สมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์
From Wikipedia, the free encyclopedia
สมเด็จพระเจ้าเอกทัศ หรือ สมเด็จพระบรมราชาที่ 3 หรือ สมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ เป็นพระมหากษัตริย์ไทยรัชกาลที่ 6 และเป็นรัชกาลสุดท้ายแห่งราชวงศ์บ้านพลูหลวง ทรงครองราชย์ระหว่าง พ.ศ. 2301 — 7 เมษายน พ.ศ. 2310 มีพระราชสมัญญานามที่สามัญชนเรียกกันอย่างลับว่า ขุนหลวงขี้เรื้อน[2][3][4] เนื่องจากพระฉวี (ผิวหนัง) เป็นโรคผิวหนัง โรคเรื้อน หรือโรคกลากเกลื้อน[5][6]
ข้อมูลเบื้องต้น สมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์, พระเจ้ากรุงศรีอยุธยา ...
สมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อมรินทร์ | |
---|---|
สมเด็จพระเจ้าเอกทัศ | |
พระบรมรูปสมเด็จพระเจ้าเอกทัศ วัดละมุด อำเภอนครหลวง จังหวัดพระนครศรีอยุธยา | |
พระเจ้ากรุงศรีอยุธยา | |
ครองราชย์ | พ.ศ. 2301 - 7 เมษายน พ.ศ. 2310 |
ก่อนหน้า | สมเด็จพระเจ้าอุทุมพร |
ถัดไป | สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี (อาณาจักรธนบุรี) |
สมุหนายก | ดูรายชื่อ
|
พระราชสมภพ | พ.ศ. 2252 |
สวรรคต | ประมาณ เมษายน พ.ศ. 2310 (58 พรรษา) |
มเหสี | กรมขุนวิมลพัตร |
พระสนม | เจ้าจอมมารดาเพ็ง เจ้าจอมมารดาแม้น[1] |
พระราชบุตร | เจ้าฟ้าหญิงสิริจันทรเทวี พระองค์เจ้าหญิงสตันสรินทร์ พระองค์เจ้าชายประเวศกุมาร พระองค์เจ้าหญิงสูรา (รุจจาเทวี) พระองค์เจ้าชายสุทัศน์ (กุมารา)[1] |
ราชวงศ์ | บ้านพลูหลวง |
พระราชบิดา | สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ |
พระราชมารดา | กรมพระเทพามาตุ (พลับ) |
ปิด