มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง

มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง (เกาหลี: 김일성종합대학; อังกฤษ: Kim Il Sung University) เป็นมหาวิทยาลัยรัฐในเขตแทซ็อง กรุงเปียงยาง ประเทศเกาหลีเหนือ ก่อตั้งเมื่อ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1946 และเป็นสถาบันอุดมศึกษาแห่งแรกที่ก่อตั้งขึ้นในเกาหลีเหนือหลังสงคราม^[3]

มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง

김일성종합대학
ประเภท	สถาบันอุดมศึกษาของรัฐ
สถาปนา	1 ตุลาคม ค.ศ. 1946 (1946-10-01)
อธิการบดีมหาวิทยาลัย	คิม ซ็อง-ชาน[1]
ที่ตั้ง	รย็องนัม-ด็อง เขตแทซ็อง เปียงยาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี[2] 39°3′29″N 125°46′6″E
วิทยาเขต	ชนบท
เว็บไซต์	ryongnamsan.edu.kp
ชื่อเกาหลี
โชซ็อนกึล	김일성종합대학
ฮันจา	金日成綜合大學
อาร์อาร์	Gim Ilseong Jonghap Daehak
เอ็มอาร์	Kim Ilsŏng Chonghap Taehak
รายละเอียด

วิทยาเขตขนาด 15 เฮกตาร์ ประกอบด้วยอาคารเรียนหลัก สำนักงาน 10 แห่ง ห้องปฏิบัติการ 50 แห่ง ห้องสมุด พิพิธภัณฑ์ โรงพิมพ์ ศูนย์วิจัยและพัฒนา หอพัก และโรงพยาบาล^[4] มีห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่^[5] แต่มีการจำกัดการเข้าถึงอินเทอร์เน็ต^[6] มหาวิทยาลัยแห่งนี้ตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่คิม อิล-ซ็อง อดีตผู้นำเกาหลีเหนือ^[3]

จำนวนนักศึกษาของมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องมีประมาณ 16,000 คน และเปิดสอนหลักสูตรในสาขานิติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ^[7] ในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 2017 ได้เริ่มเปิดสอนหลักสูตรภาษาและวรรณคดีญี่ปุ่นเฉพาะทาง^[8] ระดับปริญญาตรีโดยทั่วไปใช้เวลาเรียนสี่หรือห้าปี มหาวิทยาลัยมีบัณฑิตวิทยาลัยสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาเอก^[4]

ประวัติศาสตร์

นักศึกษาแพทย์ในมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องที่เพิ่งเปิดใหม่ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1946

วันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1946 คณะกรรมาธิการเตรียมการก่อตั้งมหาวิทยาลัยถูกจัดตั้งขึ้น ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1946 มหาวิทยาลัยถูกก่อตั้งขึ้นตามคำสั่งของคณะกรรมาธิการประชาชนเกาหลีเหนือ (กฤษฎีกาเลขที่ 40)

ใน ค.ศ. 1948 ภาควิชาของมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องทั้งสี่คณะ (วิศวกรรมศาสตร์, วิศวกรรมการขนส่ง, เกษตรศาสตร์, แพทยศาสตร์) ถูกแยกออกจากมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องเพื่อก่อตั้งมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเปียงยาง (ปัจจุบันคือมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีคิม แช็ก), มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ว็อนซัน, วิทยาลัยแพทยศาสตร์เปียงยาง^[9] และมหาวิทยาลัยสถาปัตยกรรมศาสตร์เปียงยาง^[10]

ในช่วงสงครามเกาหลี มหาวิทยาลัยตั้งอยู่ที่แพ็กซ็อง-รี ใต้ภูเขาจาโมในซุนช็อน-กุน ซึ่งอยู่ห่างไกลจากใจกลางเมือง ในช่วงปลาย ค.ศ. 1955 การบูรณะอาคารหลักในวิทยาเขตเปียงยางกำลังดำเนินอยู่และในไม่ช้ามหาวิทยาลัยก็ย้ายกลับไปยังใจกลางกรุงเปียงยาง

