รายพระนามพระมหากษัตริย์โปรตุเกส

รายพระนามพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส พระบรมราชอิศริยยศเริ่มขึ้นตั้งแต่โปรตุเกสประกาศอิสรภาพจากราชอาณาจักรเลออน ภายใต้การนำของอาฟงซู เอ็งรีกึช ผู้ซึ่งประกาศตั้นตนเป็นกษัตริย์แห่งโปรตุเกสในปี พ.ศ. 1682 และปกครองระบอบราชาธิปไตยเรื่อยมาจนกระทั่งเกิดการประกาศสาธารณรัฐโปรตุเกส ในวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2453 ซึ่งเป็นรัชสมัยของพระเจ้ามานูแวลที่ 2 แห่งโปรตุเกส พระองค์ต้องเสด็จลี้ภัยจากผู้นิยมสาธารณรัฐ ถือว่าเป็นจุดสิ้นสุดของระบอบกษัตริย์ของโปรตุเกส พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 1 ทรงได้รับการประกาศเป็นกษัตริย์อย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 1686 โดยสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 7 แห่งคาสตีลและเลออน และในปี พ.ศ. 1722 ทรงได้รับการประกาศจากสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 3

สมเด็จพระราชาธิบดี แห่งราชอาณาจักรโปรตุเกส
ราชาธิปไตยในอดีต
ตราแผ่นดินราชอาณาจักรโปรตุเกส
พระเจ้ามานูแวลที่ 2 พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสองค์สุดท้าย
ปฐมกษัตริย์	อาฟงซู เอ็งรีกึช
สถานพำนัก	พระราชวังเบเลม, ลิสบอน ราชอาณาจักรโปรตุเกส
เริ่มระบอบ	26 กรกฎาคม พ.ศ. 1682 (ค.ศ. 1139)
สิ้นสุดระบอบ	4 ตุลาคม พ.ศ. 2453 (ค.ศ. 1910; 771 ปี 70 วัน)
ผู้อ้างสิทธิ์	เจ้าชายดูอาร์ตึ ปียู ดยุกแห่งบรากังซา

ราชวงศ์บูร์กอญ (ราชวงศ์อัลฟอนซีน) พ.ศ. 1686 - พ.ศ. 1929

ในปี พ.ศ. 1666 การสิ้นสุดของสมรภูมิซอน มาเมเด ระหว่างกองทัพของอาฟงซู เอ็งรีกึชกับกองทัพของเตเรซา เคาน์เตสแห่งโปรตุเกส ผู้เป็นพระราชมารดาซึ่งปฏิเสธการเป็นรัฐชาติของโปรตุเกสเนื่องด้วยพระนางเป็นพระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 6 แห่งเลออนและกัสติยา ผลปรากฏว่า กองทัพของอาฟงซูสามารถได้ชัยชนะเหนือกองทัพของพระราชมารดาได้ ซึ่งถือว่าเป็นจุดสิ้นสุดยุคแห่งการปกครองแบบเผด็จการของพระนางเตเรซา อาฟงซู เอ็งรีกึชทรงดำรงพระอิสริยยศ เจ้าชายแห่งโปรตุเกส อย่างเป็นทางการ อาฟงซูประกาศตั้งสถาปนาพระองค์เป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสในปีพ.ศ. 1682 ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นแห่งราชวงศ์แรกของโปรตุเกส และจากชัยชนะในสมรภูมิอูริเกซึ่งมีชัยเหนือมุสลิมอัลอันดะลุส พระองค์จึงได้รับการยอมรับจากชาวโปรตุเกสในฐานะพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส

ในปี พ.ศ. 1686 ราชวงศ์บูร์กอญจึงมีอำนาจในโปรตุเกสอย่างเป็นทางการ พระองค์ทรงพยายามนำอาณาจักรเข้าสู่ศาสนจักรคาทอลิกแต่พระสันตปาปาทรงไม่ยอมรับสิทธิของโปรตุเกส จนกระทั่ง พ.ศ. 1722 สมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 3 ทรงประกาศให้พระเจ้าอาฟงซูเป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของระบอบกษัตริย์ของโปรตุเกส

จุดสิ้นสุดของราชวงศ์บูร์กอญเกิดขึ้นในเดือนตุลาคม พ.ศ. 1926 จากการสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 1 แห่งโปรตุเกส เนื่องจากพระราชโอรสสิ้นพระชนม์แต่ทรงพระเยาว์ ทำให้มีพระธิดาเพียงพระองค์เดียวคือ อิงฟังตาบียาตริชแห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นพระมเหสีในพระเจ้าฆวนที่ 1 แห่งกัสติยา เลโอนอร์ เตเลส เด เมเนเซส สมเด็จพระราชินีแห่งโปรตุเกส พระมเหสีม่ายของพระเจ้าฟือร์นังดูต้องดำรงเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในนามของพระราชธิดาบียาตริช จากการเรียกร้องสิทธิของพระนางบียาตริช พระเจ้าฆวนแห่งกัสติยาทรงเรียกร้องสิทธิให้พระมเหสี โดยทรงหวังว่าทายาทของพระองค์จะได้ปกครองโปรตุเกสและกัสติยาพร้อมกัน และทรงพยายามให้พระนางบียาตริชขึ้นครองราชบัลลังก์โปรตุเกส แต่ทางราชสำนักได้เลือกพระญาติของพระนางขึ้นครองราชย์ จึงทำให้เกิดสงครามกับกัสติยา เรียกช่วงระยะเวลานี้ว่า วิกฤตการณ์พ.ศ. 1926 - 1928

