Vestfalya sistemi
From Wikipedia, the free encyclopedia
Vestfalya biçimi egemenlik olarak da bilinen Vestfalya sistemi (İngilizce: Westphalian system), uluslararası hukukta her devletin kendi toprakları üzerinde münhasır egemenliğe sahip olduğuna dair bir ilkedir. Bu ilke, Jean Bodin'in devlet teorisine ve Hugo Grotius'un doğal hukuk öğretilerine dayanarak 1648 Vestfalya Barışı'ndan sonra Avrupa'da geliştirilmiştir. Egemen devletlerden oluşan modern uluslararası sistemin temelini oluşturur ve "hiçbir şey... Birleşmiş Milletler'e, esas olarak herhangi bir devletin yerel yargı yetkisi dahilinde olan konulara müdahale etme yetkisi vermemelidir" şekliyle Birleşmiş Milletler Anlaşması'nda da kendine yer bulmaktadır.[1]