การเกณฑ์ทหาร

การเกณฑ์ (อังกฤษ: conscription) เป็นการรับสมัครบุคคลโดยบังคับในราชการบางอย่างของชาติ ซึ่งเป็นราชการทหารมากที่สุด การเกณฑ์มีมาแต่โบราณ และปัจจุบันยังคงอยู่ในบางประเทศโดยมีชื่อหลากหลาย ระบบการเกณฑ์ชายหนุ่มแทบทุกคน (near-universal) ทั่วประเทศสมัยใหม่มีมาแต่การปฏิวัติฝรั่งเศสในคริสต์ทศวรรษ 1790 ซึ่งการเกณฑ์ทหารได้กลายมาเป็นพื้นฐานของกองทัพขนาดใหญ่และทรงพลัง ภายหลังชาติยุโรปส่วนมากลอกระบบดังกล่าวในยามสงบ ฉะนั้นชายที่มีอายุตามกำหนดต้องรับราชการ 1–8 ปีในกองประจำการ แล้วจึงโอนไปกองเกิน

  ไม่มีกองทัพ

  ปัจจุบันไม่บังคับเกณฑ์ทหาร

  มีตามกฎหมาย

  กำหนดเลิกเกณฑ์ทหารในอนาคตอันใกล้

  ปัจจุบันมีการเกณฑ์ทหาร

  ไม่มีข้อมูล

การเกณฑ์ทหารเป็นที่ถกเถียงกันด้วยหลายเหตุผล รวมทั้งการคัดค้านการสู้รบโดยอ้างมโนธรรมบนเหตุผลด้านศาสนาหรือปรัชญา การคัดค้านทางการเมือง ตัวอย่างเช่น การรับราชการรัฐบาลหรือสงครามซึ่งไม่เป็นที่นิยม และการคัดค้านทางอุดมการณ์ ตัวอย่างเช่น เป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลที่รับรู้ บางครั้งผู้ถูกเกณฑ์ทหารอาจหลบเลี่ยงราชการโดยการออกนอกประเทศ ระบบการคัดเลือกบางระบบปรับให้เข้ากับทัศนคติเหล่านี้โดยการจัดราชการทางเลือกที่ไม่ใช่บทบาทปฏิบัติการรบหรือไม่ใช่ทหารอย่างสิ้นเชิง เช่น ซีวิลดีนสท์ (ราชการพลเรือน) ในประเทศออสเตรียและสวิสเซอร์แลนด์ ประเทศที่แยกออกจากสหภาพโซเวียตส่วนมากเกณฑ์ทหารไม่เพียงเข้ากองทัพเท่านั้น แต่รวมถึงองค์การกึ่งทหารซึ่งมีหน้าที่ในราชการเฉพาะในประเทศคล้ายตำรวจ (หน่วยทหารภายใน) หรือหน้าที่กู้ภัย (หน่วยป้องกันภัยฝ่ายพลเรือน) ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมานี้ไม่ถือว่าเป็นทางเลือกของการเกณฑ์ทหาร

ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 21 หลายประเทศไม่เกณฑ์ทหารอีกต่อไป แต่อาศัยทหารอาชีพที่มาจากอาสาสมัครที่ได้รับสมัครตามความต้องการกำลังพล อย่างไรก็ดี หลายรัฐที่ได้ยกเลิกการเกณฑ์ทหารไปแล้วยังสงวนอำนาจที่จะรื้อฟื้นการเกณฑ์ทหารในยามสงครามหรือเกิดวิกฤตการณ์

ประวัติ

ยุคศักดินา

ตั้งแต่สมัยกลางในยุคศักดินา ได้มีการเกณฑ์แรงงานประชาชนเพื่อทำกิจการต่าง ๆ รวมถึงกิจกรรมทางทหารโดยกษัตริย์หรือผู้ปกครองในท้องถิ่น โดยมักจะกำหนดให้ชายที่มีอายุตามที่ระบุมีหน้าที่ต้องไปใช้แรงงานให้กับรัฐ ผู้ใดฝ่าฝืนถือว่ากระทำผิดกฎหมายและต้องได้รับการลงโทษ อย่างไรก็ตามกฎหมายนี้แตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ และระยะเวลาที่ต้องเข้าไปใช้แรงงานนั้นอยู่ระหว่างหนึ่งถึงสามเดือน

