1959 Formula 1 sezonu

1959 Formula 1 sezonu, FIA tarafından düzenlenen Formula 1 şampiyonasının 13. sezonuydu. 10. Dünya Sürücüler Şampiyonasını, ikinci F1 Üreticileri Uluslararası Kupasını ve beş şampiyona dışı Formula 1 yarışını içeriyordu. Dünya Şampiyonası, 10 Mayıs ile 12 Aralık 1959 arasında dokuz yarışla yapıldı.

1959 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu
Önceki: 1958	Sonraki: 1960
Pilotlar • Pistler • Yarışlar

Jack Brabham (1966), kariyerindeki üç şampiyonluktan ilkini Cooper-Climax kullanarak kazandı.

Sezonun başında gridde dünya şampiyonu yoktu. Beş kez şampiyon olan Juan Manuel Fangio, geçen yılın ardından emekli olmuştu. Son şampiyon Mike Hawthorn ise şampiyon olduktan üç ay sonra bir trafik kazasında hayatını kaybetmişti.

Son yarışa girerken, ilk şampiyonluğunu kazanabilecek üç sürücü vardı. Cooper için yarışan Jack Brabham'ın yarışta yakıtı bitse de aracını bitiş çizgisine kadar iterek ilk Sürücüler Şampiyonasını kazandı. Brabham bunu gerçekleştiren ilk Avustralyalı pilot oldu. Cooper ayrıca ilk Markalar şampiyonluğunu da kazandı.

İki pilot sezon içerisinde geçirdikleri kazalarda hayatını kaybetti. İlk olarak, Jean Behra 1959'da AVUS'ta düzenlenen Almanya Grand Prix'sinden önceki spor araba yarışında yaptığı kazada öldü. Ivor Bueb ise Charade Circuit'te BRP Formula 2 aracıyla kaza yaptı. Kazadan altı gün sonra hastanede öldü.

Takımlar ve sürücüler

1959 sezonunda aşağıdaki takımlar ve pilotlar yarıştı.

