AS-105

AS-105 (Pegasus 3 olarak da bilinir), gerçek model bir Apollo uzay aracının (BP-9) beşinci ve son yörüngesel uçuşu, ayrıca bir Pegasus mikrometeoroid tespit uydusunun üçüncü ve son fırlatılışıydı. 1965 yılında onuncu ve son Saturn I roketi olan SA-10 ile fırlatıldı. İki aşamalı Satürn I, Pegasus 3 uydusunu alçak Dünya yörüngesine (LEO) taşıdı. Görev, AS-103 ve AS-104'ten çok az farklıydı.

AS-105

AS-105'i taşıyan SA-10'un fırlatılışı
Görev türü	Uzay aracı aerodinamiği; mikrometeoroidlerin incelenmesi
Uygulayıcı	NASA
COSPAR kimliği	1965-060B
SATCAT no.	1468
Görev süresi	1.466 gün
Katedilen mesafe	912.064.090 kilometre (566.730.350 mi)
Tamamlanan yörüngeler	~22.152
Uzay aracı özellikleri
Uzay aracı	Apollo BP-9 Pegasus 3
Fırlatma ağırlığı	1.451 kilogram (3.199 lb)
Görev başlangıcı
Fırlatma tarihi	30 Temmuz 1965, 13:00:00 (30 Temmuz 1965, 13:00:00) UTC[1]
Roket	Saturn I SA-10
Fırlatma yeri	Cape Kennedy LC-37B
Görev sonu
Parçalanma tarihi	4 Ağustos 1969 (4 Ağustos 1969)[1]
Yörünge parametreleri
Referans sistemi	Yer merkezli
Rejim	Alçak Dünya yörüngesi
Perije yüksekliği	535 kilometre (332 mi)[1]
Apoje yüksekliği	567 kilometre (352 mi)[1]
Eğiklik	28,9 derece[1]
Süre	95,3 dakika[1]
Devir	3 Eylül 1965[2]
Apollo Projesi ← AS-104 AS-201 →

Pegasus görevlerinin amacı, Dünya'ya yakın uzayda 10E-7 ila 10E-4 g ağırlığındaki mikrometeoroidlerin sıklığını araştırmaktı. Ayrıca, roketin yinelemeli kontrol modunun gösterilmesi, kontrol nozüllerinin daha ileri testleri, Apollo ve Satürn'ün yanı sıra Apollo kurtarma roketinin işlevlerinin değerlendirilmesi, görevin diğer amaçları arasındaydı.

Pegasus uydusunun tasviri

Gerçek model Apollo (BP-9), 4.600 kg ağırlığındaydı ve Komuta Modülünden (CM) oluşuyordu. Hizmet modülü (SM), uydu faydalı yük kaportası olarak da hizmet veren bir alüminyum yapıydı ve bir adaptör vasıtasıyla ikinci aşama gösterge paneli üzerine monte edildi. CSM, Pegasus uydusunu tutmak için bir örtü görevi gördü.^[1] AS-104'te olduğu gibi reaksiyon kontrol sistemi (RCS) kullanıldı. İkinci aşamaya bağlanan Pegasus uydusu ise 1.805 kg ağırlığındaydı. Merkezi birim; elektronikler, sensörler, güneş panelleri ve iki genişletilebilir algılayıcı yüzeyini açmak için düzeneklerden oluşuyordu. Bunlar 29,3 metre uzunluğunda, 4,3 metre genişliğindeydi ve mikrometeoroid darbelerini kaydettiler.

Ömrü yaklaşık 720 gün olarak planlandı. Uydu aletleri ve radyo sinyalleri 29 Ağustos 1968'de kapatıldı. Uydu 4 Ağustos 1969'da atmosferde yandı. Satürn I test programı böylece başarıyla tamamlandı. Sonraki görevler, daha güçlü Satürn IB ve daha işlevsel bir Apollo uzay aracıyla gerçekleştirilecekti.