Io (buwan)

Ang Io /ˈaɪ.oʊ/, o Jupiter I, ay ang pinakaloob at ikatlong pinakamalaki sa apat na buwang Galileo ng planetang Jupiter. Ito rin ang ikaapat na pinakamalaking buwan sa sistemang solar, na may densidad ng lahat ng mga ito, at may mababang dami ng tubig (sa pamamagitan ng atomikong rasyo) ng kahit anong kilalang bagay na pang-astronomiya sa Sistemang Solar. Natuklasan ito noong 1610 ni Galileo Galilei at pinangalan sa pang-mitolohiyang karakter na si Io, isang babaeng pari ni Hera na naging isa sa mga kalaguyo ni Zeus.

Io

Larawan ng Io na nakunan ng Galileo sa pamamagitan ng mga color-filter upang mabigyan ang larawan ng katumbas na pagkakakulay ayon sa mata ng isang tao.
Discovery
Nadiskubre ni	Galileo Galilei
Nadiskubre noong	8 Enero 1610
Katangian ng Pagorbit (Epoch J2000)
Hamak na Radyus	421,700 km [1]
Isentrisidad	0.0041
Periapsis	420,000 km
Apoapsis	423,400 km
Panahon ng pag-orbit	1.769 d (42 oras 152 853.504 7 segundo)
Belosidad ng pag-orbit sa planeta	17.334 km/s (mga tips na galing sa pinakahabang axis)
Ingklinasyon	0.05° (sa ekwador ng Hupiter) 0.046° (sa lokal na Laplace plane) 2.21° (papuntang ecliptic)
Buwan ng	Hupiter
Pisikal na Katangian
Kalahating-Sukat sa Ekwador	1,821.3 km (0.283 na Daigdig)
Dimensiyon	3,660.0 × 3,637.4 × 3,630.6 km3
Bulto	~ 2.53×1010km3
Bigat	8.9319×1022 kg
Hamak na kasiksikan	3.528 g/cm³
Surpasyong grabidad sa Ekwador	1.796m/s²
Belosidad nang pagtakas	2.558 km/s (2,558 m/s)
Panahon ng pag-ikot sa aksis	synchronous
Habong ng aksis	0°
Albedo	0.63 ± 0.02
Surpasyong temperatura	≈ 90 K hanggang 130 K
Katangian ng Atmospera
Atmosperang presyur	babahagya
Komposisyon	90% sulfur dioxide

Sa higit nitong 400 aktibong mga bulkan, ang Io ang pinakaaktibong bagay pang-heolohiya sa Sistemang Solar.^[2][3][4]

Loob ng Io