เมือง

เกาหลี

ทั้งในประเทศเกาหลีใต้และเกาหลีเหนือ จะเรียกเมืองว่า อึบ (읍) ส่วนเมืองขนาดใหญ่หรือนคร จะเรียกว่า ชี (시)

ญี่ปุ่น

ในประเทศญี่ปุ่น สถานะนคร (นคร) เดิมไว้ใช้กับเมืองขนาดใหญ่เพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไป เงื่อนไขที่จำเป็นในการกำหนดสถานะนครได้ถูกลดทอนลง และในปัจจุบันมีเพียงเกณฑ์เดียวที่ใช้ก็คือมีประชากรมากกว่า 50,000 คน และมากกว่าร้อยละ 60 ของประชากรอาศัยอยู่ในใจกลางเมือง ทำให้หมู่บ้านและเมืองเล็ก ๆ หลายแห่งได้ควบรวมกันเพื่อจัดตั้งเป็นนครขึ้น แม้ว่าในทางภูมิศาสตร์จะดูเหมือนเป็นเพียงกลุ่มของหมู่บ้านก็ตาม

ความแตกต่างระหว่างเมือง (มาจิ/โช) กับหมู่บ้าน (มูระ/ซง) ส่วนใหญ่จะไม่มีการกำหนดไว้ หมู่บ้านมักจะมีจำนวนประชากรน้อยกว่า 10,000 คน ส่วนเมืองมักจะมีจำนวนประชากรระหว่าง 10,000–50,000 คน

ไทย

เมืองยังกล่าวถึงเขตซึ่งเป็นที่ชุมนุมและเป็นที่ตั้งศาลากลางจังหวัด ในสมัยอดีตคำว่าเมืองกล่าวถึง เขตภายในกำแพงเมือง^[1] ซึ่งต่อมาทางรัฐบาลได้เปลี่ยนคำว่าเมืองเป็นจังหวัดทั้งหมด เพื่อป้องกันการสับสนการใช้คำทั้งคำว่า เมือง และ จังหวัด ในวันที่ 19 พฤษภาคม 2459 ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย^[2]

คำว่า "เมือง" ยังหมายถึงเขตแดนในระดับต่างกันได้ เช่น เมืองไทย (ประเทศ) เมืองเชียงใหม่ (จังหวัด) เมืองไชยา (อำเภอ)^[1]

เวียดนาม

เมืองในประเทศเวียดนามมี 2 ระดับ ได้แก่ เมืองระดับอำเภอ (เวียดนาม: thị xã) ซึ่งเป็นเขตการปกครองระดับที่สองที่อยู่ภายใต้จังหวัด (tỉnh) หรืออยู่ภายใต้นครปกครองโดยตรง (thành phố trực thuộc trung ương) และเมืองระดับตำบล (thị trấn) ซึ่งเป็นเขตการปกครองระดับที่สามที่อยู่ภายใต้อำเภอ (huyện)