โรบิน ฟัน แปร์ซี

ในบทความนี้นามสกุลคือ ฟัน แปร์ซี ไม่ใช่ แปร์ซี

โรบิน ฟัน แปร์ซี (ดัตช์: Robin van Persie, ออกเสียง: [ˈrɔbɪɱ vɑm ˈpɛrsi] ^ⓘ; เกิดวันที่ 6 สิงหาคม ค.ศ. 1983) เป็นนักฟุตบอลชาวดัตช์ที่เคยเล่นในตำแหน่งกองหน้า ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในผู้เล่นที่มีฝีเท้าดีที่สุดในยุคของเขา^[4][5][6] ฟัน แปร์ซีมีจุดเด่นในด้านทักษะการทำประตู การครอบครองลูกบอล การขยับหาพื้นที่ และสายตาอันเฉียบคม^[7] เขาเป็นผู้ทำประตูสูงสุดของทีมชาติเนเธอร์แลนด์ ปัจจุบันเป็นผู้ฝึกสอนให้แก่ไฟเยอโนร์ดในเอเรอดีวีซี ลีกสูงสุดของประเทศเนเธอร์แลนด์

โรบิน ฟัน แปร์ซี

ฟัน แปร์ซีขณะเล่นให้กับอาร์เซนอลใน ค.ศ. 2011
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม	โรบิน ฟัน แปร์ซี[1]
วันเกิด	(1983-08-06) 6 สิงหาคม ค.ศ. 1983 (42 ปี)[2]
สถานที่เกิด	รอตเทอร์ดาม ประเทศเนเธอร์แลนด์
ส่วนสูง	1.83 เมตร (6 ฟุต 0 นิ้ว)[3]
ตำแหน่ง	กองหน้า
สโมสรเยาวชน
1988–1999	เอกแซ็ลซียอร์
1999–2001	ไฟเยอโนร์ด
สโมสรอาชีพ*
ปี	ทีม	ลงเล่น	(ประตู)
2001–2004	ไฟเยอโนร์ด	61	(14)
2004–2012	อาร์เซนอล	194	(96)
2012–2015	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	86	(48)
2015–2018	เฟแนร์บาห์เช	57	(25)
2018–2019	ไฟเยอโนร์ด	37	(21)
รวม		435	(204)
ทีมชาติ
2000	เนเธอร์แลนด์ อายุไม่เกิน 17 ปี	6	(0)
2001	เนเธอร์แลนด์ อายุไม่เกิน 19 ปี	6	(0)
2002–2005	เนเธอร์แลนด์ อายุไม่เกิน 21 ปี	12	(1)
2005–2017	เนเธอร์แลนด์	102	(50)
จัดการทีม
2024–2025	เฮเรินเฟน
2025–	ไฟเยอโนร์ด
เกียรติประวัติ ตัวแทนของ  เนเธอร์แลนด์ ฟุตบอลชาย ฟุตบอลโลก รองชนะเลิศ แอฟริกาใต้ 2010 บราซิล 2014
*นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น

