วัดราชบุรณราชวรวิหาร
วัดในกรุงเทพมหานคร / From Wikipedia, the free encyclopedia
13°44′32.4018″N 100°29′56.8998″E
วัดราชบุรณราชวรวิหาร | |
---|---|
พระอุโบสถและพระปรางค์วัดราชบุรณราชวรวิหาร เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2566 | |
ชื่อสามัญ | วัดเลียบ |
ที่ตั้ง | แขวงวังบูรพาภิรมย์ เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร 10200 |
ประเภท | พระอารามหลวง ชั้นโท |
นิกาย | มหานิกาย |
พระประธาน | พระพุทธมหาราช |
เจ้าอาวาส | พระธรรมวชิรนายก (ปรีชา อภิวณฺโณ) |
หมายเหตุ | |
ชื่อที่ขึ้นทะเบียน | วัดราชบุรณราชวรวิหาร |
ขึ้นเมื่อ | 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2492 |
เป็นส่วนหนึ่งของ | โบราณสถานในเขตกรุงเทพมหานคร |
เลขอ้างอิง | 0000043 |
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมพระพุทธศาสนา |
วัดราชบุรณราชวรวิหาร เป็นวัดเก่าแก่ที่มีมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนปลาย เดิมชื่อ "วัดเลียบ" ตั้งอยู่เชิงสะพานพระพุทธยอดฟ้า แขวงวังบูรพาภิรมย์ เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร วัดนี้เป็นวัดหนึ่งตามธรรมเนียมประเพณีโบราณที่ว่า ในราชธานีจะต้องมีวัดสำคัญประจำ 3 วัด คือ วัดมหาธาตุ วัดราชบุรณะ และวัดราชประดิษฐาน
สมเด็จพระสัมพันธวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมหลวงเทพหริรักษ์ พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากรมพระศรีสุดารักษ์ พระพี่นางเธอในรัชกาลที่ 1 ทรงบูรณปฏิสังขรณ์วัดเลียบ เสร็จแล้วพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช พระราชทานนามว่า "วัดราชบุรณะ"
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เนื่องจากวัดตั้งอยู่ใกล้เคียงกับสถานที่สำคัญทางยุทธศาสตร์ คือ สะพานพระพุทธยอดฟ้า และโรงไฟฟ้าวัดเลียบ (ปัจจุบันคือการไฟฟ้านครหลวง เขตวัดเลียบ) สถานที่สำคัญต่าง ๆ ของวัด รวมทั้งพระอุโบสถที่มีภาพจิตรกรรมฝาผนัง ฝีมือขรัวอินโข่ง จึงถูกระเบิดทำลายจนหมด เหลือแต่พระปรางค์องค์ใหญ่หน้าพระอุโบสถเพียงองค์เดียว[1] จนต้องประกาศยุบวัดเมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2488 ต่อมาใน พ.ศ. 2491 ผู้มีศรัทธาได้ร่วมกันปฏิสังขรณ์จนตั้งเป็นวัดได้ตามเดิมในปีเดียวกัน ก่อนจะได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2513[2]
- พระพุทธมหาราช พระประธานในพระอุโบสถ
- พระปรางค์ซึ่งเหลือรอดมาจากสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2