Katutubong wika

Ang katutubong wika (kilala rin bilang inang wika, unang wika, arteryal na wika, o L1) ay ang wika na natutunan ng isang tao mula nang kanyang kapanganakan^[1] o sa loob ng panahong kritikal. Sa ilang bansa, tumutukoy ang terminong katutubong wika o inang wika sa wika ng isang pangkat-etniko kaysa sa aktuwal na unang wika ng isang indibidwal. Karaniwan, upang maituring bilang inang wika ang isang wika, kailangang taglayin ng isang tao ang ganap na katutubong katatasan dito.^[2]

Ang monumento sa inang wika (ana dili) sa Nakhchivan, Aserbayan

Ang unang wika ng isang bata ay bahagi ng kanyang personal, panlipunan at kultural na pagkakilanlan.^[3] Isa pang epekto ng katutubong wika ang pagkakaroon ng pagninilay at pagkatuto ng epektibong mga panlipunang huwaran sa pagkilos at pagsasalita.^{[kailangang linawin][4]} Iminumungkahi ng pananaliksik na bagaman maaaring magkaroon ng kahusayan sa target na wika ang isang di-katutubong nagsasalita matapos ang humigit-kumulang dalawang taon ng paglulubog, maaaring tumagal ng lima hanggang pitong taon bago siya umabot sa parehong antas ng kakayahang gumamit ng wika tulad ng kanyang mga katutubong nagsasalitang kaedad.^[5]

Noong ika-17 ng Nobyembre 1999, itinalaga ng UNESCO ang Pebrero 21 bilang Pandaigdigang Araw ng Inang Wika.