พระปรมาภิไธย		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Afonso I of Portugal) 26 กรกฎาคม พ.ศ. 1682 - 6 ธันวาคม พ.ศ. 1728		25 มิถุนายน พ.ศ. 1652 พระโอรสในเคานต์เอ็งรีกึแห่งโปรตุเกสกับเคาน์เตสเตเรซาแห่งโปรตุเกส	เคานท์เตสมาตีลด์แห่งซาวอย พ.ศ. 1689 มีรัชทายาท 7 พระองค์	6 ธันวาคม พ.ศ. 1728 กูอิงบรา พระชนมายุ 76 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าซังชูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Sancho I of Portugal) 6 ธันวาคม พ.ศ. 1728 - 26 มีนาคม พ.ศ. 1755		11 พฤศจิกายน พ.ศ. 1697 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเคานท์เตสมาตีลด์แห่งซาวอย	อินฟันตาด็อลซาแห่งอารากอน พ.ศ. 1717 มีรัชทายาท 11 พระองค์	26 มีนาคม พ.ศ. 1755 กูอิงบรา พระชนมายุ 57 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Afonso II of Portugal) 26 มีนาคม พ.ศ. 1755 - 25 มีนาคม พ.ศ. 1766		23 เมษายน พ.ศ. 1728 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าซังชูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาด็อลซาแห่งอารากอน	อินฟันตาอูร์รากาแห่งกัสติยา พ.ศ. 1749 มีรัชทายาท 5 พระองค์	25 มีนาคม พ.ศ. 1766 กูอิงบรา พระชนมายุ 37 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าซังชูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Sancho II of Portugal) 25 มีนาคม พ.ศ. 1766 - 3 มกราคม พ.ศ. 1791		8 กันยายน พ.ศ. 1752 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาอูร์รากาแห่งกัสติยา	เมเซีย โลเปซ เดอ ฮาโล พ.ศ. 1789 ไม่มัรัชทายาท	4 มกราคม พ.ศ. 1791 โตเลโด พระชนมายุ 38 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 3 แห่งโปรตุเกส (Afonso III of Portugal) 3 มกราคม พ.ศ. 1791 - 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822		5 พฤษภาคม พ.ศ. 1753 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาอูร์รากาแห่งกัสติยา	เคาน์เตสมาตีลด์ที่ 2 แห่งบูโลญ พ.ศ. 1778 มีรัชทายาท 2 พระองค์ อินฟันตาเบอาตริซแห่งกัสติยา พ.ศ. 1796 มีรัชทายาท 8 พระองค์	16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822 อัลโคบากา พระชนมายุ 68 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าดีนิชแห่งโปรตุเกส (Denis of Portugal) 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822 - 7 มกราคม พ.ศ. 1868		9 ตุลาคม พ.ศ. 1804 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 3 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาเบอาตริซแห่งกัสติยา	อินฟันตาอิซาเบลแห่งอารากอน 2 กุมภาพันธ์/24 มิถุนายน พ.ศ. 1825 มีรัชทายาท 2 พระองค์	7 มกราคม พ.ศ. 1868 ซานตาเรม พระชนมายุ 63 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 4 แห่งโปรตุเกส (Afonso IV of Portugal) 7 มกราคม พ.ศ. 1868 - 28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900		8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1824 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าดีนิชแห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาอิซาเบลแห่งอารากอน	อินฟันตาเบอาตริซแห่งกัสติยา 12 กันยายน พ.ศ. 1852 มีรัชทายาท 7 พระองค์	28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900 ลิสบอน พระชนมายุ 66 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Pedro I of Portugal) 28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900 - 18 มกราคม พ.ศ. 1910		19 เมษายน พ.ศ. 1863 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 4 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาเบอาตริซแห่งกัสติยา	อินฟันตาบลังกาแห่งกัสติยา พ.ศ. 1868 ไม่มีรัชทายาท กอนสตันซา มานูเอล เด บิเยนา 24 สิงหาคม พ.ศ. 1882 มีรัชทายาท 3 พระองค์ อีเนช ปีรึช ดึ กัสตรู 1 มกราคม พ.ศ. 1897 มีรัชทายาท 4 พระองค์	18 มกราคม พ.ศ. 1910 เอสเตรมอส พระชนมายุ 46 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Fernando I of Portugal) 18 มกราคม พ.ศ. 1910 - 22 ตุลาคม พ.ศ. 1926		31 ตุลาคม พ.ศ. 1888 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับกอนสตันซา มานูเอล เด บิเยนา	เลโอนอร์ เตเลส เด เมเนเซส มีนาคม พ.ศ. 1915 มีรัชทายาท 3 พระองค์	22 ตุลาคม พ.ศ. 1926 ลิสบอน พระชนมายุ 37 พรรษา
สมเด็จพระราชินีนาถบียาตริชแห่งโปรตุเกส (Beatrice of Portugal) 22 ตุลาคม พ.ศ. 1926 - ตุลาคม พ.ศ. 1928 ยังเป็นที่ถกเถียง		7 กุมภาพันธ์/13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1916 พระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเลโอนอร์ เตเลส เด เมเนเซส	พระเจ้าฆวนที่ 1 แห่งกัสติยา 14 พฤษภาคม พ.ศ. 1926 ไม่มีรัชทายาท	ราวพ.ศ. 1963 กัสติยา พระชนมายุ 47 พรรษา

ราชวงศ์อาวิช (ราชวงศ์โจแอนนีน) พ.ศ. 1928 - ราวพ.ศ. 2123

ราชวงศ์ที่ลำดับที่ 2 ของโปรตุเกส เป็นที่รู้จักกันในนามราชวงศ์อาวิซ ซึ่งสถาปนาขึ้นโดย ฌูเอา หัวหน้าคณะอัศวินแห่งอาวิซ และได้ตั้งตนเป็นสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส โดยพระองค์เป็นพระโอรสนอกสมรสของสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 1

โดยราชวงศ์นี้ได้กำเนิดขึ้นหลังจากการสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 1ในปี พ.ศ. 1926 และตามด้วยการได้รับชัยชนะของชาวโปรตุเกสในการต่อสู้ที่อัลจูบาร์รอตาในปี พ.ศ. 1928 โดยชนะกองทัพของสมเด็จพระเจ้าฆวนที่ 1 แห่งกัสติยา ซึ่งอ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกส หลังจากการสงครามนี้สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 1 จึงได้รับการยอมรับในฐานะกษัตริย์แห่งโปรตุเกสอย่างเป็นทางการในเดือนเมษายน พ.ศ. 1928

