விருந்தினர்

விருந்தினர் என்போர் விருந்தாளிகள். இவர்களை வடநூலார் ‘அதிதி’ என்பர். ^[1] தமிழ்நெறி வாழ்க்கையில் விருந்தினர் வெறுமனே விருந்துண்டு செல்பவர்கள் அல்லர். கற்பியல் வாழ்க்கையில் தலைவன், தலைவியர் கூடி வாழ உதவி புரியும் வாயில்களாகவும் விளங்கினர்.

சொல்விளக்கம்

• விருந்து என்னும் சொல்லே விருந்தினரைக் குறிக்கும். ^[2]
• நூலுக்கு உரிய வனப்புகள் எட்டில் ஒன்று விருந்து (புதுமை) என்னும் வனப்பு

அகவாழ்வில் விருந்தினர்

தலைவியின் ஊடலைத் தணிக்கும் வாயில்களில் ஒருவர் விருந்தினர். ^[3] விருந்து வந்தால் களவு ஒழுக்கமும் தடைபடும். ^[4] தலைவி ஊடாமல் இருந்தால் தலைவன் விருந்தினரோடு வருவது வழக்கம். ^[5] தலைவியின் மாண்புகளில் ஒன்று விருந்தோம்பல். ^[6]

புறவாழ்வில் விருந்தினர்

இல்லறத்தார் பேணவேண்டிய ஐவருள் ஒருசாரார் விருந்தினர். ^[7] விருந்தோம்பல் பற்றித் திருக்குறள் சிறப்பாக எடுத்துரைக்கிறது.^[8]