Loading AI tools
บทความรายชื่อวิกิมีเดีย จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รายพระนามพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส พระบรมราชอิศริยยศเริ่มขึ้นตั้งแต่โปรตุเกสประกาศอิสรภาพจากราชอาณาจักรเลออน ภายใต้การนำของอาฟงซู เอ็งรีกึช ผู้ซึ่งประกาศตั้นตนเป็นกษัตริย์แห่งโปรตุเกสในปี พ.ศ. 1682 และปกครองระบอบราชาธิปไตยเรื่อยมาจนกระทั่งเกิดการประกาศสาธารณรัฐโปรตุเกส ในวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2453 ซึ่งเป็นรัชสมัยของพระเจ้ามานูแวลที่ 2 แห่งโปรตุเกส พระองค์ต้องเสด็จลี้ภัยจากผู้นิยมสาธารณรัฐ ถือว่าเป็นจุดสิ้นสุดของระบอบกษัตริย์ของโปรตุเกส พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 1 ทรงได้รับการประกาศเป็นกษัตริย์อย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 1686 โดยสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 7 แห่งคาสตีลและเลออน และในปี พ.ศ. 1722 ทรงได้รับการประกาศจากสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 3
สมเด็จพระราชาธิบดี แห่งราชอาณาจักรโปรตุเกส | |
---|---|
ราชาธิปไตยในอดีต | |
ตราแผ่นดินราชอาณาจักรโปรตุเกส | |
พระเจ้ามานูแวลที่ 2 พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสองค์สุดท้าย | |
| |
ปฐมกษัตริย์ | อาฟงซู เอ็งรีกึช |
สถานพำนัก | พระราชวังเบเลม, ลิสบอน ราชอาณาจักรโปรตุเกส |
เริ่มระบอบ | 26 กรกฎาคม พ.ศ. 1682 (ค.ศ. 1139) |
สิ้นสุดระบอบ | 4 ตุลาคม พ.ศ. 2453 (ค.ศ. 1910; 771 ปี 70 วัน) |
ผู้อ้างสิทธิ์ | เจ้าชายดูอาร์ตึ ปียู ดยุกแห่งบรากังซา |
ในปี พ.ศ. 1666 การสิ้นสุดของสมรภูมิซอน มาเมเด ระหว่างกองทัพของอาฟงซู เอ็งรีกึชกับกองทัพของเตเรซา เคาน์เตสแห่งโปรตุเกส ผู้เป็นพระราชมารดาซึ่งปฏิเสธการเป็นรัฐชาติของโปรตุเกสเนื่องด้วยพระนางเป็นพระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 6 แห่งเลออนและกัสติยา ผลปรากฏว่า กองทัพของอาฟงซูสามารถได้ชัยชนะเหนือกองทัพของพระราชมารดาได้ ซึ่งถือว่าเป็นจุดสิ้นสุดยุคแห่งการปกครองแบบเผด็จการของพระนางเตเรซา อาฟงซู เอ็งรีกึชทรงดำรงพระอิสริยยศ เจ้าชายแห่งโปรตุเกส อย่างเป็นทางการ อาฟงซูประกาศตั้งสถาปนาพระองค์เป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสในปีพ.ศ. 1682 ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นแห่งราชวงศ์แรกของโปรตุเกส และจากชัยชนะในสมรภูมิอูริเกซึ่งมีชัยเหนือมุสลิมอัลอันดะลุส พระองค์จึงได้รับการยอมรับจากชาวโปรตุเกสในฐานะพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส
ในปี พ.ศ. 1686 ราชวงศ์บูร์กอญจึงมีอำนาจในโปรตุเกสอย่างเป็นทางการ พระองค์ทรงพยายามนำอาณาจักรเข้าสู่ศาสนจักรคาทอลิกแต่พระสันตปาปาทรงไม่ยอมรับสิทธิของโปรตุเกส จนกระทั่ง พ.ศ. 1722 สมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 3 ทรงประกาศให้พระเจ้าอาฟงซูเป็นพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของระบอบกษัตริย์ของโปรตุเกส