ฟัน แปร์ซี เริ่มต้นอาชีพนักฟุตบอลในตำแหน่งปีก สโมสรแรกของเขาคือไฟเยอโนร์ดในฤดูกาล 2001–02 ซึ่งเขาคว้าถ้วยรางวัลใบแรกหลังจากเอาชนะโบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ในนัดชิงชนะเลิศยูฟ่าคัพด้วยผลประตู 3–2 และยังได้รับรางวัลผู้เล่นดาวรุ่งยอดเยี่ยมประจำฤดูกาลของลีกดัตซ์ ภายหลังจากระยะเวลาห้าปีในเนเธอร์แลนด์ เขามีปัญหากับผู้จัดการทีมในขณะนั้นอย่างแบร์ต ฟัน มาร์ไวก์ เป็นเหตุให้เขาย้ายไปร่วมสโมสรดังในพรีเมียร์ลีกอย่างอาร์เซนอลใน ค.ศ. 2004 ในฐานะผู้ที่ได้รับการคาดหมายว่าจะสืบทอดตำนานรุ่นพี่อย่างแด็นนิส แบร์คกัมป์ ในช่วงเวลาไม่นาน ฟัน แปร์ซี ได้รับบทบาทเป็นกองหน้าตัวหลักของทีม ภายใต้การปลุกปั้นของผู้จัดการทีมชื่อดังอย่างอาร์แซน แวงแกร์ เขาทำสถิติยิง 35 ประตูในฤดูกาลเดียวได้ใน ค.ศ. 2011 และได้รับแต่งตั้งเป็นกัปตันทีมในฤดูกาล 2011–12 ก่อนจะย้ายไปร่วมสโมสรคู่แข่งอย่างแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2012 และคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกร่วมกับทีมได้ในฤดูกาลแรกรวมทั้งรางวัลรองเท้าทองคำพรีเมียร์ลีก หรือผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลสองสมัยติดต่อกัน ภายหลังประสบปัญหาอาการบาดเจ็บ ฟัน แปร์ซี ย้ายร่วมทีมเฟแนร์บาห์แชสปอร์คูลือบือใน ค.ศ. 2015 แต่ไม่ได้ลงสนามมากนักเนื่องจากการบาดเจ็บอย่างต่อเนื่อง เขายุติสัญญากับสโมสรในเดือนมกราคม ค.ศ. 2018 และย้ายกลับเยอโนร์ดแบบไม่มีค่าตัวซึ่งเขามีส่วนช่วยให้ทีมคว้าแชมป์เคเอ็นวีบี คัพ โดยถือเป็นถ้วยรางวัลแรกของเขานับตั้งแต่แชมป์เอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์ 2013^[8]

ในการแข่งขันระดับทีมชาติ ฟัน แปร์ซี เคยลงสนามให้ทีมทั้งในรุ่นอายุไม่เกิน 17 ปี, 19 ปี และ 21 ปี ก่อนจะลงสนามในฐานะทีมชาติชุดใหญ่ใน ค.ศ. 2005 ในเกมกระชับมิตรกับโรมาเนีย หนึ่งเดือนต่อมา เขาทำประตูแรกได้ในนัดที่เอาชนะฟินแลนด์ 4–0 ฟัน แปร์ซีลงสนามให้ทีมชาติมากกว่า 100 นัด และทำได้ 50 ประตู ได้รับแต่งตั้งเป็นกัปตันทีมในช่วงระหว่าง ค.ศ. 2013–15 เขามีส่วนสำคัญในการแข่งขันรายการใหญ่ของเนเธอร์แลนด์ ทั้งในฟุตบอลโลก 2006, 2010 และ 2014 รวมทั้งฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรป 2008 และ 2012

ชีวิตวัยเด็ก

โรบิน ฟัน แปร์ซี เติบโตในย่านกราลิงเงินแห่งโรตเตอร์ดัมตะวันออก มารดาคือ โคเซ รัส เป็นจิตรกร ส่วนบิดาคือ บ็อบ เป็นประติมากร^[9] แปร์ซียังมีน้องสาวอีก 2 คนคือ ลีลี (Lily) และกีกี (Kiki)^[10] บิดาและมารดาสนับสนุนให้แปร์ซีเป็นศิลปินเช่นเดียวกับพวกเขา แต่สุดท้ายแปร์ซีกลับเลือกที่จะเล่นฟุตบอลแทน

เส้นทางอาชีพ

ไฟเยอโนร์ด

ฟัน แปร์ซี เริ่มเล่นฟุตบอลกับทีมเยาวชนของเอส.เบ.เฟ. เอกแซ็ลซียอร์ เมื่อปี ค.ศ. 2001 แต่ก็ต้องย้ายออกไปเนื่องจากมีเรื่องไม่ลงรอยกันกับสตาฟโค้ช จนได้มาเซ็นสัญญากับไฟเยอโนร์ด และสามารถก้าวขึ้นมาติดทีมชุดใหญ่ได้เนื่องจากนักเตะรุ่นพี่ในทีมหลายคนได้รับบาดเจ็บ และได้ลงประเดิมสนามให้กับสโมสรด้วยวัยเพียงแค่ 17 ปี และในฤดูกาลแรกนี้ เขาได้ลงสนามเป็นตัวจริงถึง 15 ครั้ง จนได้รับรางวัลนักฟุตบอลดัตช์ดาวรุ่งยอดเยี่ยมประจำฤดูกาล 2001-02 หลังจากจบฤดูกาลอีกด้วย