ในช่วงราชวงศ์นี้นักประวัติศาสตร์ได้ถือว่าเป็นยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของโปรตุเกสและเป็นรัฐที่บ่งบอกถึงความมั่นคงของยุโรป การขยายอาณาจักรครั้งแรกเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 1958 โดยสามารถเข้ายึดเซวตาในแอฟริกาหนือ และตามมาด้วยการริเริ่มออกสำรวจและการล่าอาณานิคมในแอฟริกา,เอเชีย และบราซิล โดยรวมกันเป็นจักรวรรดิโปรตุเกสซึ่งรุ่งเรืองสูงสุดในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกส และเริ่มต้นเข้าจุดเสื่อมในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 3 แห่งโปรตุเกส

สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 3 สวรรคตใน พ.ศ. 2100 พระราชนัดดาจึงได้เสด็จขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระเจ้าซึบัชตีเยาแห่งโปรตุเกส แต่พระองกลับค์สวรรคตในสมรภูมิคซาร์ เอล เคอบีร์ โดยมีพระชนมายุเพียง 24 พรรษาและไม่มีพระโอรสธิดา พระปัยกาของพระองค์ซึ่งมีพระชนมายุ 66 พรรษาจึงต้องครองราชย์สืบต่อ ซึ่งมีพระนามว่าสมเด็จพระเจ้าเอ็งรีกึแห่งโปรตุเกส โดยเป็นพระคาร์ดินัลด์ และได้สวรรคตลงในอีก 2 ปีถัดมาโดยปราศจากมีพระโอรสธิดา ราชบัลลลังก์ได้ว่างลงและมีพระราชวงศ์ได้มาอ้างสิทธิในราชบัลลังก์ได้แก่ อิงฟังตากาตารีนา ดัชเชสแห่งบรากังซา, พระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน, รานุชิโอที่ 1 ฟาร์เนส ดยุคแห่งปาร์มา และเจ้าชายอังตอนียู รองอธิการแห่งคาร์โต

ในปี พ.ศ. 2123 เจ้าชายอังตอนียูได้เดินทางไปในหลายเมืองของโปรตุเกสและตั้งตนเป็นสมเด็จพระเจ้าอังตอนียูแห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นเวลา 20 วันก่อนที่พระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปนจะยกทัพบุกโปรตุเกสและสามารถกำจัดผู้สนับสนุนพระเจ้าอังตอนียูในการต่อสู้ที่อัลคานทารา แต่พระเจ้าอังตอนียูยังทรงปกครองประเทศจากหมู่เกาะอะโซเรสจนกระทั่งถึง พ.ศ. 2126 นับตั้งแต่ พ.ศ. 2123 ถือว่าราชวงศ์อาวิชได้มาถึงจุดสิ้นสุด แต่นักประวัติศาสตร์ยังคงขัดแย้งในเรื่องการครองราชย์ของพระเจ้าอังตอนียู รวมถึงยังเป็นที่ถกเถียงในการนับว่าพระองค์เป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์อาวิช

ราชวงศ์อาวิซ

พระปรมาภิไธย		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส (João I of Portugal) 6 เมษายน พ.ศ. 1928 - 14 สิงหาคม พ.ศ. 1979		14 เมษายน พ.ศ. 1901 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับตึเรซา โลเร็งซู	เจ้าหญิงฟิลิปปาแห่งแลงคาสเตอร์ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 1930 มีรัชทายาท 9 พระองค์	14 สิงหาคม พ.ศ. 1979 ลิสบอน พระชนมายุ 75 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าดูวาร์ตึแห่งโปรตุเกส (Duarte of Portugal) 14 สิงหาคม พ.ศ. 1979 - 9 กันยายน พ.ศ. 1981		31 ตุลาคม พ.ศ. 1934 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงฟิลิปปาแห่งแลงคาสเตอร์	อินฟันตาเลโอนอร์แห่งอารากอน 22 กันยายน พ.ศ. 1971 มีรัชทายาท 9 พระองค์	9 กันยายน พ.ศ. 1981 โตมาร์ พระชนมายุ 46 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกส (Afonso V of Portugal) 9 กันยายน พ.ศ. 1981 - 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 ครั้งที่ 1		15 มกราคม พ.ศ. 1975 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าดูวาร์ตึแห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาเลโอนอร์แห่งอารากอน	อิงฟังตาอีซาแบลแห่งกูอิงบรา 6 พฤษภาคม พ.ศ. 1990 มีรัชทายาท 3 พระองค์ อินฟันตาฆัวนาแห่งกัสติยา 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2018 ไม่มีรัชทายาท	22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ลิสบอน พระชนมายุ 49 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส (João II of Portugal) 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 - 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 ครั้งที่ 1		3 มีนาคม พ.ศ. 1998 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งกูอิงบรา	อิงฟังตาลียูโนร์แห่งวีเซว 22 มกราคม พ.ศ. 2014 มีรัชทายาท 1 พระองค์	25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ปอร์ติมาว พระชนมายุ 40 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกส (Afonso V of Portugal) 9 กันยายน พ.ศ. 1981 - 22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ครั้งที่ 2		15 มกราคม พ.ศ. 1975 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าดูวาร์ตึแห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาเลโอนอร์แห่งอารากอน	อิงฟังตาอีซาแบลแห่งกูอิงบรา 6 พฤษภาคม พ.ศ. 1990 มีรัชทายาท 3 พระองค์ อินฟันตาฆัวนาแห่งกัสติยา 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2018 ไม่มีรัชทายาท	22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ลิสบอน พระชนมายุ 49 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส (João II of Portugal) 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 - 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ครั้งที่ 2		3 มีนาคม พ.ศ. 1998 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งกูอิงบรา	อิงฟังตาลียูโนร์แห่งวีเซว 22 มกราคม พ.ศ. 2014 มีรัชทายาท 1 พระองค์	25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ปอร์ติมาว พระชนมายุ 40 พรรษา

