Labanan sa Maynila (1899)

Huwag ikalito sa Labanan sa Maynila(1898) sa pahanon ng Digmaang Espanyol–Amerikano.

Ang Labanan sa Maynila ay ang una at pinakamalaking labanan sa panahon ng Digmaang Pilipino–Amerikano, na naganap noong Pebrero 4–5, 1899, sa pamamagitan ng 19,000 sundalong Amerikano at 15,000 armadong militiang Pilipino. Sumiklab ang armadong labanan nang ang mga hukbong Amerikano, sa utos na nagsasaad na paalisin ang mga rebelde mula sa kanilang kampo, ay pinaputukan ang isang grupo ng mga Pilipino. Tinangka ng Pangulo ng Pilipinas na si Emilio Aguinaldo na makipagtulungan sa isang tigil-putukan, ngunit tinanggihan ito ng American General Elwell Stephen Otis, at lumaki ang labanan kinabukasan. Nagtapos ito sa isang tagumpay ng mga Amerikano, kahit na ang mga maliliit na labanan ay nagpatuloy ng ilang araw pagkatapos.

 

Battle of Manila
Bahagi ng the Digmaang Pilipino–Amerikano
Mga sundalong boluntaryo ng 1st Nebraska, Company B ng Estados Unidos, malapit sa Manila noong 1899.
Petsa February 4–5, 1899 Lookasyon Maynila, Pilipinas Resulta tagumpay ng mga Amerikano
Mga nakipagdigma
United States Pamahalaang Militar ng Estados Unidos sa mga Isla ng Pilipinas	Republika ng Pilipinas
Mga kumander at pinuno
Elwell S. Otis Arthur MacArthur Jr. Thomas M. Anderson	Emilio Aguinaldo Antonio Luna Luciano San Miguel
Lakas
19,000 mga tropang U.S 8,000 sa Maynila 11,000 mga panlabas na depensa	15,000–40,000 mga tropang Pilipino (iba-iba ang mga pagtatantya)
Mga nasawi at pinsala
55 mga namatay 204 mga nasugatan	238 mga namatay 306 mga nabihag