จากนั้น ฟัน แปร์ซีก็เซ็นสัญญาอาชีพกับไฟเยอโนร์ดเป็นระยะเวลา 3 ปีครึ่งตั้งแต่ต้นฤดูกาลใหม่ และยังเป็นผู้ยิงได้ 5 ประตูในเกมที่เอาชนะ AGOVV มา 6-1 ในอัมสเทลคัพเมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2003.^[11] แต่เนื่องจากความบาดหมางกับแบร์ต ฟัน มาร์ไวก์ ผู้จัดการทีมทำให้แปร์ซีต้องหล่นไปเล่นในทีมสำรองแทน จนฟัน มาร์ไวก์ได้บอกกับสื่อว่า "พฤติกรรมของเขานี้ทำให้เขาคงจะอยู่กับทีมไม่ได้อีกแล้ว ฉะนั้นเขาจะต้องเล่นในทีมสำรองไปตลอด"^[12] และในเกมที่ไฟเยอโนร์ดทีมสำรองพบกับอายักซ์ทีมสำรองนั้น เขาเป็นหนึ่งในนักเตะไฟเยอโนร์ดหลายคนที่โดนแฟนบอลอันธพาลวิ่งเข้าสู่สนามเพื่อลงมาทำร้ายร่างกายอีกด้วย

ความบาดหมางระหว่างฟัน แปร์ซี กับฟัน มาร์ไวก์ ยังคงมีอยู่ต่อไป เนื่องจากฟัน มาร์ไวก์ สั่งเขากลับบ้านในวันก่อนเกมที่จะพบกับเรอัลมาดริดในยูฟ่าซูเปอร์คัพเมื่อปี ค.ศ. 2003 โดยมีรายงานว่าผู้ฝึกสอนคนนี้ไม่พอใจกิริยาของฟัน แปร์ซี ที่มีต่อเขาเมื่อได้รับคำสั่งให้อบอุ่นร่างกายเพื่อเตรียมลงแข่งเกมลีกเมื่อไม่นานมานี้^[9] จากนั้น ฟัน แปร์ซีก็สามารถแทรกขึ้นมาเล่นทีมชุดใหญ่ได้เป็นครั้งแรก ลงสนามไปทั้งหมด 28 ครั้ง ยิงได้ 8 ประตู และยังพาทีมได้รองแชมป์บอลถ้วยของเนเธอร์แลนด์อีกด้วย

หลังจากจบฤดูกาลนั้น ไฟเยอโนร์ดก็ไม่สามารถต่อสัญญากับฟัน แปร์ซีได้ในช่วงปิดฤดูกาล จนกระทั่งความเป็นอริต่อกันของฟัน มาร์ไวก์ กับฟัน แปร์ซี ทำให้เขาต้องนั่งเป็นตัวสำรองเสียเป็นส่วนใหญ่ในฤดูกาล 2003-04 นี้ ได้ลงเล่นเพียงแค่ 28 เกม แต่ก็ยังยิงได้น้อยกว่าฤดูกาลที่แล้ว 2 ประตู เมื่อจบฤดูกาล ไฟเยอโนร์ดจึงประกาศขายนักเตะคนนี้ออกไปทันทีเนื่องจากทนไม่ไหวกับระเบียบวินัยอันย่ำแย่ของนักเตะคนนี้แล้ว และก็กลายเป็นอาร์เซนอลที่เริ่มเปิดเจรจาซื้อตัวนักเตะรายนี้ในช่วงตลาดซื้อขายเดือนมกราคมเปิดทำการ โดยในช่วงนั้นอาร์เซนอลกำลังมองหาตัวแทนของแด็นนิส แบร์คกัมป์ อยู่พอดีด้วย แต่ทั้งสองฝ่ายกลับไม่สามารถเจรจากันได้อย่างราบรื่นจนไม่ได้ข้อสรุปในที่สุด อย่างไรก็ตาม 5 เดือนต่อมาการซื้อขายนักเตะรายนี้ก็ประสบผลสำเร็จ โดยอาร์เซนอลคว้าตัวดาวยิงรายนี้ไปด้วยราคา 2.75 ล้านปอนด์ ซึ่งน้อยกว่าที่ไฟเยอโนร์ดตั้งไว้คือ 5 ล้านปอนด์ถึงเกือบครึ่ง^[13]