ราชวงศ์อาวิซ-เบจา

พระปรมาภิไธย		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
สมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Manuel I of Portugal) 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 - 13 ธันวาคม พ.ศ. 2064		31 พฤษภาคม พ.ศ. 2012 พระโอรสในอิงฟังตึฟือร์นังดู ดยุกแห่งวีเซวกับอิงฟังตาเบยาตริช ดัชเชสแห่งวีเซว	เจ้าหญิงอิซาเบล เจ้าหญิงแห่งอัสตูเรียส 30 กันยายน พ.ศ. 2040 มีรัชทายาท 1 พระองค์ อินฟันตามาริอาแห่งอารากอน 30 ตุลาคม พ.ศ. 2043 มีรัชทายาท 10 พระองค์ อาร์ชดัชเชสเอเลโอโนเรอแห่งออสเตรีย อินฟันตาแห่งกัสติยา 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2061 มีรัชทายาท 2 พระองค์	13 ธันวาคม พ.ศ. 2064 ลิสบอน พระชนมายุ 52 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 3 แห่งโปรตุเกส (João III of Portugal) 13 ธันวาคม พ.ศ. 2064 - 11 มิถุนายน พ.ศ. 2100		7 มิถุนายน พ.ศ. 2045 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตามาริอาแห่งอารากอน	อาร์ชดัชเชสคาธารีนาแห่งออสเตรีย อินฟันตาแห่งกัสติยา 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2068 มีรัชทายาท 9 พระองค์	11 มิถุนายน พ.ศ. 2100 พระราชวังลิเบรลา ลิสบอน พระชนมายุ 55 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าซึบัชตีเยาแห่งโปรตุเกส (Sebastião of Portugal) 11 มิถุนายน พ.ศ. 2100 - 4 สิงหาคม พ.ศ. 2121		20 มกราคม พ.ศ. 2094 พระโอรสในเจ้าชายฌูเอา มานูแวล เจ้าชายแห่งโปรตุเกสกับอาร์ชดัชเชสโยฮันนาแห่งออสเตรีย	ไม่อภิเษกสมรส	4 สิงหาคม พ.ศ. 2121 คชาร์ เอล เคอบีร์ มอร็อคโค พระชนมายุ 24 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าเอ็งรีกึแห่งโปรตุเกส (Henrique of Portugal) 27 สิงหาคม พ.ศ. 2121 - 31 มกราคม พ.ศ. 2123		31 มกราคม พ.ศ. 2055 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตามาริอาแห่งอารากอน	ไม่อภิเษกสมรส	31 มกราคม พ.ศ. 2123 อัลเมริม พระชนมายุ 68 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าอังตอนียูแห่งโปรตุเกส (António of Portugal) 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2123 - 25 สิงหาคม พ.ศ. 2123(บนแผ่นดินใหญ่โปรตุเกส) 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2123 - 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2126(ในหมู่เกาะอะโซเรส) ยังเป็นที่ถกเถียง		พ.ศ. 2074 พระโอรสในอิงฟังตึลูอิช ดยุคแห่งเบฌากับไวโอเลนเต โกเมซ	อานา บาร์บอซา มีรัชทายาท 1 พระองค์	26 สิงหาคม พ.ศ. 2138 อะโซเรส พระชนมายุ 64 พรรษา

ราชวงศ์ฮาพส์บวร์คโปรตุเกส (ราชวงศ์ฟิลิปปิน)(พ.ศ. 2123 - พ.ศ. 2183)

ราชวงศ์ฮาพส์บวร์คสายโปรตุเกสหรือเป็นที่รู้จักในนามราชวงศ์ฟิลิปปิน ซึ่งกำเนิดขึ้นหลังจากพระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน เข้ายึดครองโปรตุเกส และสเปนได้ปกครองโปรตุเกสตั้งแต่ พ.ศ. 2123 จนถึง พ.ศ. 2183 รวมเป็นเวลา 60 ปี ราชวงศ์เริ่มต้นเมื่อพระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน ทรงอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์โปรตุเกสและสถาปนาพระองค์เองในพระปรมาภิไธย พระเจ้าฟีลิปึที่ 1 แห่งโปรตุเกส ในปี พ.ศ. 2123 และได้รับการยอมรับอบ่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2124 โดยคณะทหารแห่งโตมาร์ พระเจ้าฟีลิปึทรงปฏิญาณว่าจะปกครองโปรตุเกสโดยแยกจากสเปนและให้ทั้งสองประเทศดำรงความเป็นอาณาจักรร่วม แต่เมื่อพระเจ้าฟีลิปึที่ 1 สวรรคตลง ผู้สืบราชบัลลังกองค์ต่อมาก็ไม่ได้ทรงทำตามดังที่พระเจ้าฟีลิปึที่ 1 ปฏิญาณไว้

ภายใต้การปกครองของพระเจ้าฟีลิปึที่ 2 แห่งโปรตุเกส (พระเจ้าเฟลิเปที่ 3 แห่งสเปน) จักรวรรดิโปรตุเกสเริ่มล่มสลายและแตกเป็นเสี่ยงๆ จากแรงกดดันของศัตรูของจักรวรรดิสเปน พระเจ้าฟีลิปึที่ 2 และพระเจ้าฟีลิปึที่ 3 ไม่ทรงปกครองโปรตุเกสด้วยพระองค์เองแต่ทรงมอบหมายให้ขุนนางซึ่งทรงไว้วางพระทัยและให้มีอำนาจเต็มในการปกครอง

จากการปกครองของสเปนทำให้โปรตุเกสเสียสิทธิต่างๆ มากมาย เช่นการไม่ได้รับอนุญาตให้เก็บภาษีเองและต้องจ่ายภาษีแก่ชาวสเปน ทำให้โปรตุเกสสูญเสียความมั่นคงทางการเมืองและเศรษฐกิจ

ในปี พ.ศ. 2183 ชาวโปรตุเกสทนไม่ได้จากการกดขี่ของชาวสเปนจึงลุกฮือขึ้นมาต่อต้านด้วยการนำของราชวงศ์บรากังซาจนชาวโปรตุเกสได้รับชัยชนะ และพระเจ้าฟีลิปึที่ 3 แห่งโปรตุเกส (พระเจ้าเฟลิเปที่ 4 แห่งสเปน) ทรงยอมสละราชบัลลังก์โปรตุเกสให้แก่ราชวงศ์บรากังซาและให้อิสรภาพแก่โปรตุเกส ถือเป็นจุดสิ้นสุดของราชวงศ์ฟิลิปปินในโปรตุเกส ซึ่งสงครามในครั้งนี้รู้จักกันในนามสงครามฟื้นฟูโปรตุเกส

พระปรมาภิไธย		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
สมเด็จพระเจ้าฟีลิปึที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Filipe I of Portugal) 25 มีนาคม พ.ศ. 2124 - 13 กันยายน พ.ศ. 2141		21 พฤษภาคม พ.ศ. 2070 พระราชโอรสในสมเด็จพระจักรพรรดิคาร์ลที่ 5 แห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์กับอิงฟังตาอีซาแบลแห่งโปรตุเกส	สมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 1 แห่งอังกฤษ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2097 ไม่มีรัชทายาท เจ้าหญิงเอลีซาแบ็ตแห่งวาลัว 22 มิถุนายน พ.ศ. 2102 มีรัชทายาท 2 พระองค์ อาร์ชดัชเชสอันนาแห่งออสเตรีย 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2113 มีรัชทายาท 3 พระองค์	13 กันยายน พ.ศ. 2141 มาดริด สเปน พระชนมายุ 71 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฟีลิปึที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Filipe II of Portugal) 13 กันยายน พ.ศ. 2141 - 31 มีนาคม พ.ศ. 2164		14 เมษายน พ.ศ. 2121 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฟีลิปึที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับอาร์ชดัชเชสอันนาแห่งออสเตรีย	อาร์ชดัชเชสมาร์กาเรเทอแห่งออสเตรีย 18 เมษายน พ.ศ. 2142 มีรัชทายาท 8 พระองค์	31 มีนาคม พ.ศ. 2164 มาดริด สเปน พระชนมายุ 42 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฟีลิปึที่ 3 แห่งโปรตุเกส (Filipe III of Portugal) 31 มีนาคม พ.ศ. 2164 - 15 ธันวาคม พ.ศ. 2183		8 เมษายน พ.ศ. 2148 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฟีลิปึที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับอาร์ชดัชเชสมาร์กาเรเทอแห่งออสเตรีย	เจ้าหญิงเอลีซาแบ็ตแห่งฝรั่งเศส 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2158 มีรัชทายาท 7 พระองค์ อาร์ชดัชเชสมารีอานาแห่งออสเตรีย 7 ตุลาคม พ.ศ. 2192 มีรีชทายาท 3 พระองค์	17 กันยายน พ.ศ. 2208 มาดริด สเปน พระชนมายุ 60 พรรษา

ราชวงศ์บรากังซา (ราชวงศ์บริแกนทีน) (พ.ศ. 2183 - พ.ศ. 2453)

ราชวงศ์บรากังซา (โปรตุเกส: Casa de Bragança) มีต้นกำเนิดในปีพ.ศ. 1985 เมื่อดัชชีบรากังซาได้รับการสถาปนาโดยอิงฟังตึเปดรู ดยุกแห่งกูอิงบราและพระองค์ได้มอบดินแดนนี้ให้ อิงฟังตึอาฟงซู เคานท์แห่งบาร์เซลุชพระอนุชาต่างมารดา และอิงฟังตึอาฟงซูเป็นดยุกพระองค์แรกแรกของดัชชีแห่งบรากังซา และทำให้ราชสกุลบรากังซานี้เป็นตระกูลที่มีอิทธิพลในโปรตุเกสมากที่สุด ดังเช่น อิงฟังตากาตารีนาแห่งโปรตุเกสได้อภิเษกสมรสกับฌูเอาที่ 1 ดยุกแห่งบรากังซา ซึ่งในปี พ.ศ. 2123 อิงฟังตากาตารีนาทรงพยายามอ้างสิทธิในราชบัลลังก์แต่ต้องพ่ายแพ้แก่กองทัพของราชวงศ์ฮาพส์บวร์คสเปน

ในปี พ.ศ. 2183 เนื่องมาจากชาวโปรตุเกสได้ชัยชนะในสงครามฟื้นฟูโปรตุเกส อิงฟังตึฌูเอาซึ่งเป็นพระนัดดาในอิงฟังตากาตารีนาได้รับการประกาศเป็นรัชทายาทอย่างเป็นทางการโดยทรงสืบเชื้อสายจากสมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกส สเปนยอมรับการเป็นรัฐเอกราชของโปรตุเกสโดยสมบูรณ์ในปี พ.ศ. 2211 ราชวงศ์ที่สี่นี้ได้เห็นความสำคัญในการเฟื่องฟูของทองคำในบราซิล และยังมีเหตุการณ์ในราชวงศ์นี้มากมายเช่น แผ่นดินไหวที่ลิสบอนปีพ.ศ. 2298, การเข้ายึดครองโปรตุเกสของนโปเลียน, การประการอิสรภาพของบราซิลและสงครามกลางเมืองจนถึงเสรีนิยม

การเจริญเติบโตของระบอบสาธารณรัฐเกิดขึ้นในช่วงสิ้นสุดคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 และในปี พ.ศ. 2451 เกิดการลอบปลงพระชนม์ สมเด็จพระเจ้าการ์ลุชที่ 1 แห่งโปรตุเกส และในปี พ.ศ. 2453 ฝ่ายนิยมสาธารณรัฐได้บีบบังคับให้สมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 2 แห่งโปรตุเกส สละราชบัลลังก์และเนรเทศออกจากโปรตุเกส ซึ่งนับเป็นจุดสิ้นสุดระบอบกษัตริย์แห่งโปรตุเกสและสิ้นสุดราชวงศ์ที่สี่ซึ่งเป็นราชวงศ์สุดท้าย ปัจจุบันราชวงศ์บรากังซาได้รับตำแหน่ง "ดยุคแห่งบรากังซา" ซึ่งผู้ดำรงตำแหน่งในปัจจุบันคือดูอาร์ตึ ปียู ดยุกแห่งบราแกนซา และเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกสในปัจจุบัน

ราชวงศ์บรากังซา

พระปรมาภิไธย		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกส (João IV of Portugal) 15 ธันวาคม พ.ศ. 2183 - 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2199		18 มีนาคม พ.ศ. 2146 พระโอรสในเทอูดอซียูที่ 2 ดยุกแห่งบรากังซากับอานา เด เบลัสโก อี ฆีโรน	เจ้าหญิงลุยซาแห่งเมดินา ซิโดเนีย 12 มกราคม พ.ศ. 2176 มีรัชทายาท 7 พระองค์	6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2199 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 53 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 6 แห่งโปรตุเกส (Afonso VI of Portugal) 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2199 - 12 กันยายน พ.ศ. 2226		21 สิงหาคม พ.ศ. 2186 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงลุยซาแห่งเมดินา ซิโดเนีย	เจ้าหญิงมารี ฟร็องซวซแห่งซาวอย 2 สิงหาคม พ.ศ. 2209 ไม่มีรัชทายาท	12 กันยายน พ.ศ. 2226 ซินทรา โปรตุเกส พระชนมายุ 40 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Pedro II of Portugal) 12 กันยายน พ.ศ. 2226 - 9 ธันวาคม พ.ศ. 2249		26 เมษายน พ.ศ. 2191 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงลุยซาแห่งเมดินา ซิโดเนีย	เจ้าหญิงมารี ฟร็องซวซแห่งซาวอย 2 เมษายน พ.ศ. 2211 รัชทายาท 1 พระองค์ เจ้าหญิงมาเรีย โซเฟียแห่งพาลาทิเนต-เนาบูร์ก 11 สิงหาคม พ.ศ. 2230 มีรัชทายาท 7 พระองค์	9 ธันวาคม พ.ศ. 2249 ซินทรา โปรตุเกส พระชนมายุ 58 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกส (João V of Portugal) 9 ธันวาคม พ.ศ. 2249 - 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2293		22 ตุลาคม พ.ศ. 2232 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงมาเรีย โซเฟียแห่งพาลาทิเนต-เนาบูร์ก	อาร์ชดัชเชสมาเรีย อันนาแห่งออสเตรีย 27 ตุลาคม พ.ศ. 2251 มีรัชทายาท 5 พระองค์	31 กรกฎาคม พ.ศ. 2293 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 61 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกส (José I of Portugal) 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2293 - 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320		6 มิถุนายน พ.ศ. 2257 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกสกับอาร์ชดัชเชสมาเรีย อันนาแห่งออสเตรีย	อินฟันตามาเรียนา บิกโตเรียแห่งสเปน 19 มกราคม พ.ศ. 2272 มีรัชทายาท 4 พระองค์	24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 ซินทรา โปรตุเกส พระชนมายุ 62 พรรษา
สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Maria I of Portugal) 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 - 20 มีนาคม พ.ศ. 2359 ปกครองร่วมกับพระราชสวามี		17 ธันวาคม พ.ศ. 2277 พระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตามาเรียนา บิกโตเรียแห่งสเปน	สมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส 6 มิถุนายน พ.ศ. 2303 มีรัชทายาท 6 พระองค์	20 มีนาคม พ.ศ. 2359 รีโอเดจาเนโร บราซิล พระชนมายุ 81 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส (Pedro III of Portugal) 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2320 - 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 ปกครองร่วมกับพระอัครมเหสี		5 กรกฎาคม พ.ศ. 2260 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกสกับอาร์ชดัชเชสมาเรีย อันนาแห่งออสเตรีย	สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส 6 มิถุนายน พ.ศ. 2303 มีรัชทายาท 6 พระองค์	25 พฤษภาคม พ.ศ. 2329 เควลูซ โปรตุเกส พระชนมายุ 68 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกส (João VI of Portugal) 20 มีนาคม พ.ศ. 2359 - 10 มีนาคม พ.ศ. 2369		13 มีนาคม พ.ศ. 2310 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 3 กับสมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส	อินฟันตาการ์โลตา โฆอากินาแห่งสเปน 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2328 มีรัชทายาท 9 พระองค์	10 มีนาคม พ.ศ. 2369 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 58 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 4 แห่งโปรตุเกส (Pedro IV of Portugal) 10 มีนาคม พ.ศ. 2369 - 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2369		12 ตุลาคม พ.ศ. 2341 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาการ์โลตา โฆอากินาแห่งสเปน	อาร์ชดัชเชสมาเรีย เลโอพ็อลดีเนอแห่งออสเตรีย 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2360 มีรัชทายาท 7 พระองค์ เจ้าหญิงอาเมลีแห่งล็อยช์เทินแบร์ค 2 สิงหาคม พ.ศ. 2372 มีรัชทายาท 1 พระองค์	4 กันยายน พ.ศ. 2377 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 35 พรรษา
สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Maria II of Portugal) 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2369 - 30 มิถุนายน พ.ศ. 2371 ครองราชย์ครั้งที่ 1		4 เมษายน พ.ศ. 2362 พระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 4 แห่งโปรตุเกสกับอาร์ชดัชเชสมาเรีย เลโอพ็อลดีเนอแห่งออสเตรีย	โอกุสต์ เดอ โบอาร์แน 1 ธันวาคม พ.ศ. 2377 ไม่มีรัชทายาท เจ้าชายแฟร์ดีนันท์แห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกธา 1 มกราคม พ.ศ. 2379 มีรัชทายาท 11 พระองค์	15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2396 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 34 พรรษา
สมเด็จพระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส (Miguel of Portugal) 30 มิถุนายน พ.ศ. 2371 - 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2377		26 ตุลาคม พ.ศ. 2345 สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาการ์โลตา โฆอากินาแห่งสเปน	เจ้าหญิงอาเดิลไฮท์แห่งเลอเวินชไตน์-แวร์ทไฮม์-โรเซินแบร์ค 24 กันยายน พ.ศ. 2394 มีรัชทายาท 7 พระองค์	14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409 บาวาเรีย เยอรมนี พระชนมายุ 64 พรรษา
สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Maria II of Portugal) 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2377 - 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2396 ครองราชย์ครั้งที่ 2 ครองราชย์ร่วมกับพระราชสวามี		4 เมษายน พ.ศ. 2362 พระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 4 แห่งโปรตุเกสกับอาร์ชดัชเชสมาเรีย เลโอพ็อลดีเนอแห่งออสเตรีย	โอกุสต์ เดอ โบอาร์แน 1 ธันวาคม พ.ศ. 2377 ไม่มีรัชทายาท เจ้าชายแฟร์ดีนันท์แห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกธา 1 มกราคม พ.ศ. 2379 มีรัชทายาท 11 พระองค์	15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2396 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 34 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Ferdinand II of Portugal) 16 กันยายน พ.ศ. 2377 - 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2396 ครองราชย์ร่วมกับพระอัครมเหสี		29 ตุลาคม พ.ศ. 2359 พระโอรสในแฟร์ดีนันท์ เจ้าชายแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกธา-โคฮารีกับเจ้าหญิงมาเรีย อันโทเนีย โคฮารีแห่งชาบรากีและซิทนยาอี	สมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส 1 มกราคม พ.ศ. 2379 มีรัชทายาท 11 พระองค์ เอลิซ ฮันเตอร์ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2412 ไม่มีรัชทายาท	15 ธันวาคม พ.ศ. 2428 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 69 พรรษา