Takım	Üretici	Şasi	Motor	Lastik	Sürücü	Yarışlar
Dr Ing F. Porsche KG	Behra-Porsche-Porsche	RSK	Porsche 547/3 1.5 F4	D	Maria Teresa de Filippis	1
	Porsche	718 RSK 718/2			Wolfgang von Trips	1, 6
Equipe Nationale Belge	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 1.5 L4	D	Lucien Bianchi	1
					Alain de Changy	1
Jean Lucienbonnet	Cooper-Climax	T45	Climax FPF 1.5 L4	D	Jean Lucienbonnet	1
Owen Racing Organisation	BRM	P25	BRM P25 2.5 L4	D	Harry Schell	1, 3-8
					Jo Bonnier	1, 3-8
					Ron Flockhart	1, 4-5, 7-8
Cooper Car Company	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 2.5 L4	D	Bruce McLaren	1, 4-9
					Jack Brabham	1, 3-9
					Masten Gregory	1, 3-7
					Giorgio Scarlatti	8
R.R.C. Walker Racing Team	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 2.5 L4	D	Stirling Moss	1, 3, 6-9
					Maurice Trintignant	1, 3-9
British Racing Partnership	BRM	P25	BRM P25 2.5 L4	D	Stirling Moss	4-5
					Hans Herrmann	6
	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 1.5 L4		Ivor Bueb	1
	Cooper-Borgward		Borgward 1500 RS 1.5 L4			5
					Chris Bristow	5
High Efficiency Motors	Cooper-Maserati	T45	Maserati 250S 2.5 L4	D	Roy Salvadori	1, 4, 9
					Jack Fairman	8
	Cooper-Climax	T45	Climax FPF 2.5 L4			5
Team Lotus	Lotus-Climax	16	Climax FPF 2.5 L4	D	Graham Hill	1, 3-8
					Pete Lovely	1
					Innes Ireland	3-4, 6-9
					Alan Stacey	5, 9
John Fisher	Lotus-Climax	16	Climax FPF 1.5 L4	D	Bruce Halford	1
Scuderia Ferrari	Ferrari	246 156	Ferrari 155 2.4 V6 Ferrari D156 1.5 V6	D	Jean Behra	1, 3-4
					Phil Hill	1, 3-4, 6-9
					Tony Brooks
					Cliff Allison	1, 3, 6, 8-9
					Olivier Gendebien	4, 8
					Dan Gurney	4, 6-8
					Wolfgang von Trips	9
Scuderia Ugolini	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Giorgio Scarlatti	1, 4
					Carel Godin de Beaufort	4
Monte Carlo Auto Sport	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	André Testut	1
David Brown Corporation	Aston Martin	DBR4	Aston Martin RB6 2.5 L6	A	Roy Salvadori	3, 5, 7-8
					Carroll Shelby	3, 5, 7-8
Ecurie Maarsbergen	Porsche	718 RSK	Porsche 547/3 1.5 F4	D	Carel Godin de Beaufort	3
Scuderia Centro Sud	Cooper-Maserati	T51	Maserati 250S 2.5 L4	D	Ian Burgess	4-6, 8
					Colin Davis	4, 8
					Hans Herrmann	5
					Mario Araujo de Cabral	7
	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6		Asdrúbal Fontes Bayardo	4
					Fritz d'Orey	4-5
Vandervell Products	Vanwall	VW 59	Vanwall 254 2.5 L4	D	Tony Brooks	5
J.B. Naylor	JBW-Maserati	59	Maserati 250S 2.5 L4	D	Brian Naylor	5
Ace Garage - Rotherham	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 1.5 L4	D	Trevor Taylor	5
Alan Brown Equipe	Cooper-Climax	T45	Climax FPF 1.5 L4	D	Mike Taylor	5
					Peter Ashdown	5
Gilby Engineering	Cooper-Climax	T43	Climax FPF 1.5 L4	D	Keith Greene	5
United Racing Stable	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 1.5 L4	D	Bill Moss	5
R.H.H. Parnell	Cooper-Climax	T51 T45	Climax FPF 1.5 L4	D	Henry Taylor	5
					Tim Parnell	5
David Fry	Fry-Climax	F2	Climax FPF 1.5 L4	D	Mike Parkes	5
Dennis Taylor	Lotus-Climax	12	Climax FPF 1.5 L4	D	Dennis Taylor	5
Dorchester Service Station	Lotus-Climax	16	Climax FPF 1.5 L4	D	David Piper	5
Jean Behra	Behra-Porsche-Porsche	RSK	Porsche 547/3 1.5 F4	D	Jean Behra	6
Ottorino Volonterio	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Giulio Cabianca	8
Leader Cards Inc.	Kurtis Kraft-Offenhauser	Midget	Offenhauser 1.7 L4	F	Rodger Ward	9
OSCA Automobili	Cooper-OSCA	T43	OSCA 2.0 L4	D	Alejandro de Tomaso	9
Camoradi USA	Tec-Mec-Maserati	F415	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Fritz d'Orey	9
Taylor-Crawley Racing Team	Cooper-Climax	T45	Climax FPF 2.5 L4	D	George Constantine	9
Blanchard Automobile Co.	Porsche	718 RSK	Porsche 547/3 1.5 F4	G	Harry Blanchard	9
Connaught Cars-Paul Emery	Connaught-Alta	C	Alta GP 2.5 L4	D	Bob Said	9
Ecurie Bleue	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 2.5 L4	D	Harry Schell	9
Phil Cade	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	D	Phil Cade	9

Not: Bu liste 1959 Indianapolis 500 yarışına katılanları göstermemektedir.

Takım and sürücü değişiklikleri

Aston Martin F1'e ortalama sonuçlarla ancak şampiyona puanı elde edemeden girdi.