หลังสงคราม มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องกลายเป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งบ่มเพาะการต่อต้านทางปัญญา นักวิชาการสนับสนุนเสรีภาพทางปัญญามากกว่าผู้ภักดีต่อคิม และกลุ่มฝ่ายที่เสียเปรียบภายในพรรคแรงงานเกาหลีสัดส่วนเกินจริงในคณาจารย์มหาวิทยาลัย หลังการปฏิวัติ ค.ศ. 1956 ในฮังการีและโปแลนด์ นักศึกษาแลกเปลี่ยนชาวเกาหลีเหนือถูกส่งตัวกลับจากประเทศที่ได้รับผลกระทบอย่างรวดเร็ว นักเรียนเริ่มถามคำถาม "ที่ไม่เหมาะสม" ในมหาวิทยาลัย ทำให้เกิดความกังวล^[11] หลังจากนั้น นักศึกษามากถึงหนึ่งร้อยคนและคณาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายคนถูกกวาดล้าง การกวาดล้างมหาวิทยาลัยกระตุ้นให้เกิดการกำจัดผู้สนับสนุนแนวคิดเชิงหน้าที่นิยม (functionalists) ทั่วประเทศ^[12]

ภายในสิ้นทศวรรษ 1970 มีนักศึกษามากกว่า 50,000 คนที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยยังเป็นทรัพย์สินสำคัญสำหรับกองทัพประชาชนเกาหลีในการฝึกกำลังพลของตน

ตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1970 เป็นต้นมา มีบางหลักสูตรที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อการสอนเปิดสอนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้

จนถึง ค.ศ. 2004 พัก กวัน-โอ ผู้เชี่ยวชาญด้านฟิสิกส์นิวเคลียร์และประธานคณะกรรมาธิการประชาชนเปียงยางคนปัจจุบัน (มีความหมายเหมือนกับนายกเทศมนตรี) ดำรงตำแหน่งอธิการบดีมาเป็นเวลา 17 ปี^[13] ตามเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัย อธิการบดีคนปัจจุบันคือ คิม ซ็อง-ชาน ซึ่งได้รับการแต่งตั้งใน ค.ศ. 2021

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2010 วิทยาลัยแพทยศาสตร์เปียงยาง วิทยาลัยเกษตรศาสตร์ซารีว็อน กเย อึน-ซังและวิทยาลัยเกษตรศาสตร์เปียงยางได้เข้าเป็นสมาชิกของสภามหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง ต่อมาทั้งสามสถาบันนี้ถูกถอดออกจากสภาในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2019

ตามรายงานของสถานีวิทยุโทรทัศน์กลางแห่งเกาหลี (KCTV) นักศึกษาเกาหลีเหนือสามารถเข้าเรียนและดาวน์โหลดการบรรยายจากมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องผ่านเครือข่าย WiFi Mirae ได้ เริ่มตั้งแต่ ค.ศ. 2018^[14]

นักศึกษาต่างชาติ

มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องเริ่มรับนักศึกษาต่างชาติครั้งแรกในค.ศ. 1995; ณ ค.ศ. 2019 นักศึกษาต่างชาติประมาณ 5,000 คนจาก 30 ประเทศได้เข้าศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้^[15] ก่อนการระบาดของโควิด-19 มีการประมาณการว่ามีนักศึกษาต่างชาติประมาณ 100 คนที่มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวจีน^[16]

นักศึกษาต่างชาติที่มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องอาศัยอยู่ร่วมกับนักศึกษาท้องถิ่นที่ได้รับการฝึกฝนและคัดเลือกมาเป็นพิเศษ เรียกว่า ทงซุกแซ็ง ซึ่งมีหน้าที่เป็นเจ้าบ้านและสอนภาษาและวัฒนธรรมเกาหลี มีข้อกล่าวหาว่า ทงซุกแซง เหล่านี้ทำหน้าที่สอดแนมนักศึกษาต่างชาติ^[17]