ระบบทาสทหาร

สุลต่านหรือผู้นำทางทหารของจักรวรรดิออตโตมัน ได้ลักพาเด็กจำนวนมากโดยเฉพาะลูกหลานชาวยุโรปเพื่อนำไปฝึกใช้กำลังอาวุธ กองกำลังทหารทาสนี้มีชื่อเรียว่า Kapıkulu ในปี ค.ศ. 1609 กองกำลังดังกล่าวมีจำนวนมากถึง 100,000 นาย วิธีการลักพาตัวเด็กที่ไม่ใช่มุสลิมและนำมาล้างสมองฝึกใช้เป็นทาสทหารนี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในหลายประเทศในตะวันออกกลาง เช่น กรณี Mamluk และในทวีปแอฟริกา เช่น กรณี Black Guard

ระบบการเกณฑ์ทหารสมัยใหม่

ระบบการขึ้นบัญชีประชาชนในชาติเป็นทหารนั้นเกิดขึ้นครั้งแรกในยุคการปฏิวัติฝรั่งเศส เพื่อให้สาธารณรัฐมีกำลังป้องกันตัวเองจากการรุกรานของราชอาณาจักรยุโรปอื่น ๆ พระราชบัญญัติที่ออกเมื่อ 5 กันยายน ค.ศ. 1798 มีมาตราหนึ่งกล่าวว่า "ชายฝรั่งเศสทุกคนเป็นทหารและมีหน้าที่ในการปกป้องประเทศชาติ"

ในสหรัฐอเมริกานั้นการเกณฑ์ทหารเกิดขึ้นในช่วงสงครามกลางเมืองอเมริกาโดยฝ่าย Union Army ตามพระราชบัญญัติ Enrollment Act ปี ค.ศ. 1863 นั้นอนุญาตให้มีการจ้างบุคคลอื่นเข้ารับราชการทหารแทนได้ ทำให้เกิดความไม่พอใจกันในหมู่สาธารณชน และเกิดเหตุการณ์ความวุ่นวายขึ้น

การส่งทหารเกณฑ์ไปสู้รบในสมรภูมิต่างชาติที่ไม่เกี่ยวข้องกับมาตุภูมิของตนเองเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันอย่างมากในหลายประเทศ เช่น ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งได้มีการถกเถียงเรื่องการเกณฑ์ทหารกันอย่างแพร่หลายใน แคนาดา ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ ซึ่งเป็นประเทศที่มิได้อยู่ในขอบเขตของสงคราม แต่ได้ส่งทหารไปร่วมรบด้วย ต่อมาสงครามเวียดนามก็ก่อให้เกิดประเด็นการถกเถียงอย่างนี่อีกเช่นกันในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1970

