Codex Sinaiticus

Ang Codex Sinaiticus (Shelfmarks and references: London, British Library, Add MS 43725; Gregory-Aland nº א [Aleph] o 01, [Soden δ 2]), or "Sinai Bible" ang isa sa apat na dakilang uncial codices na mga sulat kamay na kopya ng Bibliya sa Griyegong Koine at isa sa pinakamahalagang manuskrito kasama ng Codex Vaticanus sa pagtukoy ng pinakamalapit na teksto ng Bagong Tipan.^[1]

Uncial 01

New Testament manuscript papyri uncials minuscules lectionaries
Book of Esther
Name	Sinaiticus
Sign	${\displaystyle \aleph }$
Text	Greek Old Testament and Greek New Testament
Date	4th century (after 325 CE)
Script	Greek
Found	Sinai 1844
Now at	British Library, Leipzig University, Saint Catherine's Monastery, Russian Nat. Libr.
Cite	Lake, K. (1911). Codex Sinaiticus Petropolitanus, Oxford.
Size	38.1 × 34.5 cm (15.0 × 13.6 in)
Type	Alexandrian text-type
Category	I
Note	very close to Papyrus 66

Amg codex na ito ay isang uring-tekstong Alejandriano na isinulat sa mga titik na uncial sa parchment na mula ika-4 siglo CE. Bago ito matuklasan, ang Codex Vaticanus ang pinakamahalagang manuskrito ng Bagong Tipan. Amg Codex Sinaiticus ay natuklasan ni Constantin von Tischendorf noong 1844.^[2] Ito ay natagpuan sa Saint Catherine's Monastery sa Sinai Peninsula at ang karamihan nito ay kasalukuyang nakalagak saBritish Library sa London.^[3][4]

Ang karamihan sa mga bahagi ng Lumang Tipan ay nawawala ngunit ito ay naglalaman ng buong Bagong Tipan kasama ng Sulat ni Barnabas at Pastol ni Hermas na itinuturing na kanon ng mga sinaunang Kristiyano.^[5]