ต้น

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tonꟲ²; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็‍้น), เขิน ᨲᩫ᩠᩶ᨶ (ต็‍้น), ลาว ຕົ້ນ (ต็้น), ไทลื้อ ᦎᦳᧃᧉ (ตุ้น), ไทใหญ่ တူၼ်ႈ (ตู้น), ไทใต้คง ᥖᥨᥢᥲ (โต้น), พ่าเก တုꩫ် (ตุน์), อาหม 𑜄𑜤𑜃𑜫 (ตุน์)

ข้อมูลเพิ่มเติม การแบ่งพยางค์, การแผลงเป็นอักษรโรมัน ...

การแบ่งพยางค์	ต้น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtôn
ราชบัณฑิตยสภา	ton
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}	/ton˥˩/^{(สัมผัส)}

ต้น

ลำ ของ ต้นไม้, เป็น ชื่อ รวม ทั่วไปของต้นไม้และ พืช ผัก ต่าง ๆ (คำลักษณนาม: ต้น)
ต้นมะขาม

ต้นสัก

ต้นหญ้า

ต้นผักชี

ต้นข้าว
เรียก ผู้ที่นับ กันว่าเป็นผู้เริ่มต้นวงศ์สกุลว่า ต้นวงศ์ ต้นสกุล
เบื้องต้นของสิ่งที่มี ลักษณะ กลม ยาว
ต้นขา

ต้นแขน
ตอน แรก ๆ
ต้นสัปดาห์

ต้นเดือน

ต้นปี
ใช้ประกอบ หน้า คำ อื่น แปลว่า ผู้ที่ได้รับ ความ ไว้วางใจ ให้มีหน้าที่รักษา สิ่งของ หรือ ทำ กิจการ ประจำ
ต้นกุญแจ

ต้นห้อง
ชื่อเพลง ไทย จำพวก หนึ่งมีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ต้น
ต้นเพลงฉิ่ง

ต้นเพลงยาว

ต้นเพลงรำ
(ดึกดำบรรพ์)

ต้น

ต้น

ภาษาไทย