รายชื่อประเทศที่มีและไม่มีการเกณฑ์ทหาร

ตัวอย่างเปรียบเทียบตามประเทศ

ประเทศ	พื้นที่ (กม.2)[1]	GDP (ล้านดอลลาร์สหรัฐ)[2]	GDP ต่อหัว (ดอลลาร์สหรัฐ)[3]	ประชากร[4]	การปกครอง[5]	การเกณฑ์ทหาร[6]
แอลเบเนีย	27,398	$ 10,620	$ 2,949.57	3,619,778	ประชาธิปไตยเกิดใหม่	ไม่มี (ยกเลิก ค.ศ. 2010)
แอลจีเรีย	2,381,740	$ 90,000	$ 2,700.01	33,333,216	สาธารณรัฐ	มี
แองโกลา	1,246,700	$ 28,610	$ 2,332.92	12,263,596	สาธารณรัฐ; ระบบประธานาธิบดีหลายพรรคการเมือง	มี
อาร์เจนตินา	2,736,690	$ 210,000	$5,210.67	40,301,927	สาธารณรัฐ	ไม่มี; สมัครใจ อาจมีการสั่งเกณฑ์ทหารได้ด้วยเหตุผลจำเพาะ ตาม Public Law No.24.429 ประกาศใช้ 5 มกราคม ค.ศ. 1995
ออสเตรเลีย	7,617,930	$ 644,700	$31,550.09	20,434,176	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ; ประชาธิปไตยระบบรัฐสภา; สหพันธรัฐ	ไม่มี (รัฐสภายกเลิก ค.ศ. 1972)[7]
ออสเตรีย	82,444	$ 310,100	$ 37,818.07	8,233,300	สาธารณรัฐ; สหพันธรัฐ	มี (มีราชการทางเลือก)
บาฮามาส	10,070	$ 6,586,	$ 21,547.17	307,451	ประชาธิปไตยระบบรัฐสภา	ไม่มี
บังกลาเทศ	133,910	$ 72,420	$ 481.36	153,546,896	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
เบลเยียม	30,528	$ 316,200	$ 31,400	10,584,534	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ; ประชาธิปไตยระบบรัฐสภา; สหพันธรัฐ	ไม่มี (ยุติการเกณฑ์ทหารตั้งแต่ ค.ศ. 1994)
เบลีซ	22,806	$ 1,274	$ 4,327.67	301,270	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี; สมัครใจ
ภูฏาน	47,000	$ 1,308	$ 561.89	682,321	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
โบลิเวีย	1,084,390	$ 13,190	$ 1,446.41	9,247,816	สาธารณรัฐ	มี (เฉพาะเมื่อจำนวนผู้สมัครต่อปีน้อยกว่าเป้า)
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา	51,197	$ 14,780	$ 3,246.78	4,590,310	สมาพันธรัฐ,ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี (ยกเลิก 1 มกราคม ค.ศ. 2006)
บราซิล	1,314,000	$ 967,000	$ 6,915.40	196,342,592	สาธารณรัฐ รัฐรวม	มี
บัลแกเรีย	110,550	$ 39,610	$ 5,409.09	7,262,675	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี (ยกเลิก 1 มกราคม ค.ศ. 2008[8])
พม่า	657,740	$ 13,530	$ 285.60	47,758,180	ประชาธิปไตยระบบประธานาธิบดี	แหล่งข้อมูลขัดแย้งกัน; มี แต่ไม่บังคับใช้ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2011, ไม่มี (FWCC)
จีน	9,326,410	$ 3,251,000	$ 2,459.43	1,330,044,544	รัฐคอมมิวนิสต์	ไม่มี (พลเมืองที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไปต้องไปขึ้นทะเบียนต่อสำนักงานของกองทัพปลดปล่อยประชาชน แต่นโยบายนี้ไม่ถูกบังคับใช้)
โครเอเชีย	56,414	$ 51,360	$ 11,430.32	4,491,543	ประชาธิปไตยแบบกึ่งประธานาธิบดีกึ่งรัฐสภา	ไม่มี (ยกเลิกการเกณฑ์ทหารในปี ค.ศ. 2008)[9]
คิวบา	110,860	$ 45,580	$ 4,000.34	11,423,952	รัฐคอมมิวนิสต์	มี
เดนมาร์ก	42,394	$ 311,900	$ 57,039.71	5,484,723	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	มี (มีราชการทางเลือก)
จิบูตี	22,980	$ 841	$ 1,694.29	506,221	สาธารณรัฐ	ไม่มี
เอลซัลวาดอร์	20,720	$ 20,370	$ 2,931.75	7,066,403	สาธารณรัฐ	มี (ทางนิตินัย); ไม่มี (ทางพฤตินัย)
ฟินแลนด์	304,473	$ 245,000	$ 46,769.47	5,244,749	สาธารณรัฐ	มี (มีราชการทางเลือก)
ฝรั่งเศส	640,053[10]	$ 2,560,000	$ 35,240.62	61,037,510	สาธารณรัฐ	ไม่มี (ยกเลิกการเกณฑ์ทหารในปี ค.ศ. 2001)
แกมเบีย	10,000	$ 653	$ 386.77	1,735,464	สาธารณรัฐ	ไม่มี
เยอรมนี	349,223	$ 3,322,000	$40,315.05	82,369,552	สาธารณรัฐ; สหพันธรัฐ	ไม่มี (ระงับสำหรับยามสงบใน ค.ศ. 2001)
กรีซ	130,800	$ 314,600	$29,384.60	10,722,816	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	มี
กรีเนดา	344	$590	$ 6,557.67	90,343	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มีกองกำลังป้องกันตนเอง
ฮังการี	92,340	$ 138,400	$ 13,901.01	9,930,915	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี (การเกณฑ์ทหารในยามสงบยกเลิกใน ค.ศ. 2004)
อิหร่าน	1,636,000	$ 193,500	$ 2,958.83	68,251,090	สาธารณรัฐ; เทวาธิปไตย	มี
อินเดีย	2,973,190	$ 1,099,000	$ 972.68	1,147,995,904	สหพันธรัฐ	ไม่มี
อิสราเอล	20,330	$ 161,900	$ 25,191.86	7,112,359	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	มี
จาเมกา	10,831	$ 11,210	$ 4,032.18	2,804,332	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
ญี่ปุ่น	374,744	$ 4,384,000	$ 34,402.26	127,288,416	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
จอร์แดน	91,971	$ 16,010	$ 2,644.89	6,198,677	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
เกาหลีเหนือ	120,410	$ 40,000[11]	$ 1,800[11]	23,479,088[11]	รัฐพรรคการเมืองเดียว; เผด็จการตระกูล	มี[12]
เกาหลีใต้	98,190	$ 957,100	$ 19,514.81	48,379,392	สาธารณรัฐ	มี
คูเวต	17,820	$ 60,720	$ 24,234.11	2,505,559	สมบูรณาญาสิทธิราชภายใต้รัฐธรรมนูญ	มี
เลบานอน	10,230	$ 24,640	$ 6,276.90	3,971,941	สาธารณรัฐ	ไม่มี (ยกเลิกในปี ค.ศ. 2006)[13]
ลิเบีย	1,759,540	$ 57,060	$ 9,451.85	6,173,579	รัฐบาลเปลี่ยนผ่าน	มี
ลักเซมเบิร์ก	2,586	$ 50,160	$ 104,451.69	486,006	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
มาซิโดเนียเหนือ	24,856	$ 7,497	$ 3,646.55	2,061,315	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี (ยกเลิกการเกณฑ์ทหารเมื่อ ค.ศ. 2006)
มาเลเซีย	328,550	$ 186,500,	$ 7,513.71	25,274,132	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
มัลดีฟส์	300	$ 1,049	$ 2,842.58	385,925	สาธารณรัฐ	ไม่มี
มอลตา	316	$ 7,419	$ 18,460.73	403,532	สาธารณรัฐ	ไม่มี
มอลโดวา	33,371	$ 4,227	$ 978.36	4,324,450	สาธารณรัฐ	มี
เนเธอร์แลนด์	33,883	$ 768,700,	$ 46,389.35	16,645,313	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
นิวซีแลนด์	268,021	$ 128,100	$ 31,124.18	4,173,460	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
ฟิลิปปินส์	298,170	$ 144,100	$ 1,582.17	96,061,680	สาธารณรัฐ	ไม่มี
โปแลนด์	304,459	$ 420,300	$ 10,911.71	38,500,696	สาธารณรัฐ	ไม่มี[14]
กาตาร์	11,437	$ 67,760	$ 74,688.97	824,789	เอมิเรต	ไม่มี
โรมาเนีย	230,340	$ 166,000	$ 7,451.95	22,246,862	สาธารณรัฐ	ไม่มี (ยกเลิกการเกณฑ์ทหารในปี ค.ศ. 2007)[15]
รัสเซีย	16,995,800	$ 1,290,000	$ 9,124.49	140,702,096	สหพันธรัฐ	มี (มีราชการทางเลือก)
ประเทศรวันดา	24,948	$ 3,320	$335.10	10,186,063	สาธารณรัฐ; ระบบประธานาธิบดี	ไม่มี
ซาอุดีอาระเบีย	376,000	$ 276,900	$ 13,622.68	28,146,656	สมบูรณาญาสิทธิราช	ไม่มี
เซเชลส์	455	$ 710	$ 8,669.64	82,247	สาธารณรัฐ	ไม่มี
สิงคโปร์	682.7	$ 161,300	$ 35,427.12	4,608,167	รัฐสภา สาธารณรัฐ	มี (คิดเป็นระยะเวลานานที่สุดในเอเชีย[16])
สโลวีเนีย	20,151	$ 46,080	$ 22,933.99	2,007,711	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา สาธารณรัฐ	ไม่มี
แอฟริกาใต้	1,219,912	$ 282,600	$ 6,423.04	48,782,756	สาธารณรัฐ	ไม่มี
สเปน	499,542	$ 1,439,000	$ 35,576.37	40,491,052	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ; ระบบรัฐสภา	ไม่มี
ซีเรีย	184,050	$ 37,760	$ 1,954.98	19,747,586	สาธารณรัฐ	มี
เอสวาตินี	17,203	$ 2,936	$ 2,591.20	1,128,814	สมบูรณาญาสิทธิราช	ไม่มี
สวิตเซอร์แลนด์	39,770	$ 423,900	$ 56,111.06	7,581,520	สมาพันธรัฐ (นิตินัย); สหพันธรัฐ (พฤตินัย)	มี (มีราชการทางเลือก)
ไต้หวัน [17]	32,260	$ 383,300	$ 16,768.11	22,920,946	ประชาธิปไตยหลายพรรคการเมือง	มี (มีราชการทางเลือก)[18]) มีแผนให้เป็นกองกำลังอาสาสมัครทั้งหมดเมื่อสิ้น ค.ศ. 2014 แต่ยังคงการเกณฑ์ทหารหลังจากนั้น[19]
ไทย	511,770	$ 245,700	$ 3,776.0	72,493,296	ประชาธิปไตยโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข	มี
ตองงา	718	$ 219	$ 1,873.06	119,009	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
ตรินิแดดและโตเบโก	5,128	$ 20,700	$19,590.99	1,047,366	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
ตุรกี	770,760	$ 663,400	$ 9,322.83	71,892,808	สาธารณรัฐ ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	มี
ยูเครน	603,700	$136,600	$3,034.57	45,134,707	สาธารณรัฐ	ไม่มี (ยกเลิกใน ค.ศ. 2013)
สหราชอาณาจักร	241,590	$ 2,773,000,	$ 45,626.38	60,943,912	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี (ยกเว้นกรมเบอร์มิวดา)
สหรัฐ	9,161,923	$ 13,840,000	$ 45,958.70	303,824,640	สหพันธรัฐ	ไม่มี[20]
วานูวาตู	12,200	$455	$ 2,146.52	215,446	สาธารณรัฐ; ระบบรัฐสภา	ไม่มี
เวเนซุเอลา	882,050	$285,200	$9,084.09	27,635,743	สหพันธรัฐ	มี

ข้อโต้แย้งต่อต้านการเกณฑ์ทหาร

สิทธิมนุษยชน

การเกณฑ์ทหารขัดกับปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ซึ่งที่ประชุมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ ให้การรับรองตามข้อมติที่ 217 A (III) เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2491 โดยประเทศไทยออกเสียงสนับสนุน ข้อ 2 3 4 18 20 23

การใช้แรงงานทาส

"การเกณฑ์ทหารเป็นการใช้แรงงานทาสรูปแบบหนึ่ง" อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ซิกมุนด์ ฟรอยด์ H.G. Wells, Bertrand Russell and Thomas Mann ^[21]

การเหยียดเพศ เหยียดอายุ

การเกณฑ์ทหารอาจจำกัดเพศหรืออายุของผู้ที่ถูกเกณฑ์ แสดงถึงความไม่เท่าเทียมกันของผู้ที่อยู่ในกำหนดต้องเกณฑ์ทหารกับผู้ที่ไม่อยู่ในกำหนดต้องเกณฑ์ทหาร

ปัญหาวินัยและคุณภาพของทหารเกณฑ์ที่ด้อยกว่าทหารอาสาและทหารอาชีพ

ในสงครามเวียดนามมีกรณีทหารเกณฑ์สังหารกันเอง (Fragging) หรือการกลับไปเข้ากับฝ่ายตรงข้ามของ Andrey Vlasov ในสงครามโลก

ชาตินิยมและความแข็งกร้าวทางการทหาร

"รัฐที่คิดว่าตัวเองสามารถบังคับประชาชนให้ไปร่วมสงครามได้ตามใจชอบ ย่อมไม่มีวันที่จะคิดถึงคุณค่าและความสุขของประชาชนในยามสงบ" ไอน์สไตน์และคานธี ^[22]

ความสิ้นเปลืองและสูญเสียทางเศรษฐกิจในยามที่บ้านเมืองสงบ

ผลตอบแทนต่อต้นทุนของการเกณฑ์ทหารในยามสงบอยู่ในระดับต่ำเนื่องจาก การเกณฑ์ทหารมีต้นทุนที่รัฐต้องจ่ายโดยตรงในการฝึกอบรม และการที่ประชาชนมิได้ไปประกอบอาชีพของตนนั้นเป็นการใช้แรงงานจำนวนมากของชาติไปในทิศทางที่ไม่เพิ่มผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ^[23]

ข้อโต้แย้งสนับสนุนการเกณฑ์ทหาร

การสานต่อประเพณีและการฝีกฝนที่มีคุณค่า

ในหลายประเทศทั่วโลกมีทรรศนคติการปกครองรากฐานจากประเพณีจารีตสังคมชายเป็นใหญ่การเกณฑ์ทหารนั้นมีจุดประสงค์และสืบทอดระบบจารีตชายเป็นใหญ่ให้คงไว้เป็นหลักประกันทางความคิดสำหรับประชาชนที่เป็นเพศชายทุกคนต่อไปในอนาคตเป็นรัฐปิตุลานิยมหรือคำจำกัดความหมายถึงการส่งต่อการฝึกฝนวิธีปกครอง การดำรงชีวิตและทรรศนคติเฉพาะผู้เป็นชายสมควรปฏิบัติทุกคนจากรุ่นสู่รุ่น ทางปฏิบัติเป็นการคัดเลือกเอาเฉพาะผู้ที่มีลักษณะครบสมบูรณ์กายภาพและจิตใจของความเป็นชายที่รัฐนั้นต้องการและเข้าประเภทที่ถือว่าดี โดยมีบททดสอบของความเป็นชายชาติทหารหรือชายชาตรีที่สุภาพบุรุษนั้นควรจะมี^{[ต้องการอ้างอิง]}

ได้ความสามารถของบุคคลที่หลากหลายเข้ามาใช้ในงานบ้านเมือง

บุคคลที่ถูกเกณฑ์ทหารมีที่มาหลากหลาย ต่างกันในทั้งความถนัดและการศึกษา หากทางการทหารนำความแตกต่างและความรู้ความสามารถที่ทหารเกณฑ์มีมาใช้ให้เหมาะสมก็จะเกิดประโยชน์อย่างยิ่งแก่ประเทศชาติ^{[ต้องการอ้างอิง]}

แรงบันดาลใจทางการเมืองและจริยธรรม

ชอง-ชาก รุสโซ ต่อต้านการใช้ทหารอาชีพและกล่าวว่าเป็นหน้าที่และสิทธิพิเศษของพลเมืองทุกคนที่จะปกป้องบ้านเมืองของตน^{[ต้องการอ้างอิง]}

ดูเพิ่ม

• การเกณฑ์ทหารในประเทศไทย