பாஞ்சி கதைகள்

பாஞ்சி கதைகள் ( Panji tales ) (முன்னர் பாண்டிஜி என்று உச்சரிக்கப்பட்டது) என்பது சாவகக் கதைகளின் சுழற்சி ஆகும். இது இந்தோனேசியாவின் கிழக்கு சாவகத்திலிருந்து இதே பெயரில் உள்ள பழம்பெரும் இளவரசரை மையமாகக் கொண்டது. இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதத்துடன், கதைகள் பல்வேறு கவிதைகள் மற்றும் கிழக்கு சாவகத்தில் வயாங் கெடாக் என அழைக்கப்படும் வயாங் குளிட் (நிழல் பொம்மலாட்டம்) வகைகளுக்கு அடிப்படையாக உள்ளன (இங்கு பொருள் தெளிவாக இல்லை, ஏனெனில் "கெடாக்" என்றால் "துடிக்கும் ஒலி"). ^[1] பாஞ்சி கதைகள் இந்தோனேசிய பாரம்பரிய நடனங்கள், குறிப்பாக சிரெபோன் மற்றும் மலாங்கின் தோபெங் (முகமூடி) நடனங்கள் மற்றும் பாலியில் கம்பு நடனம்-நாடகம் ஆகியவற்றின் தூண்டுதலாக இருந்துள்ளது. குறிப்பாக பாஞ்சியின் கதைகளின் தாயகமான கெதிரியின் சுற்றுப்புறங்களில், உள்ளூர் கதைகள் வளர்ந்தன. மேலும் டோடோக் கெரோட்டின் தெளிவற்ற பழமையுடன் இணைக்கப்பட்டன. ^[2] இந்தோசீனா தீபகற்பம் (நவீன தாய்லாந்து, கம்போடியா, லாவோஸ், மியான்மர், தென் வியட்நாம் ) மற்றும் மலாய் உலகம் முழுவதும் இலக்கியம் மற்றும் நாடகத்திற்கான வளமான ஆதாரமாக கிழக்கு சாவகத்திலிருந்து (இந்தோனேசியா) பாஞ்சி கதைகள் பரவியுள்ளன.^[3]

பாஞ்சி கதைகள்
நாட்டுப்புறக் கதை
பெயர்:	பாஞ்சி கதைகள்
தகவல்
Mythology:	சாவக பண்பாடு
Country:	இந்தோனேசியா
பகுதி:	சாவகம்

தோற்றம்

இந்த காதல் கதைகளில், பாஞ்சி, பாரம்பரியமாக புராண மூதாதையர்களுக்குக் கூறப்பட்ட செயல்களைச் செய்வதாகக் கூறப்படுகிறது.^[4] மேலும் கதையின் அடிப்படையானது ஒரு பண்டைய சூரியன் மற்றும் சந்திர புராணத்தை பிரதிபலிக்கிறது என்றும் ஊகிக்கப்படுகிறது. ^[3] பாஞ்சியின் சில விவரங்கள் கேடிரியின் பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த சாவக மன்னரான காமேசுவரனை அடிப்படையாகக் கொண்டதாக இருக்கலாம்.^[5] பாஞ்சியின் மனைவி சந்திர கிரானாவின் விவரங்கள் ராணி சிரி கிரானாவை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. விசித்திரமான விஷயம் என்னவென்றால், கதையில் உள்ள ராச்சியங்கள் வரலாற்று ராச்சியங்களிலிருந்து மாற்றப்பட்டன. கதையில் பாஞ்சி ஜங்கலாவின் இளவரசன் என்றும், வரலாற்று சிறப்புமிக்க காமேசுவர கேடிரியின் இளவரசன் என்றும் கூறப்படுகிறது. இதற்கு நேர்மாறாக, கதையில், சந்திர கிரானா கேதிரியின் இளவரசி என்றும், உண்மையான வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க சிரி கிரணா ஜங்கலாவின் இளவரசி என்றும் கூறப்படுகிறது. சுராகார்த்தாவின் அரசவைக் கவிஞர் ரங்கா வர்சிதாவின் மரபியலான புஸ்தகா ரட்ஜா மடாவில், பாஞ்சி உட்பட சாவக மன்னர்கள் மகாபாரதத்தின் [[பாண்டவர்]களின் வழித்தோன்றல்களாகக் கருதப்படுகிறார்கள்.^[6]

கலை மற்றும் இலக்கியத்தில் தோற்றம்

பான்சி சுழற்சிகளின் காட்சிகள் 13 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து கிழக்கு சாவகத்தின் கேண்டியின் சுவர்களின் கதை நிவாரணங்களில் தோன்றும். அவை வயாங் பாணிக்கு மாறாக அழகாகவும், இயற்கையாகவும் மற்றும் நுட்பமாகவும் வழங்கப்படுகின்றன. ^[7]

யுனெஸ்கோ உலகப் பதிவேட்டின் நினைவகம்

லைடன் பல்கலைக்கழக நூலகங்கள் மற்றும் இந்தோனேசியா, தேசிய நூலகம், மலேசியா மற்றும் கம்போடியாவின் தேசிய நூலகங்களின் பாஞ்சி கையெழுத்துப் பிரதிகள் 30 அக்டோபர் 2017 அன்று மதிப்புமிக்க யுனெஸ்கோ உலகப் பதிவேட்டில் அவற்றின் உலக முக்கியத்துவத்தை உறுதிப்படுத்துகின்றன.

பான்சி கையெழுத்துப் பிரதிகள் மின்னணு சேகரிப்புகள் மூலமாகவும் மின்னணு முறையில் கிடைக்கின்றன.^[8]