Agathon

Agathon, "iyi", "en yüce" anlamlarında kullanılan Yunanca kavram. Özellikle ahlak felsefesinde üzerinde en çok durulan temel kavramlardan biri olan "agathon" bir ülkünün ulaşabileceği en iyi, en yüce aşamayı ifade eder.

Anselm Feuerbach'ın tablosudur. Platon'un "Sempozyum" adlı eserinden alınmıştır ve bu sahnede trajedi şairi olan Agathon, sarhoş Alcibiades'i evine kabul eder. 1869.

Kavramın gelişimi

Sokrates'ten itibaren felsefe dağarcığında yer bulan "agathon" kavramını Platon, "iyi"yi, "gerçeğin ve doğrunun kaynağı"nı tarif etmekte kullanmış,^[1] Aristoteles Platon'un bu tarifini eleştirerek "agathon"u "erdemle uyum" olarak tanımladığı "mutluluk"la özdeşleştirmiş,^[2] kavram Stoacılar ve Yeni Platonculuk üzerinden Hıristiyanlığa ulaşmıştır.^[3]

Ayrıca bakınız

• Etik
• Ahlak
• Sokrates
• Platon
• Aristoteles
• Yeni Platonculuk
• Aristotelesçilik
• İlk Çağ felsefesi
• Yunan felsefesi
• Orta Çağ felsefesi
• Skolastik felsefe