ราชวงศ์บรากังซา-ซัคเซิน-โคบวร์ค-โกธา

พระปรมาภิไธย		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
สมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 5 แห่งโปรตุเกส (Pedro V of Portugal) 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2396 - 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2404		11 กันยายน พ.ศ. 2380 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 2 กับสมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส	เจ้าหญิงชเตฟานีแห่งโฮเอินโซลเลิร์น-ซิกมาริงเงิน 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2401 ไม่มีรัชทายาท	11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2404 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 24 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าลูอิชที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Luís I of Portugal) 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2404 - 19 ตุลาคม พ.ศ. 2432		31 ตุลาคม พ.ศ. 2381 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 2 กับสมเด็จพระราชินีนาถมารีอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส	เจ้าหญิงมารีอา ปีอาแห่งซาวอย 6 ตุลาคม พ.ศ. 2405 มีรัชทายาท 2 พระองค์	19 ตุลาคม พ.ศ. 2432 คาสคาอิส โปรตุเกส พระชนมายุ 50 พรรษา
สมเด็จพระเจ้าการ์ลุชที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Carlos I of Portugal) 19 ตุลาคม พ.ศ. 2432 - 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2451		28 กันยายน พ.ศ. 2406 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าลูอิชที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงมารีอา ปีอาแห่งซาวอย	เจ้าหญิงอเมลีแห่งออร์เลอ็อง 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2426 มีรัชทายาท 3 พระองค์	1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2451 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 44 พรรษา
สมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Manuel II of Portugal) 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2451 - 5 ตุลาคม พ.ศ. 2453		19 มีนาคม พ.ศ. 2432 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าการ์ลุชที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอเมลีแห่งออร์เลอ็อง	เจ้าหญิงเอากุสเทอ วิคโทรีอาแห่งโฮเอินท์ซ็อลเลิร์น 4 กันยายน พ.ศ. 2456 ไม่มีรัชทายาท	2 กรกฎาคม พ.ศ. 2475 ลอนดอน อังกฤษ พระชนมายุ 43 พรรษา

ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกส

ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์สายเบฌา (พ.ศ. 2123 - พ.ศ. 2183)

พระปรมาภิไธย และปีที่เริ่มอ้างสิทธิ		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
อิงฟังตากาตารีนา ดัชเชสแห่งบรากังซา (Catherine, Duchess of Braganza) 31 มกราคม พ.ศ. 2123 - พ.ศ. 2157		พ.ศ. 2083 พระธิดาในอิงฟังตาดูวาร์ตึ ดยุกแห่งกีมาไรช์กับอีซาแบลแห่งบรากังซา ดัชเชสแห่งกีมาไรช์	ฌูเอาที่ 1 ดยุกแห่งบรากังซา ไม่ปรากฏหลักฐาน มีรัชทายาท 10 พระองค์	พ.ศ. 2083 โปรตุเกส พระชนมายุ 74 พรรษา
เทอูดอซียูที่ 2 ดยุกแห่งบรากังซา (Teodósio II, 7th Duke of Braganza) พ.ศ. 2157 - พ.ศ. 2173		พ.ศ. 2083 พระโอรสในฌูเอาที่ 1 ดยุกแห่งบรากังซากับอิงฟังตากาตารีนา ดัชเชสแห่งบรากังซา	อานา เด เบลัสโก อี ฆีโรน ไม่ปรากฏหลักฐาน มีรัชทายาท 4 พระองค์	พ.ศ. 2173 วิลลา วิลคอซา โปรตุเกส พระชนมายุ 62 พรรษา
ฌูเอาที่ 2 ดยุกแห่งบรากังซา (João II, 8th Duke of Braganza) พ.ศ. 2173 - 15 ธันวาคม พ.ศ. 2183 ต่อมาได้ขึ้นครองราชย์และสถาปนาราชวงศ์บรากังซา		18 มีนาคม พ.ศ. 2146 พระโอรสในเทอูดอซียูที่ 3 ดยุกแห่งบรากังซากับอานา เด เบลัสโก อี ฆีโรน	เจ้าหญิงลุยซาแห่งเมดินา ซิโดเนีย 12 มกราคม พ.ศ. 2176 มีรัชทายาท 7 พระองค์	6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2199 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 53 พรรษา

ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์สายมิเกลลิสต์ (พ.ศ. 2377 - ปัจจุบัน)

