คำถามยอดนิยม
ไทมไลน์
แชท
มุมมอง
แรนดี ซาเวจ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Remove ads
แรนดี มาริโอ พอฟโฟ (Randy Mario Poffo)[7] (15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1952 - 20 พฤษภาคม ค.ศ. 2011)[1] อดีตนักมวยปล้ำอาชีพชาวอเมริกันของWWFในนาม แรนดี ซาเวจ (Randy Savage) ปัจจุบันได้เสียชีวิตลงด้วยวัย 58 ปี และได้เข้าสู่หอเกียรติยศดับเบิลยูดับเบิลยูอีประจำปี 2015[5][6]
Remove ads
ประวัติ
สรุป
มุมมอง
แรนดี ซาเวจ เป็นอดีตแชมป์โลก 10 สมัย ได้แก่ แชมป์ WWF 2 สมัย, แชมป์โลก WCW 4 สมัย, แชมป์โลก ICW 3 สมัย และ แชมป์โลกยูนิฟายด์ USWA รวมทั้งเคยคว้าแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัลมาด้วย[8] และยังมีผลงานอื่นอีก ไดแก่ เป็นผู้ชนะในคิงออฟเดอะริง ปี 1987[9] และเป็นผู้ชนะใน WCW World War 3 ปี 1995
"มาโชแมน" แรนดี ซาเวจคือนักมวยปล้ำเจเนอเรชั่นที่สองที่ก้าวสู้เส้นทางบนสังเวียนมาตั้งแต่ปี 1979 หลังจากเคยเอาดีทางกการเล่นเบสบอลแบบจริงจังมาก่อน โดยคุณพ่อของเขา ซึ่งก็คือ อันเจโล ปอฟโฟ นั้นเป็นนักมวยปล้ำลูกครึ่งอิตาเลี่ยน-อเมริกัน ที่มีชื่อเสียงในวงกว้างช่วงปี 1950 ถึง 60 นั่นเอง
ซาเวจ เซ็นสัญญาเข้ามาสู่ WWE ในปี 1985 และเปิดตัวในฐานะฟรีเอเยนต์ระดับชั้นนำของวงการ ในคืนแรกที่เขาปรากฏตัวบนเวที มีนักปั้นมือทองทั้ง "คลาสซี่" เฟร็ดดี แบลสซี, บ็อบบี ฮีแนน, จิมมี ฮาร์ต และ มิสเตอร์ฟูจิ ที่เสนอตัวทำงานให้เขา แต่ซาเวจช็อกโลกด้วยการแต่งตั้ง มิส เอลิซาเบ็ธ สาวน้อยหน้าหวาน ให้เป็นผู้จัดการส่วนตัว ซึ่งเธอผู้นี้ก็คือภรรยาในชีวิตจริงของเขาตอนนั้น
ซาเวจ เริ่มสร้างชื่อด้วยการเอาชนะ ตีโต้ ซานตาน่า คว้าแชมป์อินเตอร์ฯ มาครองในปี 1986 ระหว่างนั้นก็เปิดศึกกับนักปล้ำตัวฉกาจทั้ง จอร์จ "ดิ แอนิมอล" สตีล, ริกกี สตีมโบต รวมถึง "มิลเลียน-ดอลลาร์ แมน" เท็ด ดีบีอาซี ที่เขาใช้ท่าไม้ตายทิ้งศอกจากเชือกเส้นที่สามอันเป็นทีเด็ด จัดการกระชากเข็มขัดแชมป์โลกมาได้ในเรสเซิลเมิเนีย ครั้งที่ 4 จากนั้นก็มาทำสงครามอย่างเข้มข้นกับ เจ๊ค "เดอะ สเน๊ค" โรเบิร์ตส์ หรือ ดิ อัลติเมท วอร์ริเออร์ ซึ่งหลังจากแยกทางกับ WWE ในปี 1994 มาโชแมน ก็ย้ายไปสร้างสีสันต่อที่ WCW แถมยังครองแชมป์โลกอีก 4 สมัยด้วย
แต่คนที่เป็นทั้งคู่อริ และเพื่อนซี้ปึ้กตลอดอาชีพการปล้ำของเขาเลยก็เป็นใครไปไม่ได้ นอกเสียจาก ฮัลค์ โฮแกน ที่คอยมาอยู่ที่มุมของ มาโชแมน ตอนได้แชมป์โลกสมัยแรกใน WWE แต่ก็เป็น ฮัลค์ นี่แหละที่ชิงแชมป์โลกไปจาก แรนดี้ เนื่องจากการสื่อสารที่ผิดพลาด และความไม่เข้าใจกันจนทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นไปในด้านลบ
มาโชแมน เสียชีวิตในปี 2011 ขณะกำลังขับรถ Jeep Wrangler แล้วเกิดอาการหัวใจวายกะทันหัน รถของเขาจึงพุ่งไปอัดกับต้นไม้เต็มๆ และในปี 2015 ชื่อของ แรนดี ซาเวจ ได้รับการบรรจุเข้าสู่หอเกียรติยศของ WWE โดยมี โฮแกน เป็นผู้เชิญรางวัล ส่วนคนที่มารับรางวัลก็คือ แลนนี ปอฟโฟ น้องชายของเขานั่นเอง[10][11]