• Vanwall, Tony Vandervell'in sağlığı elvermediği için 1958 son sezonları oldu. Takım ilerleyen yıllarda biri bu sezon olmak üzere bazı yarışlara katılmaya devam etti. Eski pilotları Stirling Moss, Rob Walker Racing Team'e geçti. Takım özel bir Cooper aracı kullanıyordu.
• Scuderia Ferrari sezona yeni bir kadroyla girdi.:1958 şampiyonu Mike Hawthorn emekliliğini açıkladı, Wolfgang von Trips yeni Porsche fabrika takımına katıldı ve Olivier Gendebien de spor araba ve dayanıklılık yarışlarıan katıldı. Yerlerine takıma BRM'den Jean Behra, Vanwall'den Tony Brooks ve Lotus'tan Cliff Allison dahil oldu.
• Birkaç Formula 2 yarışının ardından Porsche, fabrika takımı olarak F1'e girdi. Bu yıl sadece Monako Grand Prix'ye, 1960'ta ise İtalya Grand Prix'ye katıldılar. Sonrasında ise iki tam sezon yarıştılar.
• Lotus, Cliff Allison'ın yerine Pete Lovely ile anlaştı.
• Cooper, Aston Martin fabrika takımına giden Roy Salvadori'nin yerine Masten Gregory ile anlaştı. Yanına ise 1958'de Gregory'nin takım arkadaşı olarak birkaç Maserati takımında yarışarak kariyerine başlayan Carroll Shelby getirildi.

Sezon ortası değişiklikleri

Jean Behra, Almanya Grand Prix öncesinde ciddi bir kaza geçirdi.

• Aldığı başarısız sonuçlar nedeniyle Lotus, pilotları Pete Lovely ile yollarını ayırarak spor araba pilotu Innes Ireland ile anlaştı (Lovely, 1960'taki bir diğer denemesinin ardından, 1969'ta Volkswagen bayiliğinden gelen parasıyla bir koltuk bulacaktı). Ireland, hastalığı nedeniyle Britanya Grand Prix'de yerini Alan Stacey'e bıraktı.^[1]
• İki yarış sonra Stirling Moss, Rob Walker Racing Team'den BRP'ye geçti. Yine iki yarış sonra eski takımına geri döndü.
• Jean Behra, takım patronu Romolo Tavoni ve başka bir sorumlu ile yaşadığı yumruklu kavga nedeniyle Fransa Grand Prix'nin ardından Scuderia Ferrari'den gönderildi. Behra, aynı zamanda yönetici görevi de üstlendiği Porsche fabrika takımına geçti.^[2][3] Ancak AVUS'ta Almanya Grand Prix'nin destek yarışı olan bir spor araba yarışında Porsche 718 RSK ile bir kazaya karıştı. Eğimli bir virajın üstünden geçen Behra, kafası bir bayrak direğine çarptığı için kafa travması geçirdi.^[4] Porsche sezonun kalan kısmında mücadeleden çekildi.
• Almanya Grand Prix'de BRP pilotu Hans Hermann frenlerini kaybettiği için kaza yaptı. Aracı taklalar atarken kendisi de yola savruldu. BRP de sezonun kalan kısmında mücadeleden çekildi.
• Hermann'ın takım arkadaşı Ivor Bueb, Charade Circuit'te bir F2 yarışı sırasında geçirdiği kazayla hayatını kaybetti.^[5]
• Cooper pilotu Masten Gregory, başka bir şampiyonada geçirdiği kaza nedeniyle sezonun son iki yarışını kaçırdı. Çarpmadan önce aracından atlasa da bacağı ve omzu kırıldı. Maserati pilotu Giorgio Scarlatti, İtalya Grand Prix'de yerini aldı.

