Kulak (köylü)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Kulak (Rusça: кула́к, "kulak") veya Ukrayna'da kullanılan adıyla kurkuli veya Azerbaycan'da kullanılan adıyla qolçomaq, Rus İmparatorluğu'nun son yıllarında ve Sovyetler Birliği'nin ilk dönemlerinde varlıklı köylülere verilen ad. "Yumruk" veya "yumruğu sıkı insan" anlamına gelen "kulak" kelimesi, ilk olarak 1906'daki Stolipin reformu ile zenginleşen bağımsız çiftçiler için kullanıldı. Kulak, ilk başta en az 3,2 hektarlık toprağı mülkiyetinde bulunduran köylüler için kullanılmıştı. 1918'de kelimenin anlamı Moskova'dan gönderilen birliklere tahıl vermemek için direnen tüm köylüleri kapsayacak şekilde genişletildi.[1] 1929-33 yılları arasında Josef Stalin liderliğinde gerçekleşen köylü sınıfının kolektivizasyonu girişimi çerçevesinde "komşularından birkaç inek veya beş altı dönüm arazi fazlası" olan köylüler "kulak" olarak damgalandı[2] ve mülkiyet sahibi köylüler devrimin çekimser destekçileri olarak yaftalandı.[3]
Marksizm-Leninizm ideolojisine göre kulaklar daha fakir köylülerin sınıf düşmanıydı.[4] Vladimir İlyiç Lenin kulaklar için "kıtlıkta semiren kan emiciler, vampirler, vurguncular, halkın malını yağmalayanlar" dedi.[5][6] Marksizm-Leninizm, şehir ve fabrikalardaki proletaryanın yanı sıra fakir köylüleri ve çiftliklerdeki emekçileri de boyunduruktan kurtaracak bir devrim yapma hedefini koymuştu. Bunların yanı sıra Bolşevizmin planlı ekonomisi tarım alanlarının kolektivizasyonunu gerektiriyordu; bu sanayileşmeye veya büyük ölçekli tarımsal üretime imkân tanımak için elzemdi. Bunun pratikteki yansıması, kulakların topraklarının hükûmet yetkililerince şiddet yoluyla ellerinden alınması ve direnenlerin öldürülmesi oldu.[4][7] Kulakların bir kısmı da çalışma kamplarına (gulag) gönderildi.