จุดสิ้นสุดของราชวงศ์บูร์กอญเกิดขึ้นในเดือนตุลาคม พ.ศ. 1926 จากการสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 1 แห่งโปรตุเกส เนื่องจากพระราชโอรสสิ้นพระชนม์แต่ทรงพระเยาว์ ทำให้มีพระธิดาเพียงพระองค์เดียวคือ อิงฟังตาบียาตริชแห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นพระมเหสีในพระเจ้าฆวนที่ 1 แห่งกัสติยา เลโอนอร์ เตเลส เด เมเนเซส สมเด็จพระราชินีแห่งโปรตุเกส พระมเหสีม่ายของพระเจ้าฟือร์นังดูต้องดำรงเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในนามของพระราชธิดาบียาตริช จากการเรียกร้องสิทธิของพระนางบียาตริช พระเจ้าฆวนแห่งกัสติยาทรงเรียกร้องสิทธิให้พระมเหสี โดยทรงหวังว่าทายาทของพระองค์จะได้ปกครองโปรตุเกสและกัสติยาพร้อมกัน และทรงพยายามให้พระนางบียาตริชขึ้นครองราชบัลลังก์โปรตุเกส แต่ทางราชสำนักได้เลือกพระญาติของพระนางขึ้นครองราชย์ จึงทำให้เกิดสงครามกับกัสติยา เรียกช่วงระยะเวลานี้ว่า วิกฤตการณ์พ.ศ. 1926 - 1928
พระปรมาภิไธย | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Afonso I of Portugal) 26 กรกฎาคม พ.ศ. 1682 - 6 ธันวาคม พ.ศ. 1728 | 25 มิถุนายน พ.ศ. 1652 พระโอรสในเคานต์เอ็งรีกึแห่งโปรตุเกสกับเคาน์เตสเตเรซาแห่งโปรตุเกส | เคานท์เตสมาตีลด์แห่งซาวอย พ.ศ. 1689 มีรัชทายาท 7 พระองค์ | 6 ธันวาคม พ.ศ. 1728 กูอิงบรา พระชนมายุ 76 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าซังชูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Sancho I of Portugal) 6 ธันวาคม พ.ศ. 1728 - 26 มีนาคม พ.ศ. 1755 | 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 1697 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเคานท์เตสมาตีลด์แห่งซาวอย | อินฟันตาด็อลซาแห่งอารากอน พ.ศ. 1717 มีรัชทายาท 11 พระองค์ | 26 มีนาคม พ.ศ. 1755 กูอิงบรา พระชนมายุ 57 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Afonso II of Portugal) 26 มีนาคม พ.ศ. 1755 - 25 มีนาคม พ.ศ. 1766 | 23 เมษายน พ.ศ. 1728 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าซังชูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาด็อลซาแห่งอารากอน | อินฟันตาอูร์รากาแห่งกัสติยา พ.ศ. 1749 มีรัชทายาท 5 พระองค์ | 25 มีนาคม พ.ศ. 1766 กูอิงบรา พระชนมายุ 37 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าซังชูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Sancho II of Portugal) 25 มีนาคม พ.ศ. 1766 - 3 มกราคม พ.ศ. 1791 | 8 กันยายน พ.ศ. 1752 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาอูร์รากาแห่งกัสติยา | เมเซีย โลเปซ เดอ ฮาโล พ.ศ. 1789 ไม่มัรัชทายาท | 4 มกราคม พ.ศ. 1791 โตเลโด พระชนมายุ 38 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 3 แห่งโปรตุเกส (Afonso III of Portugal) 3 มกราคม พ.ศ. 1791 - 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822 | 5 พฤษภาคม พ.ศ. 1753 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาอูร์รากาแห่งกัสติยา | เคาน์เตสมาตีลด์ที่ 2 แห่งบูโลญ พ.ศ. 1778 มีรัชทายาท 2 พระองค์ อินฟันตาเบอาตริซแห่งกัสติยา พ.ศ. 1796 มีรัชทายาท 8 พระองค์ | 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822 อัลโคบากา พระชนมายุ 68 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าดีนิชแห่งโปรตุเกส (Denis of Portugal) 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822 - 7 มกราคม พ.ศ. 1868 | 9 ตุลาคม พ.ศ. 1804 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 3 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาเบอาตริซแห่งกัสติยา | อินฟันตาอิซาเบลแห่งอารากอน 2 กุมภาพันธ์/24 มิถุนายน พ.ศ. 1825 มีรัชทายาท 2 พระองค์ | 7 มกราคม พ.ศ. 1868 ซานตาเรม พระชนมายุ 63 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 4 แห่งโปรตุเกส (Afonso IV of Portugal) 7 มกราคม พ.ศ. 1868 - 28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900 | 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1824 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าดีนิชแห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาอิซาเบลแห่งอารากอน | อินฟันตาเบอาตริซแห่งกัสติยา 12 กันยายน พ.ศ. 1852 มีรัชทายาท 7 พระองค์ | 28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900 ลิสบอน พระชนมายุ 66 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Pedro I of Portugal) 28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900 - 18 มกราคม พ.ศ. 1910 | 19 เมษายน พ.ศ. 1863 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 4 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาเบอาตริซแห่งกัสติยา | อินฟันตาบลังกาแห่งกัสติยา พ.ศ. 1868 ไม่มีรัชทายาท กอนสตันซา มานูเอล เด บิเยนา 24 สิงหาคม พ.ศ. 1882 มีรัชทายาท 3 พระองค์ อีเนช ปีรึช ดึ กัสตรู 1 มกราคม พ.ศ. 1897 มีรัชทายาท 4 พระองค์ | 18 มกราคม พ.ศ. 1910 เอสเตรมอส พระชนมายุ 46 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Fernando I of Portugal) 18 มกราคม พ.ศ. 1910 - 22 ตุลาคม พ.ศ. 1926 | 31 ตุลาคม พ.ศ. 1888 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับกอนสตันซา มานูเอล เด บิเยนา | เลโอนอร์ เตเลส เด เมเนเซส มีนาคม พ.ศ. 1915 มีรัชทายาท 3 พระองค์ | 22 ตุลาคม พ.ศ. 1926 ลิสบอน พระชนมายุ 37 พรรษา | |
สมเด็จพระราชินีนาถบียาตริชแห่งโปรตุเกส (Beatrice of Portugal) 22 ตุลาคม พ.ศ. 1926 - ตุลาคม พ.ศ. 1928 ยังเป็นที่ถกเถียง | 7 กุมภาพันธ์/13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1916 พระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเลโอนอร์ เตเลส เด เมเนเซส | พระเจ้าฆวนที่ 1 แห่งกัสติยา 14 พฤษภาคม พ.ศ. 1926 ไม่มีรัชทายาท | ราวพ.ศ. 1963 กัสติยา พระชนมายุ 47 พรรษา | |
ราชวงศ์ที่ลำดับที่ 2 ของโปรตุเกส เป็นที่รู้จักกันในนามราชวงศ์อาวิซ ซึ่งสถาปนาขึ้นโดย ฌูเอา หัวหน้าคณะอัศวินแห่งอาวิซ และได้ตั้งตนเป็นสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส โดยพระองค์เป็นพระโอรสนอกสมรสของสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 1
โดยราชวงศ์นี้ได้กำเนิดขึ้นหลังจากการสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าฟือร์นังดูที่ 1ในปี พ.ศ. 1926 และตามด้วยการได้รับชัยชนะของชาวโปรตุเกสในการต่อสู้ที่อัลจูบาร์รอตาในปี พ.ศ. 1928 โดยชนะกองทัพของสมเด็จพระเจ้าฆวนที่ 1 แห่งกัสติยา ซึ่งอ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกส หลังจากการสงครามนี้สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 1 จึงได้รับการยอมรับในฐานะกษัตริย์แห่งโปรตุเกสอย่างเป็นทางการในเดือนเมษายน พ.ศ. 1928
