்தன. இவர்கள் தாங்கள் வாழுமிடத்தை காணிக்குடி என அழைப்பர். மணமாகாத ஆண்களுக்கு தனியாகக் குடியிருப்புகள் உண்டு. மணமாகோதோர் இரவில் அங்குதான் தங்கவேண்டும். காணிக்காரர்கள் மூன்றாண்டுக்கு ஒரு முறை தாங்கள் வாழுமிடத்தை மாற்றுகின்றனர். வேளாண்மை இவர்தம் முக்கியத்தொழில். மரவள்ளிக் கிழங்கு முக்கிய உணவு. இவர்களிடத்தில் கொக்கரை எனும் தனித்துவம் வாய்ந்த இசைக்கருவியும் உண்டு.

இம்மக்களுக்கு ஆவி உலகக் கோட்பாட்டிலும், மறுபிறப்பிலும் நம்பிக்கை உண்டு. இறந்தவர்களை எரிக்கவோ புதைக்கவோ செய்கின்றனர்.

இவர்கள் தமிழ்நாடு அரசு இடவொதுக்கீட்டு பட்டியலில், பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியினர் வகுப்பில் உள்ளனர்.

பின்புலம்

காணி பழங்குடியினர் ஒரு காட்டுத் தாவரத்தைப் பற்றி அறிந்திருக்கிறார்கள், இது காடுகளின் வழியாக மணிக்கணக்கில் ஒன்றாக மலையேறுவதற்கு வரம்பற்ற ஆற்றலை வழங்க முடியும். காணிகளுக்கு வளங்களைப் பயன்படுத்துவது, குறிப்பாக அவர்களைச் சுற்றியுள்ள உயிரியல் வளங்கள் பற்றிய மிகவும் வளமான மற்றும் தனித்துவமான பாரம்பரிய அறிவு உள்ளது. காணி பழங்குடியினர் பாரம்பரியமாக நாடோடி சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், அவர்கள் இப்போது கேரளாவின், திருவனந்தபுரம் மாவட்டத்தில் தென்மேற்கு இந்தியாவின் ஒரு மலைத்தொடரான மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையின், அகஸ்த்-ஹைமலை மலைகளின் காடுகளில், முதன்மையாக குடியேறிய வாழ்க்கையை நடத்துகிறார்கள். சுமார் 16,000 எண்ணிக்கையிலான காணிகள், திருவனந்தபுரம் மாவட்டத்தின் வனப்பகுதிகளிலும், அதைச் சுற்றியும் சிதறிக்கிடக்கும் 10 முதல் 20 குடும்பங்களைக் கொண்ட பல பழங்குடி குக்கிராமங்களில் வாழ்கின்றனர். காணி மக்கள் காட்டில் இருந்து மரம் அல்லாத வனப் பொருட்களை பாரம்பரியமாக சேகரிப்பவர்கள்.^[2]

விரிவான வேதியியல் மற்றும் மருந்தியல் ஆய்வுகள், இத்தாவரத்தின் இலையில் பல்வேறு கிளைகோலிப்பிடுகள் மற்றும் ஆழமான அடாப்டோஜெனிக் மற்றும் நோயெதிர்ப்பு சக்தியை அதிகரிக்கும் பண்புகளைக் கொண்ட சில ஸ்டீராய்டு அல்லாத சேர்மங்கள் இருப்பதைக் காட்டியது. இதன் பழங்கள் முக்கியமாக சோர்வு எதிர்ப்பு பண்புகளைக் காட்டின. பழங்குடியினரின் அறிவின் அடிப்படையில், வெப்பமண்டல தாவரவியல் பூங்கா ஆராய்ச்சி நிறுவனம் (TBGRI), அறிவியல் பூர்வமாக சரிபார்க்கப்பட்ட மற்றும் தரப்படுத்தப்பட்ட மூலிகை மருந்தை உருவாக்குவதில் வெற்றி பெற்றது. இந்த மருந்துக்கு ஜீவனி என்று பெயரிடப்பட்டது மற்றும் 1995 இல் ஆர்ய வைத்ய மருந்தகத்தால் வணிக உற்பத்திக்காக வெளியிடப்பட்டது. பழங்குடியினரின் கேரள கனி நல அறக்கட்டளை உரிமக் கட்டணங்கள் மற்றும் ராயல்டிகளைப் பெற்றது. உறுப்பினர்கள் இந்த தாவரத்தை வளர்க்க ஊக்குவிக்கப்பட்டுள்ளனர். சமீபத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட மரத்தில் வாழும் நண்டு இனத்திற்கு, பழங்குடியினரின் பெயரால் காணி மரநண்டு என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது.^[3]

இதனையும் பார்க்க

• இவாஞ்சலின் ரேஷ்மா