วิกรมาทิตย์

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ วิกรมาทิตย์ (แก้ความกำกวม)

วิกรมาทิตย์ (สันสกฤต: विक्रमादित्य, IAST: Vikramāditya) เป็นกษัตริย์ในตำนาน^[1][2][3]ที่ได้รับการกล่าวถึงในวรรณกรรมอินเดียโบราณ โดยปรากฏในเรื่องเล่าพื้นบ้านต่าง ๆ เช่น นิทานเวตาลและสิงหาสันพัตติสี หลายคนกล่าวถึงพระองค์เป็นผู้ปกครองที่อุชเชน (บางเรื่องระบุเป็นปาฏลีบุตร หรือ ประติษฐานะ) "วิกรมาทิตย์"ยังเป็นตำแหน่งทั่วไปที่กษัตริย์อินเดียสมัยโบราณถึงสมัยกลางบางพระองค์ใช้งาน และตำนานวิกรมาทิตย์อาจเป็นเรื่องเล่าที่เสริมแต่งเกี่ยวกับกษัตริย์หลายพระองค์ (โดยเฉพาะพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ 2) ตามธรรมเนียมยอดนิยมและผู้ที่เชื่อว่าพระองค์อิงตามบุคคลในประวัติศาสตร์ระบุว่า วิกรมาทิตย์เป็นผู้เริ่มต้นวิกรมสัมวัตเมื่อ 57 ปีก่อน ค.ศ. หลังจากเอาชนะพวกศกะ โดยคาดว่าพระองค์น่าจะมีพระชนมายุราว ๆ ศตวรรษแรกก่อนคริสตศักราช อย่างไรก็ตาม ยุคนี้ถูกระบุว่าเป็น "วิกรมสัมวัต" หลังคริสต์ศตวรรษที่ 9 เนปาลใช้ พิกรมสัมพัต ที่ตั้งชื่อตามพระองค์ ซึ่งเร็วกว่าปฏิทินกริกอเรียน 57 ปี เป็นปฏิทินทางการของรัฐและทางกฎหมาย^[4]

วิกรมาทิตย์ विक्रमादित्य
พระบรมสาทิสลักษณ์ของวิกรมาทิตย์ใน Thunot Duvotenay's 1843 atlas

พระนามและรากศัพท์

วิกรมาทิตย์มีความหมายว่า "ดวงอาทิตย์แห่งความกล้าหาญ" (วิกรม แปลว่า "ความกล้าหาญ" และ อาทิตย์ แปลว่า "ดวงอาทิตย์") พระองค์ยังเป็นที่รู้จักในนามวิกรม, พิกรมาชีต และ วิกรมารกะ (อรกะ มีความหมายเดียวกันกับ "ดวงอาทิตย์") ตำนานบางส่วนระบุพระองค์เป็นผู้ปลดปล่อยอินเดียจากผู้รุกราน มเลจฉะ ส่วนใหญ่ระบุเข้ากับพวกศกะ และกษัตริย์องค์นี้เป็นที่รู้จักจากพระฉายา ศการิ (IAST: Śakāri; "ศัตรูของชาวศกะ")^[5]

ตำนานช่วงต้น