ภาษาบาลี
From Wikipedia, the free encyclopedia
"บาลี" เปลี่ยนทางมาที่นี่ สำหรับความหมายอื่น ดูที่ บาลี (แก้ความกำกวม)
บาลี (บาลี: ปาลิ पालि; สันสกฤต: पाळि ปาฬิ; อังกฤษ: Pali) เป็นภาษาพิธีกรรมเก่าแก่ในกลุ่มภาษาอินโด-อารยัน (Indo-Aryan languages) ซึ่งเป็นสาขาย่อยของตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน (Indo-European languages) มีจุดกำเนิดมาจากใจกลางอนุทวีปอินเดียโดยถูกจัดเป็นภาษาปรากฤตแขนงหนึ่ง เป็นภาษาที่เป็นที่รู้จักกันดีและมีการศึกษากันอย่างกว้างขวาง เนื่องจากเป็นภาษาที่ใช้บันทึกพระคัมภีร์ในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท (พระไตรปิฎก)[2]
ข้อมูลเบื้องต้น บาลี, ออกเสียง ...
บาลี | |
---|---|
| |
คัมภีร์ใบลานในประเทศพม่า เขียนเป็นภาษาบาลีโดยใช้อักษรพม่า | |
ออกเสียง | [paːli] |
ประเทศที่มีการพูด | อนุทวีปอินเดีย |
ยุค | ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช – ปัจจุบัน[1] ภาษาพิธีกรรมในศาสนาพุทธนิกายเถรวาท |
ตระกูลภาษา | อินโด-ยูโรเปียน
|
ระบบการเขียน | อักษรพราหมี อักษรเทวนาครี ขโรษฐี เขมร ไทย อักษรธรรมล้านนา พม่า สิงหล และระบบการถอดเสียงด้วยอักษรละติน |
รหัสภาษา | |
ISO 639-1 | pi |
ISO 639-2 | pli |
ISO 639-3 | pli |
นักภาษาศาสตร์ | pli |
ปิด