![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5d/20141120_gotthard-basistunnel02-wikipedia-hannes-ortlieb.jpg/640px-20141120_gotthard-basistunnel02-wikipedia-hannes-ortlieb.jpg&w=640&q=50)
อุโมงค์ฐานก็อทฮาร์ท
From Wikipedia, the free encyclopedia
อุโมงค์ฐานก็อทฮาร์ท (เยอรมัน: Gotthard-Basistunnel; อิตาลี: Galleria di base del San Gottardo; รูมันช์: Tunnel da basa dal Son Gottard; ฝรั่งเศส: Tunnel de base du Saint-Gothard) เป็นอุโมงค์ฐานสำหรับทางรถไฟที่ลอดผ่านเทือกเขาแอลป์ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ บริเวณช่องเขาก็อทฮาร์ท เปิดใช้งานเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2559 แต่จะเริ่มใช้บริการอย่างเต็มรูปแบบในสิ้นปีนี้[4] และด้วยความยาวเฉลี่ยเส้นทาง 57.09 กิโลเมตร[3] ทำให้อุโมงค์แห่งนี้เป็นอุโมงค์สัญจรที่ยาวที่สุดและลึกที่สุดในโลก[5][6] และเป็นเส้นทางสัญจรระดับพื้นดินเส้นทางแรกผ่านเทือกเขาแอลป์[7]
![]() | |
ข้อมูลทั่วไป | |
---|---|
สาย | แอลป์แทรนซิต |
ที่ตั้ง | สวิตเซอร์แลนด์ (รัฐอูรี, รัฐเกราบึนเดิน และรัฐตีชีโน) |
พิกัดภูมิศาสตร์ | 46.600°N 8.765°E / 46.600; 8.765 |
สถานะ | เปิดใช้งาน[1] |
เริ่มต้น | แอสท์เฟ็ลท์ (รัฐอูรี) |
สิ้นสุด | โบดีโย (รัฐตีชีโน) |
การจัดการ | |
เริ่มสร้าง | พ.ศ. 2539 |
เปิด | 1 มิถุนายน พ.ศ. 2559[2] |
ข้อมูลทางเทคนิค | |
ความยาว | 151.840 กิโลเมตร (94.349 ไมล์)[3] |
ความยาวสาย | 57.09 กิโลเมตร (35.47 ไมล์)[3] |
ความยาวทางรถไฟ | 57.104 กิโลเมตร (35.483 ไมล์) (อุโมงค์ตะวันออก) 57.017 กิโลเมตร (35.429 ไมล์) (อุโมงค์ตะวันตก)[3] |
จำนวนทางรถไฟ | 2 ทางเดี่ยว[3] |
ช่วงกว้างราง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) (รางมาตรฐาน) |
ระบบจ่ายไฟฟ้า | 15 kV 16.7 Hz |
ความเร็วปฏิบัติการ | สูงสุด 250 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (160 ไมล์ต่อชั่วโมง) |
ระยะห่างอุโมงค์ | 89 เมตร (292 ฟุต) จากแอสท์เฟ็ลท์, 237 เมตร (778 ฟุต) จากโบดีโย[3] |
ผังเส้นทาง | |
![]() |
โครงการประกอบด้วยอุโมงค์สองอุโมงค์วิ่งขนานกัน แต่ละอุโมงค์มีทางรถไฟทางเดี่ยว สามารถรองรับรถไฟได้กว่า 200–250 ขบวนต่อวัน เชื่อมต่อเทศบาลแอสท์เฟ็ลท์ในรัฐอูรี กับเทศบาลโบดีโยในรัฐตีชีโน โดยผ่านด้านใต้ของเทศบาลเซดรุนในรัฐเกราบึนเดิน อุโมงค์แห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการแอลป์แทรนซิต หรืออีกชื่อหนึ่งคือ โครงการเชื่อมต่อทางรถไฟสายใหม่ผ่านเทือกเขาแอลป์ (New Railway Link through the Alps; NRLA) ซึ่งนอกจากอุโมงค์ฐานก็อทฮาร์ทแล้วยังมีอุโมงค์อื่น ๆ อีกคือ อุโมงค์ฐานเลิทช์แบร์คและอุโมงค์ฐานเชเนรี ซึ่งมีกำหนดเปิดใช้งานในปลายปี พ.ศ. 2560 เนื่องจากอุโมงค์ฐานก็อทฮาร์ทนั้นมีความยาวมากและเชื่อมรัฐสองรัฐที่อยู่คนละฟากของเทือกเขาแอลป์ ดังนั้นในบางวัน อุณหภูมิของสองปากอุโมงค์อาจแตกต่างกันมากถึง 10 องศาเซลเซียส แต่โดยเฉลี่ยแล้วอุณหภูมิจะแตกต่างกัน 2 ถึง 3 องศาเซลเซียส โดยที่ปากอุโมงค์ด้านเหนือจะหนาวกว่าด้านใต้
สวิตเซอร์แลนด์ได้จัดการลงประชามติโครงการอุโมงค์ฐานก็อทฮาร์ทในปี พ.ศ. 2535 โดยในการลงมติครั้งนั้น ชาวสวิสกว่าร้อยละ 64 เห็นชอบกับโครงการ[8] โครงการได้เริ่มก่อสร้างในปี พ.ศ. 2539 โดยที่การขุดเจาะอุโมงค์แรกฝั่งตะวันออกได้แล้วเสร็จเมื่อ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2553[9] และอุโมงค์ที่สองฝั่งตะวันออกแล้วเสร็จเมื่อ 23 มีนาคม พ.ศ. 2554 เดิมคาดว่าโครงการนี้จะใช้งบประมาณ 9.8 พันล้านฟรังก์สวิส (ราว 10.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) แต่งบประมาณกลับบานปลายไปจบลงที่กว่า 12 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[9])[4] มีคนงานเสียชีวิตเก้าคนระหว่างการก่อสร้าง[10]