ในช่วงราชวงศ์นี้นักประวัติศาสตร์ได้ถือว่าเป็นยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของโปรตุเกสและเป็นรัฐที่บ่งบอกถึงความมั่นคงของยุโรป การขยายอาณาจักรครั้งแรกเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 1958 โดยสามารถเข้ายึดเซวตาในแอฟริกาหนือ และตามมาด้วยการริเริ่มออกสำรวจและการล่าอาณานิคมในแอฟริกา,เอเชีย และบราซิล โดยรวมกันเป็นจักรวรรดิโปรตุเกสซึ่งรุ่งเรืองสูงสุดในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกส และเริ่มต้นเข้าจุดเสื่อมในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 3 แห่งโปรตุเกส
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 3 สวรรคตใน พ.ศ. 2100 พระราชนัดดาจึงได้เสด็จขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระเจ้าซึบัชตีเยาแห่งโปรตุเกส แต่พระองกลับค์สวรรคตในสมรภูมิคซาร์ เอล เคอบีร์ โดยมีพระชนมายุเพียง 24 พรรษาและไม่มีพระโอรสธิดา พระปัยกาของพระองค์ซึ่งมีพระชนมายุ 66 พรรษาจึงต้องครองราชย์สืบต่อ ซึ่งมีพระนามว่าสมเด็จพระเจ้าเอ็งรีกึแห่งโปรตุเกส โดยเป็นพระคาร์ดินัลด์ และได้สวรรคตลงในอีก 2 ปีถัดมาโดยปราศจากมีพระโอรสธิดา ราชบัลลลังก์ได้ว่างลงและมีพระราชวงศ์ได้มาอ้างสิทธิในราชบัลลังก์ได้แก่ อิงฟังตากาตารีนา ดัชเชสแห่งบรากังซา, พระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน, รานุชิโอที่ 1 ฟาร์เนส ดยุคแห่งปาร์มา และเจ้าชายอังตอนียู รองอธิการแห่งคาร์โต
ในปี พ.ศ. 2123 เจ้าชายอังตอนียูได้เดินทางไปในหลายเมืองของโปรตุเกสและตั้งตนเป็นสมเด็จพระเจ้าอังตอนียูแห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นเวลา 20 วันก่อนที่พระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปนจะยกทัพบุกโปรตุเกสและสามารถกำจัดผู้สนับสนุนพระเจ้าอังตอนียูในการต่อสู้ที่อัลคานทารา แต่พระเจ้าอังตอนียูยังทรงปกครองประเทศจากหมู่เกาะอะโซเรสจนกระทั่งถึง พ.ศ. 2126 นับตั้งแต่ พ.ศ. 2123 ถือว่าราชวงศ์อาวิชได้มาถึงจุดสิ้นสุด แต่นักประวัติศาสตร์ยังคงขัดแย้งในเรื่องการครองราชย์ของพระเจ้าอังตอนียู รวมถึงยังเป็นที่ถกเถียงในการนับว่าพระองค์เป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์อาวิช
พระปรมาภิไธย | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 1 แห่งโปรตุเกส (João I of Portugal) 6 เมษายน พ.ศ. 1928 - 14 สิงหาคม พ.ศ. 1979 | 14 เมษายน พ.ศ. 1901 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าเปดรูที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับตึเรซา โลเร็งซู | เจ้าหญิงฟิลิปปาแห่งแลงคาสเตอร์ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 1930 มีรัชทายาท 9 พระองค์ | 14 สิงหาคม พ.ศ. 1979 ลิสบอน พระชนมายุ 75 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าดูวาร์ตึแห่งโปรตุเกส (Duarte of Portugal) 14 สิงหาคม พ.ศ. 1979 - 9 กันยายน พ.ศ. 1981 | 31 ตุลาคม พ.ศ. 1934 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงฟิลิปปาแห่งแลงคาสเตอร์ | อินฟันตาเลโอนอร์แห่งอารากอน 22 กันยายน พ.ศ. 1971 มีรัชทายาท 9 พระองค์ | 9 กันยายน พ.ศ. 1981 โตมาร์ พระชนมายุ 46 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกส (Afonso V of Portugal) 9 กันยายน พ.ศ. 1981 - 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 ครั้งที่ 1 | 15 มกราคม พ.