நாடகக்கொட்டகை

நாடகக்கொட்டகை என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில், பெரும்பாலும் ஒரு மேடையில் நேரடி பார்வையாளர்களுக்கு முன்பாக உண்மையான அல்லது கற்பனையான நிகழ்வின் அனுபவத்தை வழங்க நேரடி கலைஞர்களை பொதுவாக நடிகர்கள் அல்லது நடிகைகளைப் பயன்படுத்தும் ஒரு நிகழ்த்து கலை நிகழ்ச்சியாகும். இதில் சைகை, பேச்சு, பாடல், இசை மற்றும் நடனம் ஆகியவற்றின் மூலம் பார்வையாளர்களுக்கு இந்த அனுபவத்தை கலைஞர்கள் தெரிவிக்கலாம். இவர்களின் நடிப்பில் வர்ணம் பூசப்பட்ட இயற்கைக்காட்சிகள் மற்றும் வண்ணமயமான விளக்குகள் போன்ற கலையின் கூறுகள் அனுபவத்தை உடல், இருப்பு மற்றும் உடனடித்தன்மையை மூலம் விளக்குகின்றனர்.

யக்சகானம் இது இந்தியாவின் இசை நடன நாடக வடிவமாகும்.

நவீன மேற்கத்திய நாடகம் பெரிய அளவில் பண்டைய கிரேக்கத்தில் இருந்து வருகிறது, அதில் இருந்து தொழில்நுட்ப சொற்கள், அதன் பல கருப்பொருள்கள், பங்கு பாத்திரங்கள் மற்றும் கதைக் கூறுகள் ஆகியவற்றை கூறுகின்றன.

தமிழ் நாடகம்

இதனையும் பார்க்க: கூத்து

கூத்து தமிழர்களின் பாரம்பரிய நாட்டர் கலை வடிவங்களில் ஒன்று. கிராமத்தின் மண்வாசனையையும், கிராம மக்களது வாழ்வாதாரங்களையும், அவர்கள் மதம் மீது கொண்ட பற்றுதலையும் வெளிப்படுத்தும் வகையில் அமைவது கூத்துக்கலை. கூத்துக்கள் பல்வேறு செய்திகளை சமூகத்திற்குச் சொல்கின்றன. முற்காலத்தில் வாழ்ந்தவர்கள் பொழுதுபோக்கிற்காகவும், தங்களது களைப்பைப் போக்கும் செயற்பாடாகவும் ஒரு முற்றத்தில் ஒன்று கூடி ஆடிப்பாடி மகிழ்ந்தனர். அதுவே நாளடைவில் பல்வேறு பரிணாமங்களைப் பெற்று கலைகளாகத் தோற்றம் பெற்றது. அவர்கள் அன்று பொது முற்றத்தில் ஆடியவை இன்று கூத்து என்ற பெயரைப் பெற்று வளர்ந்து நிற்கின்றன. பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பாக இந்தக் கூத்துக்கள் உருவாக்கப்பட்டிருந்தாலும் இந்தக் கூத்துக்களின் கதையம்சமும், கூத்துக்களினூடாக கூறப்படும் செய்திகளும் தற்போதைய சமூகத்தினரையும் ஈர்ப்பவையாக அமைந்துள்ளன.^[1]

இந்திய நாடகம்

சமஸ்கிருத நாடகத்தின் கூடியாட்டம் வடிவத்தில் சுக்ரீவனாக நடித்தவர்

இந்திய நாடகத்தின் முதல் வடிவம் சமஸ்கிருத மொழி நாடகம் ஆகும்.^[2] earliest-surviving fragments of which date from the 1st century CE.^[3][4] இது பழமையான-எஞ்சியிருக்கும் துண்டுகள் கிபி 1 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தவை. இது கிரேக்க மற்றும் ரோமானிய நாடகங்களின் வளர்ச்சிக்குப் பிறகு மற்றும் ஆசியாவின் பிற பகுதிகளில் நாடகத்தின் வளர்ச்சிக்கு முன் தொடங்கியது.^[2][5][6]

இது கிமு 2ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் கிபி 1ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் தோன்றி, 1ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் 10ஆம் நூற்றாண்டுக்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் வளர்ச்சியடைந்தது, இது இந்திய வரலாற்றில் நூற்றுக்கணக்கான நாடகங்கள் எழுதப்பட்ட ஒப்பீட்டளவில் அமைதியான காலகட்டமாகும்.