ดาวเทียมสปุตนิก 1
From Wikipedia, the free encyclopedia
สปุตนิก 1 (อังกฤษ: Sputnik 1, /ˈspʌtnɪk, ˈspʊtnɪk/; รัสเซีย: Спутник-1) เป็นดาวเทียมดวงแรกของโลก[1] สหภาพโซเวียต ได้ส่งดาวเทียมสปุตนิกขึ้นสู่วงโคจรโลกในรูปวงรีในวันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ.1957 ซึ่งโคจรสามสัปดาห์ก่อนที่แบตเตอรีจะเสียอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะตกลงสู่ชั้นบรรยากาศในอีกสองเดือนต่อมา สปุตนิก 1 มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 58 ซม. (23 นิ้ว) มีเสาอากาศวิทยุภายนอก 4 เสาเพื่อกระจายคลื่นวิทยุ สัญญาณวิทยุสามารถตรวจจับได้โดยนักวิทยุสมัครเล่น[2] และระยะเอียง 65 องศาและระยะเวลาของวงโคจรของมันทำให้เส้นทางการบินครอบคลุมพื้นที่ทั้งโลก ความสำเร็จที่น่าแปลกใจนี้ได้ทำให้เกิดวิกฤติการณ์สปุตนิกในหมู่ชาวอเมริกัน และทำให้การแข่งขันด้านอวกาศเป็นส่วนหนึ่งของสงครามเย็น การเปิดตัวนี้นำมาซึ่งการพัฒนาด้านการเมือง, การทหาร, เทคโนโลยี และวิทยาศาสตร์ใหม่ ๆ[3][4]
สปุตนิก 1 "Спутник-1" | |
---|---|
แบบจำลอง สปุตนิก 1 | |
ประเภทภารกิจ | การสาธิตเทคโนโลยี |
ผู้ดำเนินการ | สหภาพโซเวียต |
Harvard designation | 1957 Alpha 2 |
COSPAR ID | 1957-001B |
SATCAT no. | 00002 |
ระยะภารกิจ | 21 วัน |
วงโคจรรอบโลก | 1,440 |
ข้อมูลยานอวกาศ | |
ผู้ผลิต | OKB-1, Soviet Ministry of Radiotechnical Industry |
มวลขณะส่งยาน | 83.6 กิโลกรัม |
ขนาด | 58 เซนติเมตร |
กำลังไฟฟ้า | 1 วัตต์ |
เริ่มต้นภารกิจ | |
วันที่ส่งขึ้น | 4 ตุลาคม ค.ศ. 1957, 19:28:34 UTC (22:28:34 MSK) |
จรวดนำส่ง | R-7 Semyorka |
ฐานส่ง | บัยโกเงอร์ 1/5 |
สิ้นสุดภารกิจ | |
การกำจัด | วงโคจรสลาย |
ติดต่อครั้งสุดท้าย | 25 ตุลาคม ค.ศ. 1957 |
เข้าสู่ชั้นบรรยากาศ | 3 มกราคม ค.ศ. 1958 |
ลักษณะวงโคจร | |
ระบบอ้างอิง | โลกเป็นศูนย์กลาง |
ระบบวงโคจร | วงโคจรต่ำของโลก |
กึ่งแกนเอก | 6,955.2 กิโลเมตร (4,321.8 ไมล์) |
ความเยื้อง | 0.05201 |
ระยะใกล้สุด | 6586 กม. จากศูนย์กลาง, 215 กม. (134 ไมล์) จากพื้นผิว |
ระยะไกลสุด | 7310 กม. จากศูนย์กลาง, 939 กม. (583 ไมล์) จากพื้นผิว |
ความเอียง | 65.1° |
คาบการโคจร | 96.2 นาที |
การติดตามและการศึกษาดาวเทียมสปุตนิก 1 จากโลกได้ให้ข้อมูลแก่นักวิทยาศาสตร์ ถึงความหนาแน่นของบรรยากาศชั้นบนซึ่งถูกอนุมานได้จากแรงลากของการเคลื่อนที่ในวงโคจร และการแพร่กระจายของสัญญาณวิทยุจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับชั้นบรรยากาศไอโอโนสเฟียร์
ดาวเทียมสปุตนิก 1 ถูกปล่อยในระหว่างปีสากลแห่งธรณีฟิสิกส์ จากไซต์ №1/5 ที่ the 5th Tyuratam range ในสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตคาซัค (ปัจจุบันคือ ท่าอวกาศยานบัยโกเงอร์) ดาวเทียมเดินทางประมาณ 29,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (18,000 ไมล์ต่อชั่วโมง 8,100 เมตร / วินาที) โดยใช้เวลา 96.2 นาทีในการทำให้ครบรอบวงโคจรเสร็จสมบูรณ์ สปุกนิกส่งคลิ่นที่ 20.005 และ 40.002 เมกะเฮิรตซ์[5] ซึ่งได้รับการตรวจสอบโดยผู้ให้บริการวิทยุทั่วโลก สัญญาณของสปุกนิกยังคงปรากฏเป็นเวลา 21 วันจนกว่าแบตเตอรีของเครื่องส่งสัญญาณจะหมดลงในวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 1957[6] ดาวเทียมสปุตนิกถูกเผาไหม้ในวันที่ 4 มกราคม ค.ศ. 1958 ขณะที่กลับเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก หลังจากได้โคจรรอบโลกสามเดือนเสร็จสิ้นพร้อมกับโคจรครบรอบวงโคจรทั้งหมด 1440 รอบ[7] และระยะทางเดินทางประมาณ 70 ล้านกิโลเมตร (43 ล้านไมล์)[8]