தாந்தியா தோபே

தாந்தியா தோபே (1814–1859) இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில் பங்கெடுத்து ஜான்சி ராணி லட்சுமி பாய்க்கு பெரிதும் உதவியவர். இவரது இயற்பெயர் இராமசந்திர பாண்டுரங்கா.. இரண்டாம் பாஜிராவின் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவரின் மகன்.. பித்தூர் நாட்டின் நானா சாகிப்பின் நெருங்கிய நண்பர்.

தன் படைகளுடன் தாந்தியா தோப், 1857

சிலம்பம், துப்பாக்கிச் சுடுதல் ஆகியவற்றில் பயிற்சி பெற்றவர். முறையான இராணுவப் பயிற்சி இல்லாவிடிலும் கொரில்லாப் போர் முறையில் போரிட்டு, எந்த நெருக்கடியையும் சமாளித்துத் தப்பிவிடக்கூடியவர். 1857 இல் நடந்த சிப்பாய் கலகத்தை மத்திய இந்தியாவில் மிகச் சிறப்பாக செயல்படுத்தி ஆங்கிலேயருக்கு மிகுந்த துன்பம் கொடுத்தவர்.^[1]

ஜான்சி ராணிக்கு பெரிதும் துணை இருந்தவர். 1857 இல் இருந்து 1859 வரை பல இந்திய மன்னர்களுடன் சேர்ந்து பல இடங்களில் போராடியவர்.

ஆங்கிலேயரால் சிறைபிடிக்கப்பட்ட இவருக்கு இராணுவ நீதி மன்றம் 1859 ஏப்ரல் 15 இல் தூக்கு தண்டனை விதித்தது. தாம் மன்னிப்பு கேட்கப்போவதில்லை என்றும் தாம் தமது மன்னரின் ஆணையின்படி செயல்பட்டதாகவும் கூறி, சங்கிலியால் கை, கால்கள் பிணைக்கப்பட்டிருந்த நிலையிலும் தூக்குக் கயிற்றைத் தாமே கழுத்தில் மாட்டிக் கொண்டார். 1859 ஏப்ரல் 17 அன்று^[2] தளபதி தாந்தியா தோபே தூக்கிலிடப்பட்டார்.

வரலாறு

தந்தியா தோபே 1857 ஆம் ஆண்டு இந்தியச் சிப்பாய்க் கிளர்ச்சியில் ஒரு தளபதியாக இருந்தார் மற்றும் அதன் குறிப்பிடத்தக்க தலைவர்களில் ஒருவராக இருந்தார். அவர் ஒரு மராத்தி தேசஸ்த பிராமண குடும்பத்தில் பிறந்தார், மேலும் கட்டளை அதிகாரி என்று பொருள்படும் தோபே என்ற பட்டத்தைப் பெற்றார். தோபே என்றால் தலைவர் என்று பொருள்படும். பிதூரின் நானா சாகிப்பின் மீது மிகுந்த ஈடுபாடு கொண்டிருந்தார், அவருடன் குவாலியர் நகரத்தையும் கைப்பற்றினார். இருப்பினும், ஜெனரல் நேப்பியரின் பிரித்தானிய இந்திய துருப்புக்கள் ரனோத் என்ற இடத்தில் தோற்கடிக்கப்பட்டனர், மேலும் சிகாரில் மேலும் தோல்வியடைந்த பின்னர் முற்றுகையை கைவிட்டார்.^[3]

ஒரு அதிகாரபூர்வமாக, தந்தியா தொபேயின் தந்தை பாண்டுரங்கன் இன்றைய மகாராட்டிராவில் உள்ள படோடா சில்லா நகரில் வசிக்கும் ஜோலா பர்கண்ணா என்பவர்களின் முன்னோர்ராவார். ^[4] தோபே பிறப்பால் ஒரு மகராட்டிர வசிஷ்ட பிராமணர் ஆவார். ^[4] அரசாங்க கடிதத்தில், அவர் பரோடாவின் அமைச்சர் என்று கூறப்பட்டுள்ளது, அதே நேரத்தில் அவர் மற்றொரு தகவல்தொடர்புகளில் நானா சாஹிபிடம் இணைந்து இருந்தார் என்று உள்ளது. ^[4] அவரது கைதுக்குப் பின்னர் நடந்த விசாரணையில் சாட்சி ஒருவர் தந்தியா தோபே கோதுமை நிறம் கொண்டவர், எப்போதும் வெள்ளை சுக்ரி-தார் என்கிற தலைப்பாகை அணிந்தவர் என்று கூறுகிறார்..

1857 இன் இந்தியச் சிப்பாய் கிளர்ச்சியில் பங்கு

ஜூன் 1857 5 அன்றுசிப்பாய்களின் கிளர்ச்சி கான்பூரில்ர் நடந்தது, நானா சாஹேப் கலகக்காரர்களின் தலைவரானார். 1857 ஜூன் 25 அன்று ஆங்கிலேய படைகள் சரணடைந்தன, ஜூன் மாத இறுதியில் நானா பேஷ்வாவாக அறிவிக்கப்பட்டார். ^[5] ஜெனரல் ஹேவ்லாக் இரண்டு முறை போரில் நானாவின் படைகளுடன் சண்டையிட்டார், அவர்கள் மூன்றாவது முறையாக தோற்கடிக்கப்பட்டு பித்துருக்குத் திரும்பினர், அதன் பிறகு அவர் கங்கையைத் தாண்டி அவதிற்கு பின்வாங்கினார். ^[5] தாந்தியா தோபே பித்தூரிலிருந்து நானா சாஹேப் என்ற பெயரில் நடிக்கத் தொடங்கினார்.

தாந்தியா தோபே 1857ஜூன் 27, இல் நிகழ்ந்த கான்பூர் கலவரத்திற்கு காரணமாக இருந்த தலைவர்களில் ஒருவர். அப்போதிருந்து, ஆகஸ்ட் 16, 1857 அன்று சர் ஹென்றி ஹேவ்லாக் தலைமையிலான ஆங்கிலேய படையால் வெளியேற்றப்படும் வரை தோபே அந்தப் பகுதியை பாதுகாத்து வந்தார் பின்னர், கான்பூரில் தளபதி சார்லஸ் ஆஷ் வின்ட்ஹாமை தோற்கடித்தார், இது நவம்பர் 27, 1857 முதல் நவம்பர் 28, 1857 வரை நிகழ்ந்தது. எவ்வாறாயினும், சர் கொலின் காம்ப்பெல்லின் கீழ் ஆங்கிலேயர்கள் எதிர் தாக்குதல் நடத்தியபோது தோபே மற்றும் அவரது இராணுவம் பின்னர் தோற்கடிக்கப்பட்டது. தாந்தியா தோபே மற்றும் பிற கிளர்ச்சியாளர்கள் தப்பி ஓடி, ஜான்சியின் ராணியுடன் தஞ்சம் புகுந்தனர், அந்த நேரத்தில் அவருக்கும் உதவி செய்தனர்.^[6]

ஆங்கிலேயர்களின் தாக்குதலில் இருந்து தப்பிக்க ராணி லட்சுமிபாய்க்கு வெற்றிகரமாக உதவினார். லட்சுமிபாய், குவாலியரை ஆங்கிலேயரிடம் இழந்த பிறகு, நானா சாஹேப்பின் மருமகனான தோபே மற்றும் ராவ் சாஹேப் ஆகியோர் ராஜபுதனத்திற்கு தப்பி ஓடினர். 1857 ஆம் ஆண்டு கிளர்ச்சி ஆங்கிலேயர்களால் வீழ்த்தப்பட்ட பின்னரும், தாந்த்யா தோபேகாடுகளில் மறைந்து வாழ்ந்து கெரில்லா போராளியாக எதிர்ப்பைத் தொடர்ந்தார்.^[7]

தன்னுடைய எஜமானர் பேஷ்வாவுக்கு மட்டுமே அவர் பதிலளிப்பதாகக் கூறி தனது முன் கொண்டுவரப்பட்ட குற்றச்சாட்டுகளை டோப் ஒப்புக்கொண்டார். 1859 ஏப்ரல் 18 ஆம் தேதி சிவபுரியில் தூக்கு மேடையில் தூக்கிலிடப்பட்டார் .^[8]

சிலை

இவர் தூக்கிலிடப்பட்ட மத்திய பிரதேசத்தில் உள்ள சிவபுரி என்ற இடத்தில் இவர் நினைவாக சிலை நிறுவப்பட்டுள்ளது.^[2]

உதவிநூல்

• சுதந்திரப் போராட்ட வரலாறும் தியாகசீலர்களும்; வி.வி.வி.ஆனந்தம்; கங்கை புத்தகநிலையம்; பக்கம் 82, 83