สนธิสัญญาเบอร์นี
From Wikipedia, the free encyclopedia
สนธิสัญญาเบอร์นี (อังกฤษ: Burney Treaty) คือ สนธิสัญญาทางพระราชไมตรีและการพาณิชย์ฉบับแรกที่กรุงรัตนโกสินทร์ (ต่อมาคือประเทศไทย) ทำกับประเทศตะวันตกในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
สำเนาสนธิสัญญาเบอร์นี | |
ประเภท | สนธิสัญญาทางพระราชไมตรี สนธิสัญญาทางการค้า |
---|---|
วันลงนาม | 20 มิถุนายน พ.ศ. 2369 |
ที่ลงนาม | กรุงเทพมหานครฯ ราชอาณาจักรรัตนโกสินทร์ |
ผู้ลงนาม | เจ้าพระยาอภัยภูธร (สมุหนายก) เจ้าพระยาอัครมหาเสนา (สมุหพระกลาโหม) |
ภาคี | รัตนโกสินทร์ จักรวรรดิอังกฤษ |
ภาษา | ไทยและอังกฤษ |
สนธิสัญญาเบอร์นี ที่ วิกิซอร์ซ |
รัชกาลพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว เฮนรี เบอร์นีได้เป็นทูตอังกฤษเดินทางเข้ามายังกรุงรัตนโกสินทร์ใน พ.ศ. 2368 เพื่อเจรจาปัญหาทางการเมืองและการค้า ในด้านการค้า รัฐบาลอังกฤษประสงค์ขอเปิดสัมพันธไมตรีทางการค้ากับรัตนโกสินทร์ และขอความสะดวกในการค้าได้โดยเสรี การเจรจาได้เป็นผลสำเร็จเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2369 และมีการลงนามในสนธิสัญญากัน
สนธิสัญญาเบอร์นีประกอบด้วยสนธิสัญญาทางพระราชไมตรีรวม 14 ข้อ และมีสนธิสัญญาทางพาณิชย์แยกออกมาอีกฉบับหนึ่งรวม 6 ข้อ ที่เกี่ยวกับการค้า ได้แก่ ข้อ 5 ให้สิทธิพ่อค้าทั้งสองฝ่ายค้าขายตามเมืองต่าง ๆ ของอีกฝ่ายหนึ่งได้อย่างเสรีตามกฎหมาย ข้อ 6 ให้พ่อค้าทั้งสองฝ่ายเสียค่าธรรมเนียมของอีกฝ่าย และข้อ 7 ให้สิทธิแก่พ่อค้าจะขอตั้งห้าง เรือนและเช่าที่โรงเรือนเก็บสินค้าในประเทศอีกฝ่ายหนึ่งได้ ขึ้นอยู่กับดุลพินิจของกรมการเมือง[2]
สนธิสัญญาเบอร์นีนั้น หนึ่งท่านผู้ลงนามในสัญญาคือ เจ้าพระยาอภัยภูธร(สมุหนายก)นั้นคือเจ้าพระยาอภัยภูธร(น้อย บุณยรัตพันธุ์) ตามประวัติศาสตร์ ในปีที่ลงนาม 2369 ตามเอกสารอ้างอิง https://th.m.wikipedia.org/wiki/เจ้าพระยาอภัยภูธร_(น้อย_บุณยรัตพันธุ์)