คำถามยอดนิยม
ไทมไลน์
แชท
มุมมอง
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
Remove ads
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน หรือ สำเนียงกวางเจา คือสำเนียงของภาษากวางตุ้งที่เป็นที่ยอมรับให้เป็นสำเนียงมาตรฐาน ใช้เป็นภาษาราชการที่พูดกันในฮ่องกงและมาเก๊า ทั้งในรัฐบาลและการเรียนการสอนในโรงเรียน ภาษานี้เป็นภาษาประจำถิ่นของเมืองกวางเจา มณฑลกวางตุ้ง และบริเวณโดยรอบทางตอนใต้ของประเทศจีน
Remove ads
สัทวิทยา
สรุป
มุมมอง
ภาษากวางตุ้งมาตรฐานสามารถประสมต้นพยางค์ (พยัญชนะต้น) กับท้ายพยางค์ (สระและพยัญชนะสะกด) ได้ประมาณ 630 เสียง โดยไม่นับเสียงวรรณยุกต์
ต้นพยางค์
นักภาษาศาสตร์บางท่านจัดว่า /j/ และ /w/ เป็นส่วนหนึ่งของท้ายพยางค์ซึ่งมากับเสียงสระ /i/ และ /u/ ตามลำดับ เหมือนกับภาษาจีนกลาง บางท่านก็วิเคราะห์ว่า /ʔ/ มาจากเสียงสระ เมื่อพยางค์นั้นไม่มีเสียงของพยัญชนะต้น
ในกลุ่มเสียงฐานฟันหรือปุ่มเหงือกสามารถเปลี่ยนแปรไปได้ /t/ กับ /tʰ/ จะอยู่ที่ฐานฟัน ในขณะที่ /t͡s/, /t͡sʰ/, /s/ ซึ่งออกเสียงที่ฐานปุ่มเหงือก.
ผู้ที่พูดภาษากวางตุ้งมาตรฐานบางคนไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่าง /n/ กับ /l/ โดยจะออกเสียงเป็น /l/ และระหว่าง /ŋ/ กับหน่วยเสียงว่าง ซึ่งก็จะออกเสียงแต่หน่วยเสียงว่าง
ท้ายพยางค์
| [aː] (อา) | [ɛː] (แอ) | [ɔː] (ออ) | [œː] (เออ) | [iː] (อี) | [uː] (อู) | [yː] (อวือ) | |||||
| ยาว | สั้น | ยาว | สั้น | ยาว | สั้น | ยาว | สั้น | ยาว | ยาว | ยาว | |
| /-i/, /-y/ (-ย) |
[aːi] (อาย) | [ɐi] (ไอ) |
[ei] (เอ็ย) |
[ɔːy] (ออย) | [ɵy] (เอย) |
[uːy] (อูย) |
|||||
| /-u/ (-ว) |
[aːu] (อาว) | [ɐu] (เอา) |
[ɛːu]¹ (แอว) | [ou] (อว) |
[iːu] (อีว) |
||||||
| /-m/ (-ม) |
[aːm] (อาม) | [ɐm] (อำ) |
[ɛːm]¹ (แอม) | [iːm] (อีม) |
|||||||
| /-n/ (-น) |
[aːn] (อาน) | [ɐn] (อัน) |
[ɛːn]¹ (แอน) | [ɔːn] (ออน) | [ɵn] (เอิน) |
[iːn] (อีน) |
[uːn] (อูน) |
[yːn] (อวืน) | |||
| /-ŋ/ (-ง) |
[aːŋ] (อาง) | [ɐŋ] (อัง) |
[ɛːŋ] (แอง) | [eŋ] (เอ็ง) |
[ɔːŋ] (ออง) | [oŋ] (อง) |
[œːŋ] (เอิง) | ||||
| /-p/ (-บ) |
[aːp] (อาบ) | [ɐp] (อับ) |
[ɛːp]¹ (แอบ) | [iːp] (อีบ) |
|||||||
| /-t/ (-ด) |
[aːt] (อาด) | [ɐt] (อัด) |
[ɛːt]¹ (แอด) | [ɔːt] (ออด) | [œːt]¹ (เอิด) | [ɵt] (เอิด) |
[iːt] (อีด) |
[uːt] (อูด) |
[yːt] (อวืด) | ||
| /-k/ (-ก) |
[aːk] (อาก) | [ɐk] (อัก) |
[ɛːk] (แอก) | [ek] (เอ็ก) |
[ɔːk] (ออก) | [ok] (อก) |
[œːk] (เอิก) | ||||
และพยางค์นาสิกอีก 2 พยางค์ได้แก่ [m̩] (ทำปาก ม แล้วเปล่งเสียง), [ŋ̩] (ทำปาก ง แล้วเปล่งเสียง)
- ¹ ท้ายพยางค์ [ɛːu], [ɛːm], [ɛːn], [ɛːp], [ɛːt], [œːt] พบได้เฉพาะภาษาพูดเท่านั้น ซึ่งไม่มีการวิเคราะห์หรือการแทนด้วยอักษรโรมัน
วรรณยุกต์
เสียงวรรณยุกต์ในภาษากวางตุ้งมาตรฐานมี 6 เสียง ถึงแม้ว่าการเรียนการสอนดั้งเดิมสอนว่ามี 9 เสียง แต่ก็มี 3 เสียงที่ซ้ำกัน ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าพยางค์นั้นเป็นพยางค์เปิด (คำเป็น) หรือพยางค์ปิด (คำตาย)
Remove ads
ดูเพิ่ม
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ในภาษากวางตุ้ง
อ้างอิง
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads