Abbâsî İhtilâli
From Wikipedia, the free encyclopedia
Abbâsî İhtilâli ya da Kara Elbiseli Adamların Hareketi olarak da adlandırılan,[2] erken İslam tarihindeki dört büyük Halifelikten ikincisi olan Emevi Halifeliğinin (MS 661-750) üçüncüsü Abbasi Halifeliği (MS 750-1517) tarafından devrilmesiydi. İslam peygamberi Muhammed'in ölümünden otuz yıl sonra ve Râşidîn Halifeliği'nin hemen ardından iktidara gelen Emeviler, büyük çoğunluğu Arap olmayan bir nüfusa hükmeden bir Arap İmparatorluğuydu. Arap olmayanlar, İslam'a dönüp dönmediklerine bakılmaksızın ikinci sınıf vatandaş muamelesi gördüler ve inançları ve etnik kökenleri aşan bu hoşnutsuzluk, nihayetinde Emevilerin devrilmesine yol açtı.[3] Abbasi ailesi, Muhammed'in amcası Abbas bin Abdülmuttalib'in soyundan geldiğini iddia etti.
Abbâsî İhtilâli | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Taraflar | |||||||
Destek
|
Destek
| ||||||
Komutanlar ve liderler | |||||||
II. Mervân Nasr bin Seyyar (ölü) Yezîd bin Ömer bin Hübeyre Ma'n ibn Za'ida al-Shaybani |
Seffâh Mansûr Ebû Müslim Horasânî Qahtaba ibn Shabib al-Ta'i (ölü) Al-Hasan ibn Qahtaba Abd Allah ibn Ali |
İhtilâl esasen Arap imparatorluğunun sonunu ve Orta Doğu'da daha kapsayıcı, çok ırklı bir devletin başlangıcını işaret ediyordu.[4] Tarihin en iyi organize edilmiş devrimlerinden biri olarak anılan bu devrim, İslam dünyasının odağını yeniden doğuya çevirdi.[5]