ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2505
From Wikipedia, the free encyclopedia
ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2505 (ค.ศ. 1962) เป็นฤดูของพายุหมุนเขตร้อนแต่ไม่มีการกำหนดช่วงของขอบเขตของพายุ แต่ส่วนใหญ่จะก่อตัวทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิก ในช่วงระหว่างเดือนพฤษภาคมและพฤศจิกายน วันเหล่านี้ในแต่ละปีเมื่อพายุไซโคลนเขตร้อนมักจะก่อตัวทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิก
ข้อมูลเบื้องต้น ขอบเขตฤดูกาล, ระบบแรกก่อตัว ...
ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2505 | |
---|---|
แผนที่สรุปฤดูกาล | |
ขอบเขตฤดูกาล | |
ระบบแรกก่อตัว | 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2505 |
ระบบสุดท้ายสลายตัว | 10 ธันวาคม พ.ศ. 2505 |
พายุมีกำลังมากที่สุด | |
ชื่อ | คาเร็น |
• ลมแรงสูงสุด | 260 กม./ชม. (160 ไมล์/ชม.) (เฉลี่ย 1 นาที) |
• ความกดอากาศต่ำที่สุด | 890 hPa (มิลลิบาร์) |
สถิติฤดูกาล | |
พายุดีเปรสชันทั้งหมด | 38 |
พายุโซนร้อนทั้งหมด | 30 |
พายุไต้ฝุ่น | 23 |
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น | 6 |
ผู้เสียชีวิตทั้งหมด | อย่างน้อย 1,700 |
ความเสียหายทั้งหมด | 325 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค่าเงิน USD ปี 1962) |
ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก 2503, 2504, 2505, 2506, 2507 |
ปิด
ขอบเขตของบทความนี้จะจำกัดอยู่ทางบริเวณตอนเหนือของเส้นศูนย์สูตร และทางตะวันตกของเส้นแบ่งเขตวันสากล โดยพายุที่เกิดทางด้านตะวันออกของเส้นนี้และทางตอนเหนือของเส้นศูนย์สูตรจะถูกเรียกรวมๆว่า เฮอร์ริเคน ดูที่ ฤดูพายุเฮอร์ริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2505
พายุหมุนเขตร้อนในแอ่งแปซิฟิกนี้ ศูนย์ร่วมการเตือนภัยไต้ฝุ่นของสหรัฐอเมริกาได้กำหนดหมายเลขและเติมตัวอักษร "W" ข้างหน้า