ศ. 1975 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าดูวาร์ตึแห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาเลโอนอร์แห่งอารากอน | อิงฟังตาอีซาแบลแห่งกูอิงบรา 6 พฤษภาคม พ.ศ. 1990 มีรัชทายาท 3 พระองค์ อินฟันตาฆัวนาแห่งกัสติยา 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2018 ไม่มีรัชทายาท | 22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ลิสบอน พระชนมายุ 49 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส (João II of Portugal) 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 - 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 ครั้งที่ 1 | 3 มีนาคม พ.ศ. 1998 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งกูอิงบรา | อิงฟังตาลียูโนร์แห่งวีเซว 22 มกราคม พ.ศ. 2014 มีรัชทายาท 1 พระองค์ | 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ปอร์ติมาว พระชนมายุ 40 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกส (Afonso V of Portugal) 9 กันยายน พ.ศ. 1981 - 22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ครั้งที่ 2 | 15 มกราคม พ.ศ. 1975 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าดูวาร์ตึแห่งโปรตุเกสกับอินฟันตาเลโอนอร์แห่งอารากอน | อิงฟังตาอีซาแบลแห่งกูอิงบรา 6 พฤษภาคม พ.ศ. 1990 มีรัชทายาท 3 พระองค์ อินฟันตาฆัวนาแห่งกัสติยา 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2018 ไม่มีรัชทายาท | 22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ลิสบอน พระชนมายุ 49 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 2 แห่งโปรตุเกส (João II of Portugal) 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 - 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ครั้งที่ 2 | 3 มีนาคม พ.ศ. 1998 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งกูอิงบรา | อิงฟังตาลียูโนร์แห่งวีเซว 22 มกราคม พ.ศ. 2014 มีรัชทายาท 1 พระองค์ | 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ปอร์ติมาว พระชนมายุ 40 พรรษา | |
พระปรมาภิไธย | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
สมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Manuel I of Portugal) 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 - 13 ธันวาคม พ.ศ. 2064 | 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2012 พระโอรสในอิงฟังตึฟือร์นังดู ดยุกแห่งวีเซวกับอิงฟังตาเบยาตริช ดัชเชสแห่งวีเซว | เจ้าหญิงอิซาเบล เจ้าหญิงแห่งอัสตูเรียส 30 กันยายน พ.ศ. 2040 มีรัชทายาท 1 พระองค์ อินฟันตามาริอาแห่งอารากอน 30 ตุลาคม พ.ศ. 2043 มีรัชทายาท 10 พระองค์ อาร์ชดัชเชสเอเลโอโนเรอแห่งออสเตรีย อินฟันตาแห่งกัสติยา 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2061 มีรัชทายาท 2 พระองค์ | 13 ธันวาคม พ.ศ. 2064 ลิสบอน พระชนมายุ 52 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าฌูเอาที่ 3 แห่งโปรตุเกส (João III of Portugal) 13 ธันวาคม พ.ศ. 2064 - 11 มิถุนายน พ.ศ. 2100 | 7 มิถุนายน พ.ศ. 2045 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตามาริอาแห่งอารากอน | อาร์ชดัชเชสคาธารีนาแห่งออสเตรีย อินฟันตาแห่งกัสติยา 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2068 มีรัชทายาท 9 พระองค์ | 11 มิถุนายน พ.ศ. 2100 พระราชวังลิเบรลา ลิสบอน พระชนมายุ 55 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าซึบัชตีเยาแห่งโปรตุเกส (Sebastião of Portugal) 11 มิถุนายน พ.ศ. 2100 - 4 สิงหาคม พ.ศ. 2121 | 20 มกราคม พ.ศ. 2094 พระโอรสในเจ้าชายฌูเอา มานูแวล เจ้าชายแห่งโปรตุเกสกับอาร์ชดัชเชสโยฮันนาแห่งออสเตรีย | ไม่อภิเษกสมรส | 4 สิงหาคม พ.ศ. 2121 คชาร์ เอล เคอบีร์ มอร็อคโค พระชนมายุ 24 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าเอ็งรีกึแห่งโปรตุเกส (Henrique of Portugal) 27 สิงหาคม พ.ศ. 2121 - 31 มกราคม พ.ศ. 2123 | 31 มกราคม พ.ศ. 2055 พระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับอินฟันตามาริอาแห่งอารากอน | ไม่อภิเษกสมรส | 31 มกราคม พ.ศ. 2123 อัลเมริม พระชนมายุ 68 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอังตอนียูแห่งโปรตุเกส (António of Portugal) 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2123 - 25 สิงหาคม พ.ศ. 2123(บนแผ่นดินใหญ่โปรตุเกส) 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2123 - 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2126(ในหมู่เกาะอะโซเรส) ยังเป็นที่ถกเถียง | พ.ศ. 2074 พระโอรสในอิงฟังตึลูอิช ดยุคแห่งเบฌากับไวโอเลนเต โกเมซ | อานา บาร์บอซา มีรัชทายาท 1 พระองค์ | 26 สิงหาคม พ.ศ. 2138 อะโซเรส พระชนมายุ 64 พรรษา | |
ราชวงศ์ฮาพส์บวร์คสายโปรตุเกสหรือเป็นที่รู้จักในนามราชวงศ์ฟิลิปปิน ซึ่งกำเนิดขึ้นหลังจากพระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน เข้ายึดครองโปรตุเกส และสเปนได้ปกครองโปรตุเกสตั้งแต่ พ.ศ. 2123 จนถึง พ.ศ. 2183 รวมเป็นเวลา 60 ปี ราชวงศ์เริ่มต้นเมื่อพระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน ทรงอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์โปรตุเกสและสถาปนาพระองค์เองในพระปรมาภิไธย พระเจ้าฟีลิปึที่ 1 แห่งโปรตุเกส ในปี พ.ศ. 2123 และได้รับการยอมรับอบ่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2124 โดยคณะทหารแห่งโตมาร์ พระเจ้าฟีลิปึทรงปฏิญาณว่าจะปกครองโปรตุเกสโดยแยกจากสเปนและให้ทั้งสองประเทศดำรงความเป็นอาณาจักรร่วม แต่เมื่อพระเจ้าฟีลิปึที่ 1 สวรรคตลง ผู้สืบราชบัลลังกองค์ต่อมาก็ไม่ได้ทรงทำตามดังที่พระเจ้าฟีลิปึที่ 1 ปฏิญาณไว้
ภายใต้การปกครองของพระเจ้าฟีลิปึที่ 2 แห่งโปรตุเกส (พระเจ้าเฟลิเปที่ 3 แห่งสเปน) จักรวรรดิโปรตุเกสเริ่มล่มสลายและแตกเป็นเสี่ยงๆ จากแรงกดดันของศัตรูของจักรวรรดิสเปน พระเจ้าฟีลิปึที่ 2 และพระเจ้าฟีลิปึที่ 3 ไม่ทรงปกครองโปรตุเกสด้วยพระองค์เองแต่ทรงมอบหมายให้ขุนนางซึ่งทรงไว้วางพระทัยและให้มีอำนาจเต็มในการปกครอง
จากการปกครองของสเปนทำให้โปรตุเกสเสียสิทธิต่างๆ มากมาย เช่นการไม่ได้รับอนุญาตให้เก็บภาษีเองและต้องจ่ายภาษีแก่ชาวสเปน ทำให้โปรตุเกสสูญเสียความมั่นคงทางการเมืองและเศรษฐกิจ
ในปี พ.ศ. 2183 ชาวโปรตุเกสทนไม่ได้จากการกดขี่ของชาวสเปนจึงลุกฮือขึ้นมาต่อต้านด้วยการนำของราชวงศ์บรากังซาจนชาวโปรตุเกสได้รับชัยชนะ และพระเจ้าฟีลิปึที่ 3 แห่งโปรตุเกส (พระเจ้าเฟลิเปที่ 4 แห่งสเปน) ทรงยอมสละราชบัลลังก์โปรตุเกสให้แก่ราชวงศ์บรากังซาและให้อิสรภาพแก่โปรตุเกส ถือเป็นจุดสิ้นสุดของราชวงศ์ฟิลิปปินในโปรตุเกส ซึ่งสงครามในครั้งนี้รู้จักกันในนามสงครามฟื้นฟูโปรตุเกส
ราชวงศ์บรากังซา (โปรตุเกส: Casa de Bragança) มีต้นกำเนิดในปีพ.ศ. 1985 เมื่อดัชชีบรากังซาได้รับการสถาปนาโดยอิงฟังตึเปดรู ดยุกแห่งกูอิงบราและพระองค์ได้มอบดินแดนนี้ให้ อิงฟังตึอาฟงซู เคานท์แห่งบาร์เซลุชพระอนุชาต่างมารดา และอิงฟังตึอาฟงซูเป็นดยุกพระองค์แรกแรกของดัชชีแห่งบรากังซา และทำให้ราชสกุลบรากังซานี้เป็นตระกูลที่มีอิทธิพลในโปรตุเกสมากที่สุด ดังเช่น อิงฟังตากาตารีนาแห่งโปรตุเกสได้อภิเษกสมรสกับฌูเอาที่ 1 ดยุกแห่งบรากังซา ซึ่งในปี พ.ศ. 2123 อิงฟังตากาตารีนาทรงพยายามอ้างสิทธิในราชบัลลังก์แต่ต้องพ่ายแพ้แก่กองทัพของราชวงศ์ฮาพส์บวร์คสเปน
ในปี พ.ศ. 2183 เนื่องมาจากชาวโปรตุเกสได้ชัยชนะในสงครามฟื้นฟูโปรตุเกส อิงฟังตึฌูเอาซึ่งเป็นพระนัดดาในอิงฟังตากาตารีนาได้รับการประกาศเป็นรัชทายาทอย่างเป็นทางการโดยทรงสืบเชื้อสายจากสมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกส สเปนยอมรับการเป็นรัฐเอกราชของโปรตุเกสโดยสมบูรณ์ในปี พ.ศ. 2211 ราชวงศ์ที่สี่นี้ได้เห็นความสำคัญในการเฟื่องฟูของทองคำในบราซิล และยังมีเหตุการณ์ในราชวงศ์นี้มากมายเช่น แผ่นดินไหวที่ลิสบอนปีพ.ศ. 2298, การเข้ายึดครองโปรตุเกสของนโปเลียน, การประการอิสรภาพของบราซิลและสงครามกลางเมืองจนถึงเสรีนิยม
การเจริญเติบโตของระบอบสาธารณรัฐเกิดขึ้นในช่วงสิ้นสุดคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 และในปี พ.ศ. 2451 เกิดการลอบปลงพระชนม์ สมเด็จพระเจ้าการ์ลุชที่ 1 แห่งโปรตุเกส และในปี พ.ศ. 2453 ฝ่ายนิยมสาธารณรัฐได้บีบบังคับให้สมเด็จพระเจ้ามานูแวลที่ 2 แห่งโปรตุเกส สละราชบัลลังก์และเนรเทศออกจากโปรตุเกส ซึ่งนับเป็นจุดสิ้นสุดระบอบกษัตริย์แห่งโปรตุเกสและสิ้นสุดราชวงศ์ที่สี่ซึ่งเป็นราชวงศ์สุดท้าย ปัจจุบันราชวงศ์บรากังซาได้รับตำแหน่ง "ดยุคแห่งบรากังซา" ซึ่งผู้ดำรงตำแหน่งในปัจจุบันคือดูอาร์ตึ ปียู ดยุกแห่งบราแกนซา และเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกสในปัจจุบัน
พระปรมาภิไธย และปีที่เริ่มอ้างสิทธิ | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
อิงฟังตากาตารีนา ดัชเชสแห่งบรากังซา (Catherine, Duchess of Braganza) 31 มกราคม พ.ศ. 2123 - พ.ศ. 2157 | พ.ศ. 2083 พระธิดาในอิงฟังตาดูวาร์ตึ ดยุกแห่งกีมาไรช์กับอีซาแบลแห่งบรากังซา ดัชเชสแห่งกีมาไรช์ | ฌูเอาที่ 1 ดยุกแห่งบรากังซา ไม่ปรากฏหลักฐาน มีรัชทายาท 10 พระองค์ | พ.ศ. 2083 โปรตุเกส พระชนมายุ 74 พรรษา | |
เทอูดอซียูที่ 2 ดยุกแห่งบรากังซา (Teodósio II, 7th Duke of Braganza) พ.ศ. 2157 - พ.ศ. 2173 | พ.ศ. 2083 พระโอรสในฌูเอาที่ 1 ดยุกแห่งบรากังซากับอิงฟังตากาตารีนา ดัชเชสแห่งบรากังซา | อานา เด เบลัสโก อี ฆีโรน ไม่ปรากฏหลักฐาน มีรัชทายาท 4 พระองค์ | พ.ศ. 2173 วิลลา วิลคอซา โปรตุเกส พระชนมายุ 62 พรรษา | |
ฌูเอาที่ 2 ดยุกแห่งบรากังซา (João II, 8th Duke of Braganza) พ.ศ. 2173 - 15 ธันวาคม พ.ศ. 2183 ต่อมาได้ขึ้นครองราชย์และสถาปนาราชวงศ์บรากังซา | 18 มีนาคม พ.ศ. 2146 พระโอรสในเทอูดอซียูที่ 3 ดยุกแห่งบรากังซากับอานา เด เบลัสโก อี ฆีโรน | เจ้าหญิงลุยซาแห่งเมดินา ซิโดเนีย 12 มกราคม พ.ศ. 2176 มีรัชทายาท 7 พระองค์ | 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2199 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 53 พรรษา | |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.