ต้นไม้

ภาษาไทย

รากศัพท์

ต้น +‎ ไม้

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ต้น-ม้าย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtôn-máai
	ราชบัณฑิตยสภา	ton-mai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ton˥˩.maːj˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

ต้นไม้ (คำลักษณนาม ต้น)

1. คำรวมเรียกพืชทั่วไปโดยปรกติชนิดมีลำต้น ใช้ในความหมายที่แคบกว่า คำว่า ต้น หมายถึง พืชชนิดที่มีลำต้นใหญ่มีกิ่งแยกออกไป

   คำพ้องความ: เฌอ, ตรุ, พฤกษ์, รุกข์

คำแปลภาษาอื่น

(1): พืชทั่วไป

คำเมือง: ᨣᩮᩢ᩶ᩤᨾᩱ᩶ (nod) (เคั้าไม้) ดัตช์: boom (nl) ช. (โบม) ไทดำ: ꪀꪷꪼꪣ꫁ (blt) (กํไม้) ไทลื้อ: ᦂᦸᦺᦙᧉ (กอ̂ไม้) ไทใหญ่: တူၼ်ႈမႆႉ (shn) (ตู้นไม๎) ลาว: ກົກໄມ້ (lo) (ก็กไม้), ຕົ້ນໄມ້ (lo) (ต็้นไม้) อังกฤษ: tree (en) (ทรี)