ภาษาแกลิกสกอต

ภาษาแกลิกสกอต (อังกฤษ: Scottish Gaelic; แกลิกสกอต: Gàidhlig, ออกเสียง: [ˈkaːlɪkʲ] ^ⓘ) เป็นภาษาในกลุ่มภาษากอยเดลิก (อยู่ในกลุ่มภาษาเคลต์ของตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน) ซึ่งมีถิ่นกำเนิดมาจากชาวเกลในสกอตแลนด์ ภาษากอยเดลิก ภาษาแกลิกสกอต รวมทั้งภาษาไอริช และภาษาแมน พัฒนามาจากภาษาไอริชเก่า^[1] ภาษาแกลิกสกอตกลายมาเป็นภาษาพูดที่โดดเด่นในช่วงศตวรรษที่ 13 ในช่วงยุคกลางของไอร์แลนด์ แม้ว่าภาษาวรรณกรรมทั่วไปจะใช้ร่วมกันโดยชาวเกลในทั้งไอร์แลนด์และสกอตแลนด์จนถึงช่วงศตวรรษที่ 17^[2] ชาวสกอตยุคใหม่ส่วนใหญ่เคยพูดภาษาแกลิก ดังจะเห็นได้จากชื่อสถานที่ในภาษาแกลิกโดยเฉพาะ^[3][4]

ในการสำรวจสำมะโนประชากรของประเทศสกอตแลนด์ในปี 2011 มีประชากร 57,375 คน (1.1% ของประชากรสกอตแลนด์ที่มีอายุมากกว่า 3 ปี) รายงานว่าสามารถพูดภาษาแกลิกได้ ซึ่งลดลง 1,275 คนจากปี 2001 กลุ่มผู้พูดภาษาแกลิกสูงสุดอยู่ในเอาเตอร์เฮบริดีส อย่างไรก็ตาม ภาษาได้รับการฟื้นฟู และจำนวนผู้พูดภาษาที่มีอายุต่ำกว่า 20 ปี ไม่ได้ลดลงระหว่างการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2001 และ 2011^[5] ในการสำรวจสำมะโนประชากรของสกอตแลนด์ในปี 2022 พบว่าประชากรสกอตแลนด์ 2.5% มีทักษะด้านภาษาแกลิกบางประการ^[6] หรือ 130,161 คน ในจำนวนนี้ มีผู้รายงานว่าสามารถพูดภาษาดังกล่าวได้ 69,701 คน และมีผู้รายงานว่าเข้าใจภาษาดังกล่าวอีก 46,404 คน แต่ไม่สามารถพูด อ่าน หรือเขียนภาษาดังกล่าวได้^[7]