นักศึกษาต่างชาติที่ต้องการศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องจะต้องแสดงใบสูติบัตร จดหมายแสดงเจตจำนง วุฒิการศึกษาระดับปริญญาตรี (หรือสูงกว่า) ใบตรวจสอบประวัติอาชญากรรมจากประเทศบ้านเกิด บันทึกทางการแพทย์ รายละเอียดเกี่ยวกับฐานะทางการเงินเพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะสนับสนุนค่าเล่าเรียนในเกาหลีเหนืออย่างไร รวมถึงจดหมายรับรองความสามารถทางภาษาเกาหลี^[18][19][15]

ภาควิชา

สังคมศาสตร์

• การเงิน
• ภาษาต่างประเทศและวรรณกรรม
• เศรษฐศาสตร์
• ประวัติศาสตร์
• ภาษาเกาหลีและวรรณกรรม
• กฎหมาย
• ปรัชญา

วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ

• เคมี
• อิเล็กทรอนิกส์และระบบอัตโนมัติ
• วิทยาศาสตร์พลังงาน
• วนศาสตร์
• ภูมิศาสตร์
• วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมทางภูมิศาสตร์
• ธรณีวิทยา
• วิทยาการคอมพิวเตอร์
• วิทยาศาสตร์ชีวภาพ
• วัสดุศาสตร์
• คณิตศาสตร์
• กลศาสตร์
• ฟิสิกส์

อื่น ๆ

• การศึกษาทางไกล
• ครุศาสตร์^[20]

ศิษย์เก่าที่มีชื่อเสียง

อาคารที่แหล่งปฏิวัติแพ็กซ็องใกล้เมืองพย็องซ็อง ซึ่งนักศึกษาจำนวนมากจากมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องถูกย้ายไปในช่วงสงครามเกาหลี เพื่อเหตุผลด้านความปลอดภัย

มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง ป. 1960

• อัน กย็อง-โฮ อดีตผู้อำนวยการคณะกรรมาธิการเพื่อการรวมชาติอย่างสันติของปิตุภูมิ
• คิม จ็อง-อิล,^[3] อดีตผู้นำสูงสุดของเกาหลีเหนือ เข้าศึกษาใน ค.ศ. 1960–1964
• คิม จ็อง-อึน ผู้นำสูงสุดของเกาหลีเหนือตั้งแต่เดือนธันวาคม ค.ศ. 2011 เชื่อว่าอาจเข้าศึกษาใน ค.ศ. 2002–2007^[21][22]
• คิม พย็อง-อิล น้องชายต่างมารดาของคิม จ็อง-อิลและเอกอัครราชทูตประจำสาธารณรัฐเช็ก^[23]
• คิม ยอ-จ็อง น้องสาวของคิม จ็อง-อึน กล่าวกันว่าศึกษาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ร่วมกับคิม อึน-กย็อน บุตรีของเมกุมิ โยโกตะ ผู้ถูกลักพาตัวชาวญี่ปุ่น^[24]
• กย็อง ว็อน-ฮา นักวิทยาศาสตร์นิวเคลียร์
• อันเดรย์ แลนคอฟ^[3] ศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยกุกมินและอดีตอาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย เข้าศึกษาในฐานะนักศึกษาแลกเปลี่ยนใน ค.ศ. 1985 จากสถาบันตะวันออกศึกษา มหาวิทยาลัยเลนินกราด
• รือดิการ์ ฟรังก์^[3] ศาสตราจารย์ด้านเศรษฐกิจและสังคมเอเชียตะวันออก เข้าศึกษาในฐานะนักศึกษาแลกเปลี่ยนใน ค.ศ. 1991/1992
• แพ็ก นัม-ซัน อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ
• ชิน ซ็อน-โฮ อดีตผู้แทนถาวรของเกาหลีเหนือประจำสหประชาชาติ
• จาง เต๋อเจียง อดีตประธานคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติ^[3] และอดีตสมาชิกคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองพรรคคอมมิวนิสต์จีน
• รี ซ็อล-จู^[3] สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของเกาหลีเหนือและภริยาของคิม จ็อง-อึน ผู้นำเกาหลีเหนือ
• แท จ็อง-ซู นักการเมืองเกาหลีเหนือ^[25]

ดูเพิ่ม

• รายชื่อสถาบันอุดมศึกษาในประเทศเกาหลีเหนือ
• มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเปียงยาง
• การศึกษาในประเทศเกาหลีเหนือ