แผ่นดินไหวในลิสบอน ค.ศ. 1755
From Wikipedia, the free encyclopedia
แผ่นดินไหวที่ลิสบอน ค.ศ. 1755 หรือ แผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่ลิสบอน (โปรตุเกส: Terramoto de Lisboa) ส่งผลกระทบต่อโปรตุเกส คาบสมุทรไอบีเรีย และแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือในตอนเช้าวันเสาร์ที่ 1 พฤศจิกายน เวลาประมาณ 9:40 นาฬิกา ตามเวลาท้องถิ่น[3] หลังจากเกิดแผ่นดินไหว ได้เกิดอัคคีภัยและคลื่นสึนามิตามมา ซึ่งทำลายกรุงลิสบอนและบริเวณใกล้เคียง นักวิทยาแผ่นดินไหวประเมินว่าแผ่นดินไหวลิสบอนคราวนี้มีขนาดประมาณ 7.7[4][5] หรือมากกว่านั้น[6] ตามมาตราขนาดโมเมนต์ โดยมีศูนย์กลางแผ่นดินไหวในมหาสมุทรแอตแลนติก ห่างจากแหลมเซนต์วินเซนต์ไปทางตะวันตก-ตะวันตกเฉียงใต้ราว 200 กิโลเมตร
วันที่ท้องถิ่น | 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1755 (1755-11) |
---|---|
เวลาท้องถิ่น | 09:40 |
ขนาด | 7.7–9.0 Mw (ประมาณ) |
ศูนย์กลาง | 36°N 11°W ทางตะวันตกเฉียงใต้ทางตะวันตกของแหลมเซนต์วินเซนต์ประมาณ 200 km (120 mi) และทางตะวันตกเฉียงใต้ของลิสบอนประมาณ 290 กิโลเมตร (180 ไมล์) |
รอยเลื่อน | รอยเลื่อนอะโซร์ส-ยิบรอลตาร์[1] |
ระดับความรุนแรงที่รู้สึกได้ | XI (สุดขีด) [2] |
ผู้ประสบภัย | เสียชีวิต 12,000–50,000 คน |
นี่ถือเป็นเหตุการณ์แผ่นดืนไหวขนาดใหญ่ครั้งที่สามที่ถูกนครนี้ (ก่อนหน้านี้เกิดขึ้นใน ค.ศ. 1321 และ 1531) ตัวเลขประเมินผู้เสียชีวิตเฉพาะในกรุงลิสบอนอยู่ระหว่าง 12,000[5] ถึง 50,000 คน[6] จึงนับเป็นหนึ่งในแผ่นดินไหวครั้งที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดในประวัติศาสตร์
แผ่นดินไหวดังกล่าวเน้นความตึงเครียดทางการเมืองในราชอาณาจักรโปรตุเกส และรบกวนความทะเยอทะยานด้านอาณานิคมในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ของประเทศลงอย่างลึกซึ้ง เหตุการณ์ดังกล่าวถูกอภิปรายและพูดเขียนอธิบายอย่างกว้างขวางโดยนักปรัชญายุโรปยุคเรืองปัญญา และเป็นแรงบันดาลใจให้แก่พัฒนาการสำคัญในเทวยุติธรรม (theodicy) และในปรัชญาแห่งสุนทรียปรัชญา (sublime) เนื่องจากเป็นแผ่นดินไหวครั้งแรกที่มีการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ถึงผลกระทบต่อพื้นที่อันกว้างใหญ่ จึงได้นำไปสู่การกำเนิดของวิทยาแผ่นดินไหวสมัยใหม่ และวิศวกรรมแผ่นดินไหว