อาร์เซนอล

2004–05

เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม ค.ศ. 2004 ฟัน แปร์ซีได้เซ็นสัญญาฉบับแรกกับอาร์เซนอล มีระยะเวลาของสัญญา 4 ปี อาร์แซน แวงแกร์ ผู้จัดการทีมตั้งใจว่าจะโยกแปร์ซีจากตำแหน่งปีกซ้ายมาเล่นศูนย์หน้า ซึ่งฟัน แปร์ซีก็ทำหน้าที่นี้เคียงข้างตีแยรี อ็องรี ได้เป็นอย่างดี^[14] แวงแกร์อธิบายการตัดสินใจครั้งนี้ว่า"เขาสามารถเล่นเป็นปีกซ้ายได้ และยังเล่นในตำแหน่งกองหน้าตัวหลังหรือกองหน้าตัวเป้าได้เนื่องจากเป็นนักเตะที่มีความคิดสร้างสรรค์สูง"^[15] อย่างไรก็ตาม โอกาสที่เขาจะได้เล่นศูนย์หน้าก็ถูกจำกัดลงเนื่องจากอาร์เซนอลได้เซ็นสัญญากับโคเซ อันโตนีโอ เรเยส กองหน้าทีมชาติสเปนมาร่วมทีมเมื่อเดือนมกราคม^[16] ซึ่งเขาต้องแย่งตำแหน่งตัวจริงกับเรเยสตลอดเวลา ฟัน แปร์ซีได้ประเดิมสนามครั้งแรกด้วยการถูกส่งลงมาจากม้านั่งสำรองในเกมคอมมิวนิตีชิลด์ที่ชนะแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด 3-1 และคว้าแชมป์รายการนี้ไปครองเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม ค.ศ. 2004^[17] หลังจากนั้น ฟัน แปร์ซีก็นั่งบนม้านั่งสำรองเสียส่วนใหญ่ในฤดูกาล 2004-2005 และในวันที่ 27 ตุลาคมปีเดียวกันนี้ เขาก็ยิงประตูแรกในสีเสื้อของอาร์เซนอล โดยการยิงเบิกร่องในเกมลีกคัพที่พบกับแมนเชสเตอร์ซิตี และสามารถเอาชนะไปได้ 2-1

2005-06

เมื่อเริ่มต้นพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2005-2006 รูปแบบการเล่นของฟัน แปร์ซี ก็เริ่มดีขึ้น ทำให้เขาได้รับรางวัลนักฟุตบอลดีเด่นประจำเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2005 ด้วยการยิงประตูไปถึง 8 ประตู ใน 8 เกม และเขาก็ได้ตอบแทนให้สโมสรด้วยการเซ็นสัญญาเป็นเวลา 5 ปี ไปจนถึงวันที่ 4 มกราคม ค.ศ. 2011 และต่อมาสองวันจากการเซ็นสัญญาของฟัน แปร์ซี เขาได้รับอาการบาดเจ็บอีกครั้งในนัดแข่งเอฟเอคัพกับสโมสรฟุตบอลคาร์ดิฟฟ์ซิตี

2006-07

เมื่อพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2006-2007 เปิดตัวขึ้น ฟัน แปร์ซี ได้โชว์ฟอร์มอย่างดี โดยได้ซัดลูกวอลเลย์กลางอากาศในนัดที่เจอกับชาร์ลตันแอทเลติก ที่แวงแกร์เรียกว่า "ประตูของชีวิต" ภายหลัง บีบีซีสปอร์ตได้บันทึกลงเป็นประตูยอดเยี่ยมประจำเดือนกันยายน และต่อมา ฟัน แปร์ซีได้รับรางวัลนักกีฬายอดเยี่ยมประจำปีแห่งเมืองโรตเตอร์ดัม

แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด

2012-2013

ฟัน แปร์ซี กับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดใน ค.ศ. 2013

โรบิน ฟัน แปร์ซี เป็นดาวซัลโวของพรีเมียร์ลีกในฤดูกาลที่ผ่านมา จึงได้ย้ายไปร่วมกับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด และได้แชมป์พรีเมียร์ลีกเป็นครั้งแรก^[18]

2014-2015

ในฤดูกาลนี้ ฟัน แปร์ซี มีอาการบาดเจ็บรบกวนตลอดประกอบกับอายุมากที่ขึ้น ทำให้ประสิทธิภาพการเล่นถดถอยลง และเมื่อสิ้นสุดฤดูกาลจึงได้ย้ายไปเฟแนร์บาห์เช เช่นเดียวกับ นานี เพื่อนร่วมสโมสรที่ได้ย้ายไปก่อนหน้านั้น

เฟแนร์บาห์เช

โรบิน ฟัน แปร์ซี ได้ย้ายมาเฟแนร์บาห์เชด้วยค่าตัวประมาณ 4.7 ล้านปอนด์ (ประมาณ 235 ล้านบาท) และสัญญาเป็นระยะเวลา 3 ปี

นักฟุตบอลยอดเยี่ยม

ในพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2011–12 ฟัน แปร์ซีสามารถเล่นได้อย่างโดดเด่นในฐานะกัปตันทีมและศูนย์หน้า สามารถยิงประตูได้มากที่สุดในลีก คือ 30 ประตู จนเป็นดาวซัลโว ทำให้ได้รับรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมของพีเอฟเอและรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมของสมาคมผู้สื่อข่าวอังกฤษไปครอง^{[19] [20]}

สถิติอาชีพ

สโมสร

การลงเล่นและได้ประตูต่อสโมสร ฤดูกาล และการแข่งขัน^[21]

สโมสร	ฤดูกาล	ลีก			เนชันเนลคัพ		ลีกคัพ		ยุโรป		อื่น ๆ		รวม
		ดิวิชัน	ลงเล่น	ประตู	ลงเล่น	ประตู	ลงเล่น	ประตู	ลงเล่น	ประตู	ลงเล่น	ประตู	ลงเล่น	ประตู
ไฟเยอโนร์ด	2001–02	เอเรอดีวีซี	10	0	0	0	—		7[a]	0	—		17	0
	2002–03	เอเรอดีวีซี	23	8	3	7	—		2[b]	0	—		28	15
	2003–04	เอเรอดีวีซี	28	6	2	0	—		3[c]	0	—		33	6
	รวม		61	14	5	7	—		12	0	—		78	21
อาร์เซนอล	2004–05	พรีเมียร์ลีก	26	5	5	3	3	1	6[b]	1	1[d]	0	41	10
	2005–06	พรีเมียร์ลีก	24	5	2	0	4	4	7[b]	2	1[d]	0	38	11
	2006–07	พรีเมียร์ลีก	22	11	1	0	0	0	8[b]	2	—		31	13
	2007–08	พรีเมียร์ลีก	15	7	0	0	1	0	7[b]	2	—		23	9
	2008–09	พรีเมียร์ลีก	28	11	6	4	0	0	10[b]	5	—		44	20
	2009–10	พรีเมียร์ลีก	16	9	0	0	0	0	4[b]	1	—		20	10
	2010–11	พรีเมียร์ลีก	25	18	2	1	3	1	3[b]	2	—		33	22
	2011–12	พรีเมียร์ลีก	38	30	2	2	0	0	8[b]	5	—		48	37
	รวม		194	96	18	10	11	6	53	20	2	0	278	132
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด[22]	2012–13	พรีเมียร์ลีก	38	26	4	1	0	0	6[b]	3	—		48	30
	2013–14	พรีเมียร์ลีก	21	12	0	0	0	0	6[b]	4	1[d]	2	28	18
	2014–15	พรีเมียร์ลีก	27	10	2	0	0	0	—		—		29	10
	รวม		86	48	6	1	0	0	12	7	1	2	105	58
เฟแนร์บาห์แช	2015–16	ซือเปร์ลีก	31	16	5	5	—		12[e]	1	—		48	22
	2016–17	ซือเปร์ลีก	24	9	4	4	—		7[f]	1	—		35	14
	2017–18	ซือเปร์ลีก	2	0	0	0	—		2[f]	0	—		4	0
	รวม		57	25	9	9	0	0	21	2	—		87	36
ไฟเยอโนร์ด	2017–18	เอเรอดีวีซี	12	5	2	2	—		—		—		14	7
	2018–19	เอเรอดีวีซี	25	16	4	2	—		1[f]	0	1[g]	0	31	18
	รวม		37	21	6	4	—		1	0	1	0	45	25
รวมอาชีพ			435	204	44	31	11	6	99	29	4	2	593	272

1. ลงแข่งทั้งยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกและยูฟ่ายูโรปาลีก
2. ลงแข่งในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก
3. ลงแข่งในยูฟ่ายูโรปาลีก
4. ลงแข่งในเอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์
5. ลงแข่งครั้งเดียวในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ลงแข่งสิบเอ็ดครั้งในและได้ประตูเดียวในยูฟ่ายูโรปาลีก
6. ลงแข่งในยูฟ่ายูโรปาลีก
7. ลงแข่งในJohan Cruyff Shield

นานาชาติ

ฟัน แปร์ซีขณะฝึกซ้อมร่วมกับทีมชาติเนเธอร์แลนด์

การลงเล่นและได้ประตูในทีมชาติต่อปี^[23]

ทีมชาติ	ปี	ลงแข่ง	ประตู
เนเธอร์แลนด์	2005	7	1
	2006	12	6
	2007	4	0
	2008	10	5
	2009	8	2
	2010	11	5
	2011	9	6
	2012	10	6
	2013	10	10
	2014	15	8
	2015	5	1
	2016	0	0
	2017	1	0
รวม		102	50

เกียรติประวัติ

สโมสร

ไฟเยอโนร์ด

• ยูฟ่าคัพ (1): 2001–02
• KNVB Cup: 2017–18 รองชนะเลิศ: 2002–03^[24]
• Johan Cruyff Shield: 2018^[25]

อาร์เซนอล

• เอฟเอคัพ (1): 2004–05
• เอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์ (1): 2004

แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด

• พรีเมียร์ลีก (1): 2012–13
• เอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์ (1): 2013

ทีมชาติ

เนเธอร์แลนด์

• ฟุตบอลโลก 2010 รองชนะเลิศ อันดับ 1
• ฟุตบอลโลก 2014 รองชนะเลิศ อันดับ 2

รางวัลส่วนตัว

• KNVB Best Young Talent Award (1): 2000–01
• Dutch Football Talent of the Year (1): 2001–02
• Premier League Player of the Month (5): November 2005, October 2009, October 2011, December 2012, April 2013
• Rotterdam Sportsman of the Year (1): 2006
• BBC Goal of the Month (5): September 2006, December 2008, December 2011, August 2012, April 2013
• Arsenal Top Goalscorer (4): 2006–07, 2008–09, 2010–11, 2011–12
• Arsenal Player of the Year (2): 2008–09, 2011–12
• Arsenal Goal of the Season (2): February 2011 vs Barcelona, December 2011 vs Everton
• UEFA Euro 2008 Bronze Boot
• Premier League Golden Boot Landmark Award (3): 2011–12 (10 goals),[130] 2011–12 (20 goals),[131] 2011–12 (30 goals)
• Premier League Golden Boot (2): 2011–12, 2012–13
• PFA Players' Player of the Year (1): 2011–12
• PFA Fans' Player of the Year (1): 2011–12
• Premier League PFA Team of the Year (2): 2011–12, 2012–13
• FWA Footballer of the Year (1): 2011–12
• ESM Team of the Year (1): 2011–12
• Sir Matt Busby Player of the Year (1): 2012–13
• Manchester United Goal of the Season (1): April 2013 vs Aston Villa