พระปรมาภิไธย และปีที่เริ่มอ้างสิทธิ		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
สมเด็จพระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส (Miguel of Portugal) 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2377 - 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409		26 ตุลาคม พ.ศ. 2345 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาการ์โลตา โฆอากินาแห่งสเปน	เจ้าหญิงอาเดิลไฮท์แห่งเลอเวินชไตน์-แวร์ทไฮม์-โรเซินแบร์ค 24 กันยายน พ.ศ. 2394 มีรัชทายาท 7 พระองค์	14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409 บาวาเรีย เยอรมนี พระชนมายุ 64 พรรษา
เจ้าชายมีแกล ดยุกแห่งบรากังซา (Miguel, Duke of Braganza) 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409 - 11 ตุลาคม พ.ศ. 2470		15 กันยายน พ.ศ. 2396 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอาเดิลไฮท์แห่งเลอเวินชไตน์-แวร์ทไฮม์-โรเซินแบร์ค	เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งทวร์นและทัคซิส 11 ตุลาคม พ.ศ. 2420 มีรัชทายาท 3 พระองค์ เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งเลอเวินชไตน์-แวร์ทไฮม์-โรเซินแบร์ค 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2436 มีรัชทายาท 8 พระองค์	11 ตุลาคม พ.ศ. 2470 ซีเบนสไตน์ ออสเตรีย พระชนมายุ 74 พรรษา
เจ้าชายดูวาร์ตึ นูโน ดยุกแห่งบรากังซา (Duarte Nuno, Duke of Braganza) 11 ตุลาคม พ.ศ. 2470 - 24 ธันวาคม พ.ศ. 2519		23 กันยายน พ.ศ. 2450 พระโอรสในเจ้าชายมีแกล ดยุกแห่งบรากังซากับเจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งเลอเวินชไตน์-แวร์ทไฮม์-โรเซินแบร์ค	เจ้าหญิงมารีอา ฟรังซิชกาแห่งออร์เลอ็อง-บรากังซา 13 ตุลาคม พ.ศ. 2485 มีรัชทายาท 3 พระองค์	24 ธันวาคม พ.ศ. 2519 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 69 พรรษา
เจ้าชายดูวาร์ตึ ปียู ดยุกแห่งบรากังซา (Duarte Pio, Duke of Braganza) 24 ธันวาคม พ.ศ. 2519 - ปัจจุบัน		15 พฤษภาคม พ.ศ. 2488 พระโอรสในเจ้าชายดูวาร์ตึ นูโน ดยุกแห่งบรากังซากับเจ้าหญิงมารีอา ฟรังซิชกาแห่งออร์เลอ็อง-บรากังซา	อีซาแบล ดึ อือแรดียา 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2538 มีรัชทายาท 3 พระองค์	ยังทรงดำรงพระชนม์ชีพ

ผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์สายตรงตามรัฐธรรมนูญและพระราชวงศ์ (พ.ศ. 2453 - ปัจจุบัน)

พระปรมาภิไธย และปีที่เริ่มอ้างสิทธิ		พระราชสมภพ	อภิเษกสมรสและรัชทายาท	สวรรคต
สมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Manuel II of Portugal) 5 ตุลาคม พ.ศ. 2453 - 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2475		19 มีนาคม พ.ศ. 2432 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าการ์ลุชที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอเมลีแห่งออร์เลอ็อง	เจ้าหญิงเอากุสเทอ วิคโทรีอาแห่งโฮเอินท์ซ็อลเลิร์น 4 กันยายน พ.ศ. 2456 ไม่มีรัชทายาท	2 กรกฎาคม พ.ศ. 2475 ลอนดอน อังกฤษ พระชนมายุ 43 พรรษา
เจ้าชายดูวาร์ตึ นูโน ดยุกแห่งบรากังซา (Duarte Nuno, Duke of Braganza) 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2475 - 24 ธันวาคม พ.ศ. 2519		23 กันยายน พ.ศ. 2450 พระโอรสในเจ้าชายมีแกล ดยุกแห่งบรากังซากับเจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งเลอเวินชไตน์-แวร์ทไฮม์-โรเซินแบร์ค	เจ้าหญิงมารีอา ฟรังซิชกาแห่งออร์เลอ็อง-บรากังซา 13 ตุลาคม พ.ศ. 2485 มีรัชทายาท 3 พระองค์	24 ธันวาคม พ.ศ. 2519 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 69 พรรษา
เจ้าชายดูวาร์ตึ ปียู ดยุกแห่งบรากังซา (Duarte Pio, Duke of Braganza) 24 ธันวาคม พ.ศ. 2519 - ปัจจุบัน		15 พฤษภาคม พ.ศ. 2488 พระโอรสในเจ้าชายดูวาร์ตึ นูโน ดยุกแห่งบรากังซากับเจ้าหญิงมารีอา ฟรังซิชกาแห่งออร์เลอ็อง-บรากังซา	อีซาแบล ดึ อือแรดียา 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2538 มีรัชทายาท 3 พระองค์	ยังทรงดำรงพระชนม์ชีพ

ดูเพิ่ม

• รายพระนามคู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส

อ้างอิง

• Sousa, D. António Caetano de (1946) [1735–49]. História Genealógica da Casa Real Portuguesa (ภาษาโปรตุเกส). Coimbra: Atlântida-Livraria Eds. OCLC 20210378.
• Jiří Louda & Michael Maclagan (1981), "Portugal", in Lines of Succession. Heraldry of the Royal families of Europe, London, Orbis Publishing, pp. 228–237. ISBN 0-85613-672-7. (revised and updated edition by Prentice Hall College Div - November 1991. ISBN 0-02-897255-4.)
• Luís Amaral & Marcos Soromenho Santos (2002), Costados do Duque de Bragança, Lisboa, Guarda-Mor Edições.
• Afonso Eduardo Martins Zuquete (dir.)(1989), Nobreza de Portugal e Brasil, vol. I, Lisboa, Editorial Enciclopédia.
• Jacob Wilhelm Imhof, Stemma Regum lusitanicum sive Historia genealogica Familiae Regiae Portugallicae, Amsterdam, 1708 (reprint ).

• Kings of Portugal genealogy in a Portuguese genealogical site