ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2507
From Wikipedia, the free encyclopedia
ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1964) เป็นฤดูของพายุหมุนเขตร้อนแต่ไม่มีการกำหนดช่วงของขอบเขตของพายุ แต่ส่วนใหญ่จะก่อตัวทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิก ในช่วงระหว่างเดือนมิถุนายนและธันวาคม วันเหล่านี้ในแต่ละปีเมื่อพายุไซโคลนเขตร้อนมักจะก่อตัวทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิก
ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2507 | |
---|---|
แผนที่สรุปฤดูกาล | |
ขอบเขตฤดูกาล | |
ระบบแรกก่อตัว | 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2507 |
ระบบสุดท้ายสลายตัว | 16 ธันวาคม พ.ศ. 2507 |
พายุมีกำลังมากที่สุด | |
ชื่อ | แซลลี่ |
• ลมแรงสูงสุด | 315 กม./ชม. (195 ไมล์/ชม.) (เฉลี่ย 1 นาที) |
• ความกดอากาศต่ำที่สุด | 895 hPa (มิลลิบาร์) |
สถิติฤดูกาล | |
พายุดีเปรสชันทั้งหมด | 52 |
พายุโซนร้อนทั้งหมด | 39 |
พายุไต้ฝุ่น | 26 |
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น | 7 |
ผู้เสียชีวิตทั้งหมด | อย่างน้อย 1,283 |
ความเสียหายทั้งหมด | ไม่ทราบ |
ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก 2505, 2506, 2507, 2508, 2509 |
ขอบเขตของบทความนี้จะจำกัดอยู่ทางบริเวณตอนเหนือของเส้นศูนย์สูตร และทางตะวันตกของเส้นแบ่งเขตวันสากล โดยพายุที่เกิดทางด้านตะวันออกของเส้นนี้และทางตอนเหนือของเส้นศูนย์สูตรจะถูกเรียกรวมๆว่า เฮอร์ริเคน ดูที่ ฤดูพายุเฮอร์ริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2507
พายุหมุนเขตร้อนในแอ่งแปซิฟิกนี้ ศูนย์ร่วมการเตือนภัยไต้ฝุ่นของสหรัฐอเมริกาได้กำหนดหมายเลขและเติมตัวอักษร "W" ข้างหน้า
สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) จะใช้ชื่อของตนเองเมื่อมีพายุก่อตัวหรือทวีความรุนแรงในพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ (Philippine area of responsibility)