ล่อ

ดูเพิ่ม: ลอ, ลือ, ลื่อ, ลื้อ, ลฺือ, และ ล้อ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ล่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lɔ̂ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	lo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/lɔː˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

เทียบจีนยุคกลาง 騾 (MC lwa); ร่วมเชื้อสายกับลาว ລໍ (ลํ) หรือ ລວາ (ลวา), ไทลื้อ ᦜᦸᧉ (ห‍ล้อ̂), ไทใหญ่ လေႃႈ (ล้อ̂)

รูปแบบอื่น

• ฬ่อ (เลิกใช้)

คำนาม

ล่อ (คำลักษณนาม ตัว)

1. สัตว์พันทางที่เกิดจากการผสมระหว่างลากับม้า ใช้เป็นสัตว์ต่าง

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ล่อ (คำอาการนาม การล่อ)

1. ใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอุบายชักนำ

   เอาน้ำตาลล่อมด

   เอาเหยื่อล่อปลา

2. ปริ่ม, ใกล้จะไหล, ในคำว่า น้ำตาล่อหน่วย
3. (ภาษาปาก, สแลง) กิน, กลืน

   กินเกี๊ยว แก้ปีชง..ล่อเกี๊ยว 20 จาน

4. (ภาษาปาก, สแลง) ร่วมประเวณี

   ครูXแอบล่อกับนักเรียนมัธยม

5. (ภาษาปาก, สแลง) ทะเลาะ, วิวาท

   พลังประชา “ป๊อก” หวังสอยเก้าอี้ “มท.1” ล่อกันเละ - อยู่กันยาก

6. (ภาษาปาก, สแลง) ชกต่อย, ต่อสู้

คำกริยาวิเศษณ์

ล่อ

1. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ, ไม่เห็นถนัด