Osmanlı-İran Savaşı (1732-1736)

1736 Osmanlı-Safevî Savaşı, 1730-1732 savaşının ardından İran'ın kaybettiği toprakları geri almak için Osmanlı Devleti ile yapmış olduğu bir savaştır.

1732-1736 Osmanlı-Safevî Savaşı
Osmanlı-İran Savaşları
Leylan Muharebesi
Tarih 1735 Bölge Güney Azerbaycan ve Kafkaslar Sebep 1730-1732 savaşının ardından İran'ın kaybettiği toprakları geri almak istemesi Sonuç Afşar zaferi, İstanbul Antlaşması'nın imzalanması Coğrafi Değişiklikler Doğu Gürcistan, Azerbaycan ve Güney Azerbaycan Afşar Devleti'nin egemenliğine girdi.
Taraflar
Afşar Hanedanı	Osmanlı İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Nadir Şah	I. Mahmut Hekimoğlu Ali Paşa

Öncesi

1730-1732 Osmanlı-Safevi Savaşı ardından Ocak 1732'de Ahmet Paşa Antlaşması imzalanmıştı. Buna göre Aras Nehri iki devlet arasında hudut kabul edilerek Revan, Gence, Nahcivan, Bitlis, Şirvan ve Dağıstan Osmanlılara; Tebriz, Kirmanşah, Hemedan, Luristan ve Erdelan eyaletleri ise İran'a bırakıldı. Söz konusu antlaşma Osmanlı Devleti'nin memnun etmedi ve sadrazam azledildi. Dolayısıyla, kırılgan bir barış ortamı oluştu. İran da kaybettiği Kafkasya topraklarını geri almak için fırsat kollamaya başladı. 1733'te İran'da iktidarı tamamen ele geçiren Nadir Şah, Osmanlıların eline geçen bölgeleri almak için tekrar savaş açtı.

Savaş

1735'te Arpaçay'da yapılan muharebeyi Osmanlılar kaybetti. Gence, Tiflis ve Revan Afşarların'ın eline geçti.

Sonrası

17 Ekim 1736 tarihinde Osmanlı Devleti ve Safevi arasında İstanbul Antlaşması imzalandı. Bu antlaşmayla Osmanlılar Nadir Şah'ı İran Şahı olarak kabul ettiler ve Afşarlar'ın ele geçirdiği Kafkas topraklarını İran'a bırakmak zorunda kaldılar. Fakat uzun vadede bu antlaşma ne Osmanlı Devletini ne de İranlıları tatmin etti ve iki ülke arasındaki çatışmalar 1746 yılına kadar devam etti.