Remove ads
การเสียชีวิต
ในช่วงเช้าของวันที่ 20 พฤษภาคม 2011 ซาเวจได้เสียชีวิตลงในอุบัติเหตุรถยนต์ในขณะขับขี่ยานพาหนะเดียวบนถนนใน เซมินอล รัฐฟลอริดา[12] มีอายุได้ 58 ปี ตำรวจสงสัยว่าเขาอาจมีอาการโรคหัวใจวาย ซึ่งนำไปสู่การสูญเสียการควบคุมรถ แต่ด้าน Lynn ภรรยาของเขา ซึ่งอยู่ในรถยนต์ด้วยกัน ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น รายงานนี้ได้รับการยืนยันในภายหลังโดยพี่ชายของแรนดี แลนนี พอฟโฟ[13][14] การชันสูตรศพไม่พบ "การบาดเจ็บใหญ่ ๆ" และไม่อาจสรุปได้ในการพิสูจน์สาเหตุการเสียชีวิต มีคำสั่งทดสอบทางจุลกายวิภาคศาสตร์เนื้อเยื่อและพิษวิทยา[15]
Remove ads
ผลงานแสดง
แชมป์และรางวัล
- NWA Mid-America/Continental Wrestling Association
- Grand Prix Wrestling
- GPW International Heavyweight Championship (2 times)[19]
- Gulf Coast Championship Wrestling
- NWA Gulf Coast Tag Team Championship (1 time) – with Lanny Poffo[20]
- International Championship Wrestling
- ICW World Heavyweight Championship (3 times)[21]
- Ilio DiPaolo Legends of the Aud
- Hall of Fame (2016)[22]
- Pro Wrestling Illustrated
- Comeback of the Year (1995)[23]
- Feud of the Year (1997) vs. Diamond Dallas Page[23]
- Match of the Year (1987) vs. Ricky Steamboat at WrestleMania III[23]
- Most Hated Wrestler of the Year (1989)[23]
- Most Popular Wrestler of the Year (1988)[23]
- Stanley Weston Award (2011)[23]
- Wrestler of the Year (1988)[23]
- Ranked No. 2 of the top 500 singles wrestlers in the PWI 500 in 1992[24]
- Ranked No. 9 of the top 500 singles wrestlers of the "PWI Years" in 2003[25]
- Ranked No. 57 of the top 100 tag teams of the "PWI Years" with Hulk Hogan in 2003[26]
- Professional Wrestling Hall of Fame
- Class of 2009[3]
- United States Wrestling Association
- USWA Unified World Heavyweight Championship (1 time)[27]
- World Championship Wrestling
- World Wrestling Council
- WWC North American Heavyweight Championship (1 time)[32]
- World Wrestling Federation/WWE
- Wrestling Observer Newsletter
- Match of the Year (1987) vs. Ricky Steamboat at WrestleMania III
- Most Unimproved (1992)[36]
- Worst Worked Match of the Year (1996) with Hulk Hogan vs. Arn Anderson, Meng, The Barbarian, Ric Flair, Kevin Sullivan, Z-Gangsta, and The Ultimate Solution in a Towers of Doom match at Uncensored
- Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (Class of 1996)
Remove ads
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads