Major histocompatibility complex

major histocompatibility complex (MHC) เป็นโลคัสขนาดใหญ่ที่ดีเอ็นเอของสัตว์มีกระดูกสันหลังซึ่งมีชุดยีนที่มีภาวะพหุสัณฐาน (polymorphic genes) ซึ่งเข้ารหัสโปรตีนผิวเซลล์อันจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับระบบภูมิคุ้มกันแบบจำเพาะ โปรตีนผิวเซลล์เช่นนี้เรียกว่า โมเลกุล MHC (MHC molecule)

โมเลกุล major histocompatibility complex
โปรตีน major histocompatibility complex (class I) มีสีส้มและชมพู กำลังแสดงเพปไทด์ (แอนติเจน) เป็นสีแดง เยื่อหุ้มเซลล์มีสีเทา โดเมนโปรตีนที่อยู่ในไซโทพลาซึมและที่ทะลุผ่านเยื่อหุ้มเซลล์แสดงเป็นรูปคร่าว ๆ (PDB 1hsa)
ข้อมูลจำเพาะ
สัญลักษณ์	HLA
InterPro	IPR001039
Membranome	63

โลคัสได้ชื่อที่ไม่ตรงหน้าที่เช่นนี้ก็เพราะได้ค้นพบในการศึกษาความเข้ากันได้ของเนื้อเยื่อที่ถ่ายปลูก^[1] แต่งานต่อ ๆ มาได้แสดงว่า "ความเข้ากันไม่ได้" ของเนื้อเยื่อเป็นประเด็นเทียมซึ่งซ่อนหน้าที่จริง ๆ ของโมเลกุล คือ การเข้าจับกับแอนติเจนที่เป็นโปรตีนอนุพัทธ์ของโปรตีนในร่างกายหรือของจุลชีพก่อโรค แล้วนำแอนติเจนไปแสดงที่ผิวเซลล์เพื่อให้เซลล์ทีที่เหมาะสมรู้จำได้^[2] โมเลกุล MHC ช่วยอำนวยการทำงานของเม็ดเลือดขาวร่วมกับเม็ดเลือดขาวอื่น ๆ หรือกับเซลล์ในร่างกาย MHC เป็นตัวกำหนดว่าอวัยวะที่บริจาคจะเข้ากับคนไข้ที่ได้รับอวัยวะหรือไม่ และกำหนดความเสี่ยงเกิดโรคภูมิต้านตนเอง

ดูเพิ่ม

• ฟีโรโมน