Takvim

No.	Grand Prix	Pist	Tarih
1	Monako Grand Prix	Circuit de Monaco, Monte Carlo	10 Mayıs
2	Indianapolis 500	Indianapolis Motor Speedway, Speedway	30 Mayıs[a]
3	Hollanda Grand Prix	Circuit Zandvoort, Zandvoort	31 Mayıs
4	Fransa Grand Prix	Reims-Gueux, Gueux	5 Temmuz
5	Britanya Grand Prix	Aintree Motor Racing Circuit, Merseyside	18 Temmuz
6	Almanya Grand Prix	AVUS, Berlin	2 Ağustos
7	Portekiz Grand Prix	Monsanto Park Circuit, Lizbon	23 Ağustos
8	İtalya Grand Prix	Autodromo Nazionale di Monza, Monza	13 Eylül
9	Birleşik Devletler Grand Prix	Sebring International Raceway, Highlands County, Florida	12 Aralık

Takvim değişiklikleri

• Birleşik Devletler Grand Prix, ilk defa düzenlendi ve 12 Aralık'ta Sebring International Raceway'de sezonun son yarışı olarak düzenlendi.
• Britanya Grand Prix, iki pist arasındaki paylaşım anlaşması nedeniyle Silverstone'dan Aintree'ye döndü.
• Almanya Grand Prix, Nürburgring'den AVUS'a taşındı.
• Portekiz Grand Prix, Circuito da Boavista'dan Monsanto Park Circuit'e taşındı.
• Arjantin Grand Prix 25 Ocak planlanmıştı ancak Juan Manuel Fangio ile Jose Froilan Gonzalez'in emekli olması ve halkın ilgi göstermemesi nedeniyle iptal edildi.
• Belçika Grand Prix 14 Haziran için planlanmıştı ancak başlangıç parası konusundaki anlaşmazlıklar nedeniyle iptal edildi.
• Fas Grand Prix 1 Ekim için planlanmıştı ancak mali sebeplerle iptal edildi.^[6]

Sonuçlar ve sıralamalar

Grand Prix

No.	Grand Prix	Pol pozisyonu	En hızlı tur	Kazanan pilot	Kazanan üretici	Lastik	Rapor
1	Monako Grand Prix	Stirling Moss	Jack Brabham	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Rapor
2	Indianapolis 500	Johnny Thomson	Johnny Thomson	Rodger Ward	Watson-Offenhauser	F	Rapor
3	Hollanda Grand Prix	Jo Bonnier	Stirling Moss	Jo Bonnier	BRM	D	Rapor
4	Fransa Grand Prix	Tony Brooks	Stirling Moss	Tony Brooks	Ferrari	D	Rapor
5	Britanya Grand Prix	Jack Brabham	Stirling Moss Bruce McLaren	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Rapor
6	Almanya Grand Prix	Tony Brooks	Tony Brooks	Tony Brooks	Ferrari	D	Rapor
7	Portekiz Grand Prix	Stirling Moss	Stirling Moss	Stirling Moss	Cooper-Climax	D	Rapor
8	İtalya Grand Prix	Stirling Moss	Phil Hill	Stirling Moss	Cooper-Climax	D	Rapor
9	Birleşik Devletler Grand Prix	Stirling Moss	Maurice Trintignant	Bruce McLaren	Cooper-Climax	D	Rapor

Puanlama sistemi

Daha fazla bilgi: Formula 1 Dünya Şampiyonası puanlama sistemleri listesi

Yarışı ilk beşte tamamlayan pilotlara puan verildi. Bitiş pozisyonuna veya sınıflandırmaya bakılmaksızın en hızlı turu atanlara da ek bir puan verildi. Şampiyonaya sadece en iyi altı sonuç dahil edildi. Formula 2 araçlarıyla mücadele eden sürücülere puan verilmedi. Paylaşımlı sürüşler için puan verilmedi. Birden fazla sürücünün aynı en hızlı tur zamanını belirlemesi durumunda, en hızlı tur puanı sürücüler arasında eşit olarak paylaştırılır.

Üreticiler klasmanında her yarışta en iyi sonucu alan sürücünün puanı dikkate alındı ancak en hızlı turlar sayılmadı. Indy 500 sonuçları dahil edilmedi. Sürücüler klasmanında olduğu gibi sadece en iyi altı sonuç dikkate alındı.

Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:

Pozisyon	1.	2.	3.	4.	5.	EHT
Puan	8	6	4	3	2	1
Kaynak:[7]

Sürücüler Klasmanı

Poz. Sürücü MON 500 HOL FRA BRİ ALM POR İTA ABD Puan[b] 1 Jack Brabham 1E 2 3 1P YD YD 3 (4) 31 (34) 2 Tony Brooks 2 YD 1P YD 1PE 9 YD 3 27 3 Stirling Moss YDP YDE DSQE 2E YD 1PE 1P YDP 25.5 4 Phil Hill 4 6 2 3 YD 2E YD 20 5 Maurice Trintignant 3 8 11 5 4 4 9 2E 19 6 Bruce McLaren 5 5 3E YD YD YD 1 16.5 7 Dan Gurney YD 2 3 4 13 8 Jo Bonnier YD 1P YD YD 5 YD 8 10 9 Masten Gregory YD 3 YD 7 YD 2 10 10 Rodger Ward 1 YD 8 11 Jim Rathmann 2 6 12 Johnny Thomson 3PE 5 13 Harry Schell YD YD 7 4 7 5 7 YD 5 14 Innes Ireland 4 YD YD YD YD 5 5 15 Olivier Gendebien 4 6 3 16 Tony Bettenhausen 4 3 17 Cliff Allison YD 9 YD 5 YD 2 18 Jean Behra YD 5 YD DNS 2 19 Paul Goldsmith 5 2 — Roy Salvadori 6 YD YD 6 6 YD YD 0 — Ron Flockhart YD 6 YD 7 13 0 — Ian Burgess YD YD 6 14 0 — Wolfgang von Trips YD DNS 6 0 — Johnny Boyd 6 0 — Graham Hill YD 7 YD 9 YD YD YD 0 — Duane Carter 7 0 — Harry Blanchard 7 0 — Carroll Shelby YD YD 8 10 0 — Giorgio Scarlatti DNQ 8 12 0 — Alan Stacey 8 YD 0 — Eddie Johnson 8 0 — Carel Godin de Beaufort 10 9 0 — Paul Russo 9 0 — Fritz d'Orey 10 YD YD 0 — A. J. Foyt 10 0 — Chris Bristow 10 0 — Mario de Araujo Cabral 10 0 — Colin Davis YD 11 0 — Gene Hartley 11 0 — Henry Taylor 11 0 — Bob Veith 12 0 — Peter Ashdown 12 0 — Al Herman 13 0 — Ivor Bueb DNQ 13 0 — Jimmy Daywalt 14 0 — Chuck Arnold 15 0 — Giulio Cabianca 15 0 — Jim McWithey 16 0 — Hans Herrmann YD YD 0 — Jack Fairman YD YD 0 — Bruce Halford YD 0 — Eddie Sachs YD 0 — Al Keller YD 0 — Pat Flaherty YD 0 — Dick Rathmann YD 0 — Bill Cheesbourg YD 0 — Don Freeland YD 0 — Ray Crawford YD 0 — Don Branson YD 0 — Bob Christie YD 0 — Bobby Grim YD 0 — Jack Turner YD 0 — Chuck Weyant YD 0 — Jud Larson YD 0 — Mike Magill YD 0 — Red Amick YD 0 — Len Sutton YD 0 — Jimmy Bryan YD 0 — Brian Naylor YD 0 — David Piper YD 0 — Mike Taylor YD 0 — Alejandro de Tomaso YD 0 — George Constantine YD 0 — Bob Said YD 0 — Alain de Changy DNQ 0 — Lucien Bianchi DNQ 0 — Maria Teresa de Filippis DNQ 0 — Pete Lovely DNQ 0 — Jean Lucienbonnet DNQ 0 — André Testut DNQ 0 — Bill Moss DNQ 0 — Keith Greene DNQ 0 — Mike Parkes DNQ 0 — Trevor Taylor DNQ 0 — Dennis Taylor DNQ 0 — Tim Parnell DNQ 0 — Asdrúbal Fontes Bayardo DNS 0 — Phil Cade DNS 0 Poz. Sürücü MON 500 HOL FRA BRİ ALM POR İTA ABD Puan

Renk Sonuç Altın Birinci Gümüş İkinci Bronz Üçüncü Yeşil Puanla bitirdi Mavi Puansız bitirdi Sıralamaya dahil edilmedi (NC) Mor Yarış Dışı (YD) Kırmızı Sıralama zamanı yok (DNQ) Siyah Diskalifiye (Dis.) Beyaz Başlamadı (DNS) Boş Katılmadı (DNA) Yaralandı (INJ) Kabul edilmedi (EX) Çekildi (WD) İşaret Anlamı E En hızlı tur P Pol pozisyonu † Yarışın %90'ını tamamlamış pilotlar, yarışı tamamlamış olarak kabul edilir. altsimge sayısı Sprint sıralamadaki puan alma derecesi

• Eğik yazılanlar en hızlı turu gösterir (bir puan, birden fazla sürücü en hızlı turu attığında puan paylaştırıldı)
• Kalın yazılanlar pol pozisyonunu gösterir

F1 Üreticileri Uluslararası Kupası sıralaması

Poz.	Takım	MON	HOL	FRA	BRİ	ALM	POR	İTA	ABD	Puan[b]
1	Cooper-Climax	1	(2)	(3)	1	(4)	1	1	1	40 (53)
2	Ferrari	2	(5)	1		1	3	2	(3)	32 (38)
3	BRM	YD	1	6	2	5	5	7		18
4	Lotus-Climax	YD	4	YD	8	YD	YD	YD	5	5
—	Cooper-Maserati	6		YD	YD	6	10	11	YD	0
—	Aston Martin		YD		6		6	10		0
—	Porsche	YD	10			DNS			7	0
—	Maserati	DNQ		8	YD	WD	WD	15	DNS	0
—	Cooper-Borgward				10					0
—	JBW-Maserati				YD					0
—	Vanwall				YD					0
—	Kurtis Kraft-Offenhauser								YD	0
—	Cooper-OSCA								YD	0
—	Tec-Mec-Maserati								YD	0
—	Connaught-Alta				WD				YD	0
—	Behra-Porsche-Porsche	DNQ				DNS				0
—	Fry-Climax				DNQ					0
Poz.	Takım	MON	HOL	FRA	BRİ	ALM	POR	İTA Şablon:Ülke veri IT	ABD	Puan

• Kalın yazılanlar şampiyonaya sayılan puanlardır.

Şampiyona dışı yarışlar

Aşağıdaki yarışlar Formula 1 araçlarıyla yapıldı ancak şampiyona ve F1 Üreticileri Uluslararası Kupası kapsamına dahil edilmedi:

No	Tarih	Yarışın adı	Pist	Kazanan sürücü	Takımı	Rapor
1	30 Mart 1959	VII Glover Trophy	Goodwood	Stirling Moss	Cooper-Climax	Rapor
2	18 Nisan 1959	XIV BARC Aintree 200	Aintree	Jean Behra	Ferrari	Rapor
3	2 Mayıs 1959	XI BRDC International Trophy	Silverstone	Jack Brabham	Cooper-Climax	Rapor
4	26 Eylül 1959	VI International Gold Cup	Oulton Park	Stirling Moss	Cooper-Climax	Rapor
5	10 Ekim 1959	IV Silver City Trophy	Snetterton	Ron Flockhart	BRM	Rapor

Notlar

1. Indianapolis 500 ayrıca 1959 USAC şampiyonasına sayıldı ve USAC şampiyonası araçları için yapıldı ancak F1 Üreticileri Uluslararası Kupası kapsamına sayılmadı.
2. Sadece en iyi beş sonuç